o`tdi.
Dadam esa afsus bilan bosh chayqashdan nari o`tolmadilar. Hattoki meni shu kuyga solganlar ustidan ham davo qilolmadilar. Sababi o`zlarining ham kirdikorlari ochilishidan qo`rqdilar...

Yashashni, bu jirkanch dunyodan nafas olishni ham umunan istamasdim. Falat jonimga qast qilish, tezroq bu olamdan ketishni o`ylardim. Biroq hech qanday ilojim yo`q, qattiq nazorat ostida yashashga majbur bo`layotgandim.
Tun bo`yi ollohdan jonimni olishini so`rab chiqdim. Tonga borib uxlab qolibman, tush ko`rdim. Tushimda chiroyli oppoq yuzli bir bolakay meni yorug`lik tomon chorlardi. Men bolakay tomonga intildim. Unga yaqin borganimda, meni qattiq quchoqlab oldi, o`zimni barcha dardlardan halos bo`lganday, yengil his qildim. Atrofim yorishib, uyg`onib ketibman...
Bu tushumning har lahzasi, yodimda muhurlanib qoldi. Bir necha kungacha shu tush tasirida yurdim. Tushni bejizga ko`rmaganimga ishonchim komil edi. Bu tush yaxshilikka ekanligini his qilardim. Shuni uchun tushum tabirini, juda-juda bilgim kelardi.
Keyin malum bo`ldi, men homilador ekanman...

Oylamiz uchun katta sharmandalik ekanligini tushungan dadam - bolani oldirib tashlashimni so`radilar. Avvaliga ko`ndim, biroq bir necha kun avval ko`rgan tushum sabab fikrimdan qaytdim. O`sha tushumdagi bolakay meni vujudimdagi go`dak ekanligini tushundim. U bolani ham, o`zimga qo`shib nobut qilishga yuragim betlamadi. Yuragim ostida shakillanib borayotgan, yana bir vujut yashashimga quvvat berayotgandek, o`lim haqidagi fikrlarim tarqab, o`rnini boshqa anchayin shirinroq o`ylar egallay boshladi.
Bora-bora bu fikrlar, qarorga aylandi. Qattiy qaror qildim, yashayman, faqat yuragim ostidagi jon uchun yashayman...

Niyatimni dadamga aytdim. Meni qaytarishga urundilar, lekin ahtimda sobit turib oldim.
Yana bir necha kun o`tib, dadam sharmandalikdan qutulishni boshqa yo`lini topdilar. Meni turmushga uzatishga qaror qildilar. Darrov kuyov ham topildi. Go`yoki: bir kambag`olni boshini silamoqchi edim, degan boxona bilan qo`llarida ishlaydigan bolani o`zlariga ichkuyov qilishga ko`ndirib, keyin elga ovoza qildilar.

Bo`lajak erimni tanir edim. Oddiy ishchi edi, ko`rinishida or-nomusli yigitga o`xshardi. Lekin odamni ko`rinishiga qarab, ichini bilib bo`lmas ekan. Meni ahvolimdan habardor, haqiqiy erkak or-nomusli, izzat-nafsi bor yigit menga uylanmagan bo`lardi. Chunki mendeklarni peshonasiga, ``It tekkan osh!`` degan tamg`a bosishadi.
Chiroyimga uchdi deyolmayman, chunki boshqa ishchilardek, u hech qachon menga qiziqish bilan qaramagan. Endi uylanishga rozi bo`libdimi, demak dadamning pullariga uchgan. Bundan hulosa chiqarish mumkun u meni hech qachon xotin o`rnida ko`rmaydi. Shunchaki to`kin xayot uchun chiptaman xolos...

Shuni uchun ham undan jirkandim. Chimildiqdayoq, unga munnsabatim qanday ekanligini bildirdim, uni qatiy rat etdim. Hatto u bilan bir to`shakka yotishdan jirkanishimni yuziga aytdim...

O`sha kundan boshlab, menga yaqinlashmadi. Hatto qo`lini tekkazmadi. Ammo qancha unga nafratimni sochmay, menga iliq munosabatda bo`lishda davom etardi. Uning munosabatidan battar achchiqlanar edim. Go`yoki dadamga yaltoqlanib men bilan munosabat qilayotgandek tuyulardi.

Oylar o`tib borardi, homilam tobora kattalashardi. Endi o`zimni tinchlantirib faqat bolamni sog`lig`i haqida bosh qotira boshladim.

Shunday kunlarning biri, derazani ochib, toza havodan baxramand bo`layotgan edim. Eshigimiz oldida bir qiz paydo bo`ldi. Gap-so`zlaridan erimni so`rab kelganini tushundim.

``Razil yana bir bechorani ham kuyduribdi!`` deya erimni qarg`ab qo`ydimu, ortiq unga e`tibor bermadim.
Shu payt tasodufan dadam erimga baqirayotganini eshitib qoldim.
Ularni aniq, ravshan eshitdim. Dadam aytdi:

- Bobur biz bitim tuzganmiz, tashqarida bo`layotgan tomosha nimasi?

Erim:
- O`z so`zimda turaman, men har qanday vaziyatda ham Odinaga sodiq qolaman!
Erimni tushunmadim, chiqdiyu qizni haydab soldi.

Shu payt dadamning asil basharasi yana bir karra namoyon bo`ldi. Erim chiqib ketishi bilan, qo`riqchi yigitlarga qo`ng`iroq qilib: qizni daf qilishni buyurdi.
Men bu buyruqni uncha tushunmadim. Dadam u bechora qizni o`ldirib yuborishga buyurdimi, yoki uni ham meni kuyimga solishnimi!
Hudoga shukurki, o`ylaganlarim bo`lmadi. Qo`riqchi yigitlar tezda ortiga qaytdi...

Meni bir narsa o`ylantirib qo`ydi. Dadamning ``KELISHUV!`` degan so`zlari.
Dadam erimga mashina, uy hadiya qilganda olmagandi. Majburlaganlaridan so`ng, uy va mashinani olib meni nomimga rasmiylashtirib qo`ydi. Buni men merosxo`r bo`lish uchun yaltoqlanish deb baxoladim. Shuni uchun erimga e`tibor bermay qo`ygandim.
Dadam bilan suhbatini eshitganimdan, so`ng ichki bir qiziqish paydo bo`ldi.
Erim ishboshqaruvchi bo`lib ishlayotgan do`konlarimizdan biriga bordim. Erim haqida surushtira boshladim. Hayron qoldim, kassada o`tiradigan tortib, yuk tashuvchigacha faqat yaxshi so`zlar bilan halol inson ekanligini aytib maqtashdi. Men bilgan olamda bunday, halol inson bo`lishiga ishonish qiyin.
Hech zamonda boshliq oddiy hammol bilan birga abet qilishi mumkunmi?
Men bilgan olamda yo`q, ammo meni erim shunday qilar ekan. Faqatgima u ishlayotgan do`konimiz katta foyda keltirishi esa yanada hayratim va qiziqishimni oshirdi. Og`iroyoq holatimga qaramay, surushtiruvni davom ettirdim. Endi dadamning eng ishongan insoni bo`lgan amakimni so`roqqa tutdim. Avvaliga unamadilar, lekin bazi kirdikorlaridan xabarim bo`lgani uchun, dadamga aytib berishim bilan qo`rqitdim. Ilojsiz amakim ko`ndi.
Dadam va erim o`rtasidgi kelishuvning bor tafsilotlarini bildim-u, shu zahoti o`pkam to`lib, ho`ngrab yig`lab yubordim...

* * * * *

LOLA:
- Bir ayol keldi, o`zini Bobur akamning rafiqasi deb tanishtirdi.
7, 8 oylik homilador edi, uni ko`rib, avvaliga rashkim qo`zg`ab unga qo`pol muomila qildim. Lekin u bosiqlik bilan meni, tashqarida turgan mashinasida suxbatlashib olishga taklif qildi.
Rozi bo`ldim.
U shafyorini ancha uzoqqa borib turishini buyurdi. So`ng esa mashinasida yolg`iz o`tirib, meni o`ziga yaqin olib boshiga tushgan qora kunlari, qanday qilib, Bobur akamga turmushga chiqqani haqida so`zlab berdi. Uni yig`lab o`tirib tingladim. U tortgan azoblari oldida, meni dardim hechnarsa ekan.
So`zlari yakunida, oyla qurib, hatto bir to`shakda yotmaganliklarini aytdi. Agar istasam Bobur akamni o`zimga qaytib berar ekan!
Yana meni bir sirdan vohib qilishi kerakligini aytdi. Buni uchun avval Bobur akam bilan uchrashim kerak ekan. U menga manzilni aytdi, so`ng hayrlashdik...

Ikki kun o`tib aytilgan manzilga bordim.

* * * * *

BOBUR:
- Ishdan qaytgach yotoqqa kirdim. Qarasam pastga to`shalgan, o`rin/ ko`rpam yig`ib qo`yilibdi. Devonda esa, ikki kishiga mo`ljallanga o`rin to`shalgan. Odina kirib keldi, ko`zlarida yosh, bir muddat tikilib qoldi.

- Ahvoliz yaxshimi? -so`radim, havotirlanib, - Hech qayeriz og`rimayabdimi? - Hammasi joyida! -dediyu birdan quchoqlab oldi.
Shu kungacha yoniga yo`latmagan, bir og`iz ham tilidan shirin so`z eshitmagan