ona chidolmadi, dushanba kuni ishxonasidan ruhsat oldida qizini olib shifoxonaga jo’nadi. Pediatr qabuliga kirishdan avval navbat kutib o’tkazilgan bir soatda qizi dori hididan o’qchib ikki marta rokvinaga borib keldi. Pediatr bolani tekshirgach, o’ylanib qoldi. So’ng onasiga
-Uchinchi qavatdagi 50-xonaga chiqib ko’ringlarchi, - dedi.
Uchinchi qavatga chiqishgan paytda “50” soni tagidagi “Oliy toifali bolalar ginekologi…” degan yozuvni ko’rgan onaning oyoqlarini darmon tark etdi, yuzi dokadek oqardi. Qanday qilib eshikni taqillatgani-yu ichkariga kirganini eslolmaydi, faqat xushro’ygina, shirinsuhan vrach ayol ikinchi bor
-Kelin, nima shikoyatila bor? – deganida sal-pal o’ziga keldi. Qo’llari bilan qizini ko’rsatgancha bir narsalarni go’ldiradi. Yaxshiyam do’xtir ziyrakkina ekan, ayolning alag’da-palag’da gaplarini tusmollab to’g’ri tushundi (kim biladi deysiz, balki bu birinchi bunday holat emasdir…), onani tinchlantirdida, qizcha bilan kichkinagina ko’rik xonasiga kirib ketdi. Vrach qaytib chiqquncha o’tgan olti daqiqa u uchun olti yildek cho’zildi, chakka sochlari orasiga birinchi oq tola, peshonasiga esa dastlabki ajin shu vaqtda tushdi.
Kichkina eshik ochilib, vrach yolg’iz qaytib chiqarkan uning yuzidagi boyagi tasalli beruvchi tabassum ham yo’qolganini ko’rgan onaning yuragi battar zil ketdi, go’yo bir necha soniyalar ichida chakka sochlari orasidagi oq tolalar yanada ko’paydi. Vrach joyiga o’tirgach ona unga yosh miltillab turgan ko’zlarida umid bilan tikildi, lablari titrab ketayotganini yashirish uchun tishlarini bir-biriga bosdi. Bu nigohni ko’rgan vrach ko’zlarini ayoldan olib qochdi. To’g’rida, bu nigohga qarashning iloji bormi? Yo’q, umuman iloji yo’q. Urushda yillab, yonam-yon birga qon kechgan do’stingning g’alabaga bor-yo’g’i bir on qolganda daydi o’q tegib o’layotgan paytdagi nigohlariga yig’lab bo’lsada chidashing mumkindir, lekin onaning (haqiqiy onaning) hozirgidek nigohiga chidash ilojsiz, haa, ILOJSIZ.
-Sinim, o’zizzi qo’lga olin, qizizzi… qizizzi… qizizzi bo’yida bor, - shu gaplarni stolga qarab aytgan vrach qo’llari titragancha o’ng tarafdagi grafindan stakanga suv quyib ichmoqchi bo’ldi, lekin stakan endi labiga yetib kelgan mahalda orqasida bir narsa polga “gurs” etib yiqildi. Ona qizini ko’rish uchun o’rnidan turgan, turgan-u shu zahoti hushini yo’qotib yuztuban yiqilgandi.
-Kim bor?! Hoooy, yordam berila! Hamshiraaa!!! – qichqirdi vrach polda yotgan ayol tomon intilgancha.
***
U ko’zini ochgan paytda bir kishilik palatada yotardi. Oyoq tarafida, eshik oldida uch erkak turibdi. E’tibor berib qarasa, biri o’zining eri, lekin eriga o’xshamaydi. U ertalab ishga 35 yoshli erkakni jo’natgandi, bu yerda esa elliklarni qoralab qolgan kishi turganday. Narigi ikkita odam mililitsiya ekan. Bir nimalarni tez-tez yozishdida, xonadan chiqib ketishdi.
***
Uch kundan so’ng … qishlog’idagi uyidan Jobirni tutib kelishdi. Militsiya uyiga bostirib kirga paytda u sut qadoqlash sexida tanishgan 22 yoshli qiz bilan bir-birini quchoqlagancha, yalang’och, qalin ko’rpalar orasida uxlab yotardi.
Yo’o’o’q, hurmatli o’quvchilar, uni hayvon demang. Hayvonlar xafa bo’lishadi.

5-qism
O’sha kuni Qahhor aka rejalashtirgan ishlarini kechikibroq bajardi. Yettinchi qavatdagi “xotini”ga ruxsat bergach, uni xatadan kuzatib ham qo’ydi. Soat ikkilarda to’qqizinchi qavatda yashaydigan rus mexanikning oldiga chiqdida unga 30 000 so’m berib xatasining eshigi qulfini almashtirdi (axir bilib bo’ladimi, o’ynashi tashlab ketgan kalitidan nusxa yasatib olgan bo’lishi mumkinda). Shu ishlarni tugatib pastga tushib mashinasiga o’tirdi. Telefoniga begona raqamdan telegram xabari kelibdi. Qarasa bitta “Salom jonim” degan yozuv bilan uchta rasm. Rasmlarni ochib ko’rgan erkakning ko’zlari kata-katta ochilib, yuragi dukillab urdi. Bu suratlarni ko’rgan erkakning yuragi hapqirmasligi mumkinmi axir?
















Birinchi rasm Nargizaniki, demak raqam ham uniki bo’lishi kerak, qiziq narigilar kim ekan?
***
Nargiza odati bo’yicha obeddan avval fitness zalga bordi. Bir soatcha zaldagi kachoklarning ko’zlarini o’ynatib, badaniga yopishib turgan spartivka kiygancha har turli mashqlar bajardi. Tushlik qilib uyiga kelib qarasaki, soat endi 2:30. Zerikib telegramga kirdi, katta singlisi Nigoraning avatari o’zgarib qopti. Mana bu surat turardi unda:

Keyingisida esa oyagi, Charos bilan tushgan surati. Lobarning ham glavniysi o’zgargandi.
-Hm, salondan chiqishibdi, endi kiyim olishsa kere, - gapirdi o’ziga o’zi. Shu payt miyasiga bir fikr keldi. Telefonni taymerga qo’yib o’zini rasmga oldida, domashny telefondan ertalab Lobar gaplashgan nomerni topib telegramdagi kontaktlariga qo’shib uchchala rasmni ham jo’natdi. “Ana endi ko’ramiz, Qahhorjon, oyog’ini qo’lingga olib buyoqqa yugirishini,” – hayolidan o’tdi uning. Yarim soat o’tib javob xabari ham keldi.
-Salom, Nargiza. Sizzi nomerizmi bu?
-Hm, maniki.
-Mani raqamimmi qayodan oldiz?
-Topdimde, Polshadayam amallagandimku.
(O’shanda u Qahhor akaning nomerini qorovulning boshini aylantirib yurgan paytlari registratsiya daftaridan ko’rib olgandi).
-Nimala qivossiz endi?
-Man hich nima qilomiman, biron nima qilish uchun bir narsa kere.
Bu xabarni o’qib Qahhor akaning ehtiroslari yana bir pog’ona oshdi. Nima deb javob yozishshi o’ylab turgan payti keying xabar ham yetib keldi.
-Birinchi suratga qaren. Qo’lim bilan amimmi aldaaab kutiiib o’tirimman sizzi qachon kelarkinla dib. Faqat manmas, narigi ushta parilayam siz uchun shiringina amchalarini, amcha nimekan butun borlig’ini tayillab turishipti.
Bu xabardan keyin qoni ko’pirib, ehtiroslari alangalanib borayotgan erkak qanday holga tushadi?
-Yog’e, kim o’zi bu asalla?
-Birinchisi – o’zim, keyingisi – qizim, narigilari – sinilarim.
-Hammaligiyla mani kutvossilami? G’alati bo’ldiku, birdaniga bunaqa bo’lishi.
-Nimaga birdaniga bo’larkan? Ertalap Lobar ettiyu “Ko’zimiz to’ramas, sakkiz bo’b kutamiza” dib.
-Man uni shunchaki etilgan gap dip o’ylapman.
-Ishqilib, bugun kelaman diganizam shunchaki etilgan gapmasmidi?
-Yo, unaqamas. Mana hozi ruldaman.
-Agar rulda bo’seyiz manga qilichiz bilan yozvosmi? Lo’x qimaseyizchi odammi.
Bu gapdan Qahhor akaning bir jahli chiqdiyu, lekin bu tungi rohatlarini o’ylab (ayniqsa tepadagi suratlarni ko’rganidan keyin) g’azabini ichiga yutdida, xazil qilib yozdi.
-Qilich hali qinida turipti.
-Qini shimmy ichidamas, - qichiq gapini davom ettirdi Nargiza.
-Unda qayoda?
-Qayodaligini yaxshi bilas. Keseyiz, bittamas to’rtta qin kutip turipti. Qilich tezro kesa, hich qanaqa zaprishaniyasiz holaganiga holagancha kirib-chiqib, mosini tanlavoladi. En yoqqanini o’zi bilan opketsayam ruxsat.
Shularni yozib Nargiza telegrammiyam, telefonniyam o’chirdi. Qahhor aka ham internetti o’chirib mashinani o’t oldidirdi.
***
Bu payt Nargiza “oila”sining qolgan uchta a’zosi ham butikdan chiqib yangi olgan bir qarich poshnali tuflilari bilan “taq-tuq” tovush chiqarib mashinaga yurib kelishdida, uyga yo’l olishdi.
“Qizlar” uyga yetib