amal qilgan holatda turardi. Qahhor akaning g’ayrati qo’zib, Lobarni shartta tagiga bosdida, biqini aralash belidan mahkam ushlagancha sika ketdi. To’xtovsiz o’n daqiqalik harakatlardan keyin Lobarning ichiga spermani to’kkach uning yoniga o’zini tashladi. Ko’zini pastga qaratgan qizga pushti gandon ichidagi so’lib borayotgan qo’toq bilan issiqqina “qaymoq” ko’rinib turardi.
-Oyim maqtanganchali borakansiz – dedi Lobar ko’zlarini o’ynatib qarshisida uning bellarini quchib, silab yotgan erkakdan bo’sa olarkan. – Tag’inam bir o’zimmasakanman. Yesli shunaqa bo’ganda po moyemu yuromiyam qogan bo’lardimov.
-Yoshin nechchida Lobar?
-19 da.
-Qachondan beri bunaqa ish qilasan?
-12 yoshimdan beri, o’shanda do’dam selkammi oganidi.
Bugapni eshitgan Qahhor akaning ko’zlari hayratdan katta ochildi, xotirasiga Nargizaning gaplari keldi:”Adamla selkammi oganlaridan beri bunaqa mazza qimagandim”.
-Do’dam didimi?
-Hm, shunaqa.
-Qanaqasiga?
-Eee, slishkim uzo istoriyade bu.
-Mayli, etur.
-Hop, roziman. Unda eshitin, hammasini bir boshdan etib beraman. Faqat oraga so’z qo’shmi turas.
Lobar hikoyasini boshladi. U bobosining buvisini sikib qo’yganidan boshlanib, ketma-ket onasi va xolalarining tug’ilishini, buvisining o’ttizga yetmasdan o’lganini, shundan keyin bobosi bir necha yil fohishalar bilan yurib ketganini, oxiri puli tugagandan keyin katta qizini zo’rlaganini, bu narsa aslida onasiga yoqqanini, keyinchalik Nargizaning bir amallab o’qishga kirib, talabalik paytida erkak domlalarni ovlaganligini, o’zining ortidan singlilarini ham ergashtirganini, birma-bir aytib berdi. Hikoyaning ohirini o’zining zo’rlanishi va undan bir hafta o’tib bobosini mast holda ko’chada ketayotganda “Kamaz” g’ildiraklari ostida qolib o’lganini aytib tugatdi.
Uning bu voqealarni juda ham osoyishta berparvolik bilan aytayotganini ko’rib odam hayron qolardi. Hattoki hikoya ohirlayotgan paytda xonaga kirib kelgan opa-singillar hikoya tugashi bilan go’yo hech narsa eshitishmagandek divanda yotgan erkakning qo’tog’ini yana o’ynashga tushishdi.
Haaa, xurmatli o’quvchilar, ular allaqachonlar ayollik, onalik baxti degan tushunchani ham, tuyg’uni ham unutib yuborishgandi (to’g’ririg’i umuman his qilishmagandi. Ular uchun faqat bitta tushuncha – seks va yagona tuyg’u – kayf bor edi, xolos.


2018-yil 15-aprel
qamoqxona
Qamoqxonaning oshxonasida baland bo’yli, to’ladan kelgan bir odam po’choqlar solingan qopni ko’targancha tashqariga chiqmoqda. Eshikdan chiqqach o’ngga qayrildida axlatxona tarafga qarab yurdi. Qaytib kelayotgan payti bir qo’lida ushlab kelayotgan qopi nechundir qo’lidan tushib ketdi. O’ttiz qadamlar naridagi soqchining o’dag’aylashidan so’ng u qopni olish uchun egildi. Shu payt chaqqonlik bilan hech kimga sezdirmasdan poydevor orasidagi kichkinagina yoriqdan qalamtaroshchani su’g’irib oldida, etigining qo’njiga yashirdi. Bu odamni qomoqxonada hamma “qassob” deb chaqirardi. Buning sababi bir kechada ikki kishini so’yib tashlaganida edi. Boshqa qotillardan farqli o’laroq u ishni bitirgach to’g’ri militsiyaga boradi. Qo’lidagi qon hali ham tomib turgan pichoqni eshik oldida otirgan qorovulning stoliga tashlaydida, nima qilganini aytadi. Tergovda ham, sudda ham bitta gapni qaytarardi.
-Nima uchun ularni o’ldirdingiz?
-Shaxsiy qasdim bor edi.
-Qanaqa?
-It emganlar qizimning hayotini barbod qilishdi. Lekin ozodlikda yallo qilib yurishgandi.
-Nimaga sudga shikoyat qilmadingiz?
-Ikki marta sudlashdim, har ikkisida ham ularni aybsiz deb hukm chiqarishdi. Go’yoki qizim allaqachon buzilib bo’lganmish. Ekspertiza shunday depti. Go’yoki qizim fohshayu, ular oppoq farishtalar. Birinchi sudning hukmi o’qilgan kuni uyimning yonidagi hovuzda ozini-o’zi cho’ktirib o’ldirdi. Aslida o’sha kuniyoq ularga hukm chiqarib qo’ygandim, lekin oblosnoy sudga ham ariza yozib qoyganim uchun balki ular adolatli hukm chiqarishar deb kutishga qaror qildim. U sudda ham avvalgi hukmning aynan o’zini o’qib berishgach chiqargan qarorimni amalga oshirdim. Bitta-bittalab uyiga borib o’ldirdim. O’sha paytda ikkoviyam uyida ishrat qilib yotgan ekan…
Bu qassob ikki “kishi”ni o’ldirgani uchun umrbod muddatga qamalgandi. Lekin bu jazoning unga hech qanday qizig’i yoq. Chunki u shu paytgacha bir emas, uch marta o’lib bo’lgandi. Birinchi marta rahmatli xotinidan qolgan yagona yodgori bo’lgan qizini bir ahvolda eshigi tagiga tashlab ketishganda, ikkinchi marta sud hukmi o’qilganda, uchinchi marta esa hovuz sirtida suzib yurgan murdani ko’rganida. O’sha vaqtda u o’ziga-o’zi va’da bergandi: kimdir biror qizni zo’rlaganini eshitsa, ui narigi dunyoga jo’natadi.
O’tgan yakashanba u qamoqxonadagi mahbuslardan ertaga bitta pedofilni olib kelishaytoganligini eshitdi. Shu tundan u mutlaqo uxlay omaydi. Har doim Jobirni kuzatgani-kuzatgan. Ishni bitirish uchun qulay fursat poylaydi. Nihoyat o’sha fursat bugun keldi. Ertalab mahbuslar ishga taqsimlanayotgan paytda ikkalasi oshxonaga tushdi. “qassob” bundan juda quvondi. bir necha yil avval ish payti topib olgan shu paytgacha har xil joylarga berkitilib, ohiri fundamentdagi tirqishga tiqilgan pichoqni esladi. Mana hozir o’sha pichoq etiklari ichida, jazolanishi kerak bo’lgan odam esa ichkarida idishlarni yuvyapti. Eshikda turgan soqchi uni doimgidek tekshirmasdan o’tkazib yubordi, chunki uning bu yerda o’tirganiga o’n yildan oshib ketgan bo’lsa ham hali biror marta muammo chiqarmagandi. Hech kim biilan gaplashmas, buyruqni bajarib indamay yuraverardi. Bunday sipolik evaziga unga berilgan imtiyoz esa har xil kerak-nokerak tekshir-tekshirlardan ozdodligi. Uni faqat ikki marta: ertalab kameradan chiqayotganda va kechqurun kirayotganda nomiga tekshirib qo’yishardi.
Yarim soatlardan so’ng oshxonadan oshpazning vahimali qichqirgani eshitildi. Soqchilar yugurib borgan paytda u eshikdan tashqariga otilib chiqdida, qo’llari bilan ichkariga ishora qilgancha
-A… aaa… annovi… - dediyu, yerga o’tirib qoldi. Itlar bilan to’rtta soqchi ichkariga yugurib kirgan paytda kafelli polda odam murdasi yotardi. Uning ko’kragida qalamtarosh, biqinidan sizgan qon polning katta joyini qizilga bo’yagan, shimi pichoqda yirtilib, kesib olingan erkakligi og’ziga tiqib qo’yilgan. Uchdan bir qismi kesilgan bo’ynidan esa qizil qon bo’lgan go’shtlari orasidan oppoq kekirdagi ko’rinib turardi. Uning bosh tarafidagi stulda tirsaklarini tizzasiga tirab, boshini quyi solintirgancha “qassob” o’tirardi.


O’sha kuni tunda.
Yunusoboddagi xata
Uch avval o’tgan uchrashuvdan keyin Qahhor aka Nargizalar oilasining asosiy mehmonlaridan biriga, Lobar esa uning xatasining yangi sohibasiga aylandi. Bazan u yerda, bazan bu yerda lekin haftasiga kamida besh kun uchrashib turishardi. Xatadagi shunday uchrashuvlarning biridan so’ng
-Ertaga uyga ketvomman – dedi Lobar.
-Nimaga?
-Oyimlani tug’ilgan kunlari. Sizziyam taklif qilishgan.
-Unda dachamga chiqa qolamiza. Bohonada dam ob, aylanib kelamiz.
2018-yil 16-aprel
Bo’stonliq yo’li.
Havo g’oyat dim, qilt etgan shamol yo’q. Osmonni ko’kimtir-oqish bulutlar qoplab