kelishgan payti lift ishlamayotgan ekan. Beshinchi qavatga zinadan chiqishdida, kalit bilan eshikni ochib ichkariga kirishdi. Hamma joyi yog’ tomsa yalagudek qilib tozalangan uy, razdevalkada osilib turgan qora palto va etik kutilgan odam allaqachon kelganidan darak berardi. Mehmonxonadan baland qilib qo’yilgan musiqa ovozi kelyapti. Ular iloji boricha ovoz chiqarmasdan oyoq uchida yurib (o’zi bir qarich poshnali tuflida boshqacha yurishning ilojisi ham yo’q) o’sha eshikka yaqinlashishdi. Sassiz ichkariga kirisharkan divanda sodir bo’layotgan voqealar avj pallasiga tomon qadam qo’ymoqdaydi. Qaggor aka bir qo’li bilan Nargizaning yelkalaridan quchgancha, ikkinchi qo’li bilan amini ishqalagancha lablaridan bo’sa olardi. Shu payt quvligi tutgan Nigora eshik yonidagi musiqa kompleksini tokdan uzib qo’ydi. Shu zahoti divandagi ikki odam ko’zlarini katta-katta ochib ular tarafga keskin boshlarini o’girishdi.
-Opa, nuqul ketiz qichib bir ishshi boshlab yurasa, bizani kelishimizzi kutseyiz bo’lardiku. Huddi qo’todan quru qoladigande pachti goliy bo’voganizzi qaren, - opasini jerkdi Nigora. Nargiza esa “Sani gapinam gapmi?” degandek pinagini ham buzmadi. Qooshlarini biroz ko’tarib ensasini qotirib qo’ydida gap boshladi.
-Ha endi nima qililu? Ikki kunlab uyida mehmon qiladigan tanishlarimiz yo bo’sa. Qaytenga manga rahmat etila. Faqat surat ko’rsatib o’zim Qahhor akamla bilan sikishib yurganimda nima qilardila? – Nargiza Qahhor aka bilan oldinma-ketin yurib kelib qo’shimcha qildi. – Tanishila, bu – o’sha Qahhor aka, - so’ngra yonidagi erkakka dedi.
-Bu katta sinim Nigora, bunisi kichkinasi Charos, bu bo’sa qizim Lobar.
Tanishtiruvdan so’ng Nargizaning taklifi bilan dasturxonga o’tirishdi. Ovqat payti hamma jim o’tirib bir-birini kuzatar, faqat Lobarning og’zi gapdan bo’shamasdi. U hech kim so’ramasa ham so’ramasa ham kun bo’yi qilgan ishlarini javramoqda.
-Ertalab pasga tushsam, qo’shni podyezzi oldida oppo “Malibu” turipti. Ko’zimga cho’ti issu ko’rindi. Qarasam nomeriyam ushta yettili. Neujeli, o’zimizani moshina-ku dip o’yladim. Ikki kun avval xolalarim uchrashuvga ketishvotganda minib ketishgandiyu, qanaqqip betga kep qoldi yana? Shulani o’ylab endi Nigora opamga telefon qivossam, yonimizdegipodyezzi eshigidan o’zlari chiqib qolishdi.
-Hm, Lobarchik, chyo ti delaesh zdes?
-Man uydan chiqib kevomman, o’zila qattedila?
-Xo’jayinnikida, mehmonda. Uylari sho’ttekan, nu uymas, kak xata. No yaxshi joyakan. Beshinchi qavatdekan, shundo bizani uy bilan yonma-yon.
Shularni aytib Lobar Nargizaga yuzlandi.
-Oyi man sizga etgandimu, o’tkan kuni, lesbili qivotganimizada, devorri orqasidan kevotgan baqirig’ani Nigora opammi ovoziga o’xshavotti dip. Ko’rdizmi, man prav bo’ganakanman.
-Unda sanga priz berish kereyakan, - dedi Nargiza kulib turib.
-Qanaqa priz?
-Qahhor aka birinchi sani xursan qiladila. O’zin to’ydim dimaguningachom biza indami, tomosha qib turamiza.
***


O’sha kuni tunda
Tashqarida katta-katta laylakqor yog’moqda. Mashinalar ustini, bekatlar tomini bir qarichli, yo’lkalar va daraxtlar shoxini esa to’rt enlik qor qoplagan. Derazadan tashqariga qaragn odam ko’cha chiroqlarining novvotrang yog’dusida tovlanib, yerga qo’nayotgan ulkan qor parchalarini zavqlanib tomosha qiladigan payt. Ayniqsa, chiroqni o’chirib qo’ysangiz, huddi ertakka tushib qolgandek his qilasiz o’zingizni. Tashqarida izg’irin sovuq, ichkarida esa kishilar qalbida qaynoq tuyg’ular va zavq kezib yurgan lahzalar. bunday paytlarda qalbingiz quvonchga to'lib, yuragingizga yaqin odam bilan yonma-yon bo’lgingiz, qalbingizdagi ezgu hislaringiz va tuyg’ularingizni u bilan o’rtoqlashgingiz keladi. Ko’pchilikning, u xoh ulkan shaharda yashasin, xoh oliiis tog’ bag’ridagi qishloqda, hayolidan shunday kechinmalar o’tayotgan, hayotdan, uning kamdan-kam bo’ladigan quvonchli damlaridan bahra olayotgan lahzalari.
Biroq shaharning kun chiqish tomonidagi bizga tanish bo’lgan uydagi beshta odam bu baxtdan mahrum (kim bilsin yana necha yuzlab, minglab odamlar shunday ahvolda?), hamda bunga zarracha ham achinishmayaptilar, chunki ular nazdilarida dunyodagi eng zavqli ish bilan bandlar. Aslida bu ish ular hayotining yagona mazmuniga aylanib bo’lgandi.
Yo’lak ohiridagi avval mehmonxona bo’lgan katta yotoqxonaning burchagidagi g’ishtdan qurilgan qo’lbola kaminda chiqsillan olov yonyapti. Uning yog’dusi devordagi bezaklarda, poldagi va derazalardagi qirmizi rangli gilam bilan pardalarda, to’rdagi baland to’shak ustiga chodir misoli yopilib, shiftdagi qandilning pastidagi ilgakka ilib qo’yilgan yupqa va shaffof, to’shak ustidagi mayin va silliq shoyi ko’rpalar bilan bir xil alvon rangdagi muslin matoda, hammasidan ham shu chodir ostidagi to’rtta ipakdek mayin va bitta huddi cho’yandan quyilgandek baquvvat, xonaning issiqligi va tinimsiz harakat qilayotganidan nomigagina ter bosgan badanlarda o’zgacha tovlanardi. Chiroq o’chirilib, deraza pardalari tortib qo’yilganidan gulxan xonani xira yoritib, unga ajoyib hayoliy tus bergandi.
Qahhor aka Nargiza bilan Lobarni, Nigora bilan esa Charosni 69 usulida divanga yotqizib qo’ygancha sikardi. Sikayotgan payti am salgina qurib qolgudek bo’lsa, qo’tog’ini chiqarardi-da amning tagida yoki tepasida kutib turgan til va lablar avval amni so’ngra qo’toqni namlab bergach yana sihida davom etardi.
O’sha tunda erkak beshinchi marta bo’shangach “qizlar” mayin qo’llari-yu yoqimli lablarini ishga solib asbobni har qancha erkalashmasin uni yana qayta uyg;ota olishmadi. Boshqa ilojlari yo’qligidan ta’blari biroz tirriq bo’lgan bo’lsa ham yuvinib, yotib uxlashdi.
Ertalab Qahhor aka kimdir qo’tog’ini og’ziga olayotganini sezib ko’zini ochdi. Qarasa, bu ishni qilayotgan – Nargiza. Qoyil, ko’pniki ko’rgan baribir o’z ishini biladida, qo’toq xuddi kechagidek tikka turardi. Nargiza Qahhor aka uyg’onganini ko’rib unga qarab jilmayib qo’ygancha ishini davom ettiraverdi. Ajoyib manzara:o’ng quchog’ida Lobar, chapida esa Charos. Nigora qayoqda qoldiykin, birozdan so’ng bu savolga ham javob chiqdi. Nargiza qo’toqda sakrash uchun o’rnidan turgan payti uning ortida opasining amini yalayotgan katta singil ko’rindi. Nargiza qo’toqqa o’tirib-turarkan uning inqillashlari va divanning g’ijirlab silkinishi Lobar bilan Charosni ham uyg’otib yubordi.
-Voy blin. Namuncha ertalapdan ami qichip uyg’onmasa bulani? Uyquniyam ketiga sikdila, - ming’irladi gapining ohirini uzun esnoqqa ulab qo’llari bilan ko’zlarini ishqalayotgan Lobar yalang’och badanini ko’z-ko’z qilib kerishib olgach. Shu gapdan keyin xonada kulgu ko’tarildi. Bir daqiqada hamma faollashdi. Nigora Qahhor akaning qornidagi preslariga amini ishqalagancha opasining sasoklarini so’rardi. Charos Qahhor akaning ko’kraklari uchini tilini aylatirib yalasa, Lobar undan bo’sa olish bilan band edi.
Nargiza rostdan ham ishining ustasi ekan. Qanay qilib amalga oshirgani qorong’iyu, lekin uchta opa-singil birin-ketin o’zlarini qoniqtirib hammomga chiqib ketishib xonada Lobar bilan Qahhor aka yolg’iz qolishganda ham “askar” “rostlan” komandasiga