uchratishimga sababchi Zarinadan ham cheksiz minnador edim...

Nihoyat men intiq kutgan kech ham tushdi. Ozoda bilan aytilgan joyda uchrashdik.
Avval hiyobon yo`laklarida yolg`iz aylandik, muzqaymoq yedik, qayiqqa tushdik. Biroz havaskorlar qo`yayotgan tomoshani ko`rdik. So`ng yana aylandik. Ozoda tez-tez telifoniga qarab qo`yardi.

- Tinchlikmi Ozoda?
- Jasur aka pochcham va opam bir soatga ruhsat berishdi! -dedi ketishi kerakligiga shamma qilib.
``Dedmak men kutgan vaqt bo`ldi!``
- Mayli qaytaqolaylik! -cho`ntagimdagi uzuk qutichasini qo`limga olib, kaftim ortiga berkitdim. - Ozoda yana qancha vaqt pochchayznikida qolasiz?
- Yaqinda ketaman. Opam ham quvvatini ancha tiklab oldi! -dedi afsus bilan yengil hursunarkan.
- Ozoda bir umur shu opayzni mahallasida qoling! - yo`lini to`stida uzukni barmog`iga taqdim. - Menga turmushga chiqing...
Hayajondan o`zini yo`qotib qo`ydi. Ko`zlari porlab ketdi. Yuzidagi tabassumi roziligidan darak berib turardi. Bir necha sonya gapirorolmay turib qoldi. Ko`zlarini bir menga bir barmog`idagi uzukka qaratardi.

Lekin... Lekin negadur labidagi tabassum g`oyib bo`ldi. So`ng ko`zlarini olib qochdi. Istehzo aralash kulgan ham bo`ldi.
- Jasur aka bilasizmi Zarina menga nima dedi? - huddi latifa aytishga taraddutlanganday kulimsiradi, - Siz haqizda nima dedi eshiting... Bir yelkayz qiyshiq, oyg`ingizdan badbo`y hid taralarkan, bir ko`ziz ham g`ilay ekan! -dedi qiqirlab kulib, - Yana o`lgiday hotinboz ekansiz, men esa siz uchun 30, 40 chisi ekanman!
- Voo hazilkash-eee! Shunday qo`shning bo`lsa, dushmanni keragi ham yo`q! -dedim. Ozoda bu gaplarga ishonmaganini tushunib.
Hech kutmagandim, Ozoda barmog`idagi uzukni chiqardida qo`limga tutqazdi.
- Kechring Jasur aka buni qabul qilolmayman!
- Nega ahir?
- Kechring... -dedi ko`zida miltiragan yoshini artib, - Kechring... Kuzatib qo`yishiz shartmas!
Ozoda yugurgancha ketib qoldi. Bir necha sonya nima bo`lganini tushunmay qoldim. Qanday xato qilganimni bilmasdim.

Uyga yolg`iz qaytarkanman, hayolimni birgina savol bant etgandi!
``Nega?``
Shoshildim deb o`ylamayman. Ahir hammasi o`lganimday ketayotgandi! O`ylashimcha rat javob berishiga unda ham hech qanday asos yo`q edi!
Yarim tungacha o`yimga javob topolmay to`lg`onib yotdim. So`ng Ozodaga qo`ngiroq qilishga, sababini o`zidan so`rashga qaror qildim. Yarim tun bo`lishiga qaramay unga telifon qildim. U ham mendek bedor ekan, telifonini darov ko`tardi. Bir necha soyalar skunat ichira bir-birimizdan sado kutdik.

- Ozoda... -u tomondan javob qaytmadi. - Ozoda oramizda qancha gaplar o`tdi. Jonim men chindan sizni sevaman!
- Men ham... -dedi ham past ovozda.
- Unda nima muammo?! Nahot Zarinani haziliga ishondiz?
- Yo`q-yo`q! - dedi g`amginligini kulgusi ortiga yashirib.
- Ozoda seni tushuna olmayabman!
- Qanchalar ojizsiz Jasur aka!... - biroz jim bo`lib qoldi, - Nahotki Zarina sizni yaxshi ko`rishini tushunmagan bo`lsanggiz?
- Yo`qee, bo`lishi mumkun emas! Bizni munosabatimiz do`stona Zarina bilan... U yaxshi qiz ammo... Ozoda bizni notog`ri tushungansiz! Men seni yaxshi ko`raman Ozoda...
- U sizni yaxshi ko`radi... -Ozoda ochiqchasiga rat eta boshladi. - Men birinchi bo`lib, siz haqizda unga aytdim... Yoqadilar dedim... U esa sizni yomonlay ketdi...
- To`xta-to`xta, Zarina o`zi doyim meni yomonlaydi. Meni yomon ko`radi, chunchi doyim uni g`ashiga tegaman... -kuldim, - Ozoda Zarina meni yaxshi ko`rolmaydi, bu aniq...
- Jasur aka... Siz qizbola emassiz. Qiz qalbini, boshqa qiz bola yaxshi tushunadi... Chunki, u ham ayni shu hisni tuya oladi. Siz esa bunda ojissiz...
- Seni, meni qalabimizchi? Bizni tuyg`ularchi?
- Bizdan mustahkam oyla chiqmidi... - orada uzoq skunat cho`kdi, - Biz hislarimiz yengiltak holos... Men sizni shirin so`zlarizga uchdim. Tan oling siz ham chiroyimga qiyo boqdiz hols, aslida qanday ekanligimni bilmaysiz-ku?
- Sen yaxshi qizsan! -dedim.
- Faqat hozir! - u yana o`zda kuch topib miyg`ida kuldi. - Jasur aka ishoning sizlar bir-birlaringga juda mussizlar... Alvidooo!
Ozoda telifonni o`chirdi.
Uning so`zlari juda o`yga cho`mdirib qo`ydi. Zarina va Ozoda haqida o`y sura boshladim.
Ozoda haq uni chiroyiga maftun bo`ldim. U haqida ko`p bilmay sevib qoldim! Negadur ohirgi so`zlaridan keyin, meni rat etganidan uncha tashvish chekmadim. Lekin o`ziga yarasha martligi bor ekan. Yoqtirishini bilsada, Zarinaga yo`l ochib berdi...
Zarina... Zarina!
``Nahot meni rostdan sevsa?``
Ozodani oshkor qilgan sirlardan keyin. Qalbimda Zarinaga nisbatan iliqlik payno bo`ldi. Bir vaqtni o`zida ayibdorday qattiq ezilardim. Nozik qalb bo`lsada, necha bor ko`nglini inobatga olmay g`ashiga tekkanman! O`ylab o`ziamdan uyalib ketdim. Zarinani o`g`il bolacha fel-atvorini bilibman-u, qiz bola, qalbi nozik ekanligini unitayozibman. Afsus...

* * * * *

Zarinaga boshqacha ko`z bilan qarayboshlaganimdan keyin, undan o`zimni oladigan bo`lib qoldim. Qancha o`zimni olib qochsam, shuncha u haqida o`ylaydigan bo`lib qoldim. Hayolimdan sira ketmay qoldi. Yaqiniga borishga esa, yuragim dov bermasdi. Shu tariqa, bir, ikki haftani o`tqazib yubordim. Uzuk esa doyim cho`ntagimda, o`z egasini kutardi...

* * * * *

Ishdan kech qaytayotgan edim. Vohob aka qiyshayib, sarmast choyxonadan qaytayotgan ekan. Har qalay qo`shnim, qo`ltiqlab uyigacha olib keldim.
Eshikdan o`tayotib ovoz berdim. Ichkaridan Zarina chiqdi.
- Dadaaa! Yanami? -dedi uyatdan yuzi qizarib, - Ichkariga olibkiraylik! -dedi.
Vohob aka yotog`iga olib kirib qo`ydim. So`ng xovliga qaytib chiqdik. Zarina yonimda boshini egib turardi. Dadasini ichkilik harob qilayotganidan qattiq istirobda edi.

- Qo`y hafa bo`lma... Dadanglarga ham oson emas! -dedim dalda berib.
- Rahmat Jasur aka... -dedi.

Asta ko`cha eshik tomon yurdik. Torroq yo`lakdan yurarkanmiz, deyarli yelkalarimiz bir biriga tegardi. Ajib bir his yuragimni churmab oldi. Zarina endi men uchun to`pori, qo`pol qizday emas, aksincha u shunchaki o`zini kuchli qilib ko`rsatishga urunadigan ojiza... Sevgisini yuragiga yashirgan malak...

Biz sassiz, yo`lak bo`ylab asta yurib kelardik. U ohista qadam tashlardi. Hayo bilan boshini salgina egib olganida ham o`zgacha joziba bor edi...

Eshik oldiga yetganda, havotirdan o`zimni qo`yarga joy topolmay qoldim. Yonimdan ketib qolishini sira istamasdim.

``Balki qo`liga uzuk taqsamchi?`` degan fikir a`qlimni bant edi.

- Zarina sochimni kaltalab qo`y...
- Jasur aka kech bo`ldiyu, ertaga chiqing ho`p?
- Yo`q dema ertaga vaqtim bo`lmaydi!
- Soat ham to`qqizdan oshdi... -birdam tikildi, - Ho`p hozir kalitni olib chiqay...

Sartaroshxonani men uchun qayta ochdi. Kursiga o`tirarkanman, Zarinani qo`liga qaychi va taroqni olganini ko`rib fikrim o`zgardi. Hozir sochimni kaltalatsam keyin, bosh yuvishim kerak bo`ladi. - To`xta... Sochimni emas, soqolimni olib qo`y, qara ancha o`shib qopti...
- O`g`il bola soqolini o`zi olmaydimi?
- O`zi oladi... Faqat sendek mehriboni bo`lmasa! -dedim.
Bir yutunib oldida. Idishchaga