kupik tayorlashga kirishib ketdi. Orada radioni qulog`ini burab qo`yishga ham ulgurdi.
Idishchadagi ko`pikni yuzimga ohista surar ekan, qo`llari qaltirayotgani sezdim. Albatta bu hayajondan. Shuni bilganim uchun, cho`ntagimdagi uzukni idishchasini ochib kuzgu yoniga qo`ydim. Zarina harakatdan to`xtab qoldi. Ko`zgi orqali uning yuz ifodasini diqqat bilan kuzatar ekanman jilmayib so`z ochdim.

- Chiroylimi?
U uzuk tomon engashdi va birdam termuldi.
- Juda chiroyli!
- Sevgilimday g`ozal uzuk... -dedim. U qo`lidagi ustarani mahkam siqimladi. - Nima deysan Ozodaga yoqarmikin?
- Men... Men... Men qaydan bilay...
- Ha sen qaydanam bilasan... Albatta yoqadi. Ertaga uni qo`liga taqaman, so`ng bir umurga yorim bo`ladi. Ha hammani menga havasi keladi. Chunki bo`lg`usi yorim hammadan go`zal, hammadan latofatli... -u esa jim qotib turardi, - Voy nega turibsan bo`laqo tez-tez... Ertaga Ozodani yoniga shu ahvolda boromiman-u... -dedim.

Birdan Zarinani nafas olishi tezlashib ketdi. G`azablanganidan qoshlari tutashdi. Atayin unga parvo qilmaganday, Ozodani maqtashda davom etdi.
- Ozoda chindan ham juda go`zal. To`g`rimi Zarina?
Zarina qo`lidagi ustarani tig`ini, qaychiga ikki, uch bor ishqaladi va birdan sochimdan changallab ushladi. Tig`i o`tmaslashgan ustarani, bosib yuzimga ishqadi. Uni ko`zgu orqali kuzatib turgandim. Ko`zlari yoshga to`lgan, lablari pildirardi. Shuni uchun soqolimni qirish o`rniga yulib olayotgan, o`tmaslashgan tig` og`rig`iga ham g`ing demadim...
Zarina ikki, uch bor ustara tortgach, uni polga uloqtirdiyu ingroq ovozdan yiglab eshikka otildi. Darvoza hatlab o`tgani hamoni tutib oldim. Tutdimu, qattiq bag`rimga bosdim...

Avvaliga quchog`imdan chiqishga urundi, qo`yib yubormaganimdan keyin tinchib qoldi. Hiq-hiq yig`lardi.
- Afsus... Afsus... Yodim muattar iforli gul bo`laturib, uzoqdan qizarib ko`ringan gulga maftun bo`libman... -asta quchog`imdan bo`shatdim. Burniga ohista barmog`imni teqqazdim. - Zarina seni sevaman... - ko`rsatkich barmog`imni labimga qo`ydim. - Tishshsh... Sevishimni senga aytmiman! -dedim kulib.

U ham yig`lab, ham kulib yuzini kaftlari bilan berkitti.
Bir tizzamni sal bukub unga uzukni tutdi.
- Menga turmurmushga chiq zahar...
- Jaska-maska...
- Uyalma jonim, hechkim yo`qku!
- Tishshsh... - yuzini yashirdi va jilmayib qo`lini uzatdi, - Ho`p...
Uzukni ohista barmog`iga soldim va barmog`idan ohista o`pdim.
- Qalay zaharcham ramantika o`xshadimi?
- Himmm... -yuzimni qoplagan ko`pikni, barmog`i bilan sidirarkan, o`zicha kuldi. - Qoyillatdiz bunaqasi tarxda bo`magan, bo`lmasaham kerak...
- O`zimni zaharcham...
Asta quchoqladim. Yuzimdagh kupichni uning yuziga ham yuqtirdim.
Quchog`imda hayajondan titrab turarkan, pas ovozda shivirladi:
- Jasur aka, zaharmasmanu!
- Bilaman sen meni QIRMIZI OLMAMSAN... - uyatdan qizab turgan yuzidan ohista o`pdim. - Qirmizi Olman...

Uyalib o`zini nariga tortdi. Sharta bilagidan tutdim.
- Ha aytgandek Zarina kelishvolaylik!
- Nimani?
- Menga tegvoganingdan keyin!
- Nimaaa?
- Uzur senga uylanvoganimdan key! -qoshimdagi shiramni ko`rsatdim. - Avvalgidek tosh bilan urmaysanmi?
- Eee boring...
Yugurib ichkariga kirib ketdi.
- Hoy esar, sartaroshxonani yopmadin-ku?
Gapimni eshitmadi. Eshtmasdi ham, u ham huddi mandek muhabbat sharobidan sarhush edi...

Ey o`zimni QIRMIZI OLMAM, uy doyim yonimda bo`lgan ekan, men esa uni boshqa shohdan izlabman...

TAMOM...

Muallif: -MAJNUN-