Har tong sening isming bilan uyg`onaman..!
Hatto seni ko`zlarimdan qizg`onaman..!
Bugun yana rashkkim bilan yonaman..!
Sevaman-u ammo senga BEGONAMAN!!!


MUQADDIMA...

Yaqindagina ymg`ir yog`ib o`tgan. Asfaltdan dimog`ga yoqimli yomg`ir isi kelmaqda. Yo`l chetida 24 yoshlardagi yigit va 20 yoshlardagi qiz bir-biridan ko`z uzmay tikilib turishibdi. Ulardan biroz narida, qizning orqa tomonida oq rangdagi mashina qizni kutmoqda. Yigitdan 4, 5 merlar orqasida, yigitni o`ziga tegishli mashina. Ichida horg`in ranglari oqargan yoshgina juvon yigitni intizor kutmoqda...


LOLA:
- Uyumizga dadamning hizmatdosh do`stlari, oylasi bilan mehmonga kelgandi. Shu kuni ancha o`tirib qolishdi.
Bobur akam shaharda qandaydur katta tadbirkorni qo`lida ishlardi. Ayni shu bugun qishloqqa kelishibdi. Diydor sog`inchi qalbimni yodirayotgan bir mahalda, sabirsiz Bobur akam, u yoqda o`tsa ham, bu yoqqa o`tsa ham derazamni oynasini taqqillatib o`tmoqda edi!

- Nima u Lola?! -dedilar oyim sergak tortib.
- Bilmadim, chumchuq bo`lsa kerak!
- O`lsin, hech chumchuqqa o`xshamaydiya! -dedi bir nimani sezgandek, manoli qarab.
- Qaydam balki bolalar o`ynashayotgandur! -deb qo`yaqoldim hotirjamlikni saqlab.

Aksiga olib, mehmonlar ham ketay demaydi. Baxtimga qo`shni qizcha elak so`rab chaqib qoldi. Ko`nglim allanimani sezgandi. U Bobur akamdan telifoni yo`qlar jo`natadigan SMS olib kelibdi.

- Opa bu sizga Bobur akadan! -dediyu qo`limga to`rt buklangan, qog`oz tutqazdi.
Oshxonaga kirib qog`zoni yoydim.
Bunday ishlar Bobur akamni qo`lidan keladi.

``SMS Majnuntol yonida kutaman... Tezda chiq... BOBUR!``

Onam ko`rib qolmasliklari uchun qog`ozga yozib yuborilgan SMS ni o`choq tagiga tashladim. O`zim esa mehmonlar oldidan ketolmasligimdim hafa bo`ldim.
Amallab kech ham tushdi, har tugul mehmonlar ``Ketamiz-ketamizga!`` tushib qolishdi. Biram quvondim, yaxshiyam yotib qolishmadi. Oyimlar mehmonlarni kuzatgani chiqqanidan foydalanib, dugonamni ko`rib kelish boxonasida majnuntollar tomon shoshildim. Kun qaytganiga qaramay, majnuntol panisida Bobur akam ko`rindi. Yaqinlashar ekanman o`zimni panaga tortdim. Uning jahli chiqqan, asabi buzulib qovog`ini soldi.

- Erga tegib ketdingmi debman!
- Hovotir olmang, uydagilar rozi endi tegsam bo`ladi... -dedim rashkini qo`zgab.
- Nima... Nima! Rost gapiryabsanmi? -dedi havotirdan ko`zlarini katta-katta ochib.

Biroz skut saqlab, soy chekkasidan o`sib chiqqan, qari majnuntol tanasiga suyanib yuzimni yashirdim.
Ular esa savolini takrorladi:
- Rosdan sovchilarmi? Gapir Lolaaa!

Ko`p azobda qiynagim kelmadi.
- Aldadim... -dedim kulib.
- Vooy hayryatey, o`takamni yording!
- Rosdan shunday bo`lsa nima qilardiz? -kuldim, - Yoki o`g`irlab ketishsa! Burnizi tishlab qolarmidiz?
O`z aytayotgan so`zlarimdan yoshboladay quvonardim.
Bobur akam asta yaqin kelib qo`limdan tutdi va shivirladilar.
- Lolaginam, ishon go`zalim, men tirik bo`lsam, sen hech-zohni yo`latmayman!
- Ollohni o`zi, barchamizni panohida asrasin, lekin dard kelsachi!.. Qanchadan-qancha og`ir dardlar bor... -dedim.
Bilmadim nega bu gaplarni aytdim o`zi, balki kechadan buyon boshim og`rib turgani tasirimikin!

- Sufey nafasingni yel olsin. Nima balo Eshmat tog`ani yong`og`ini tagidan o`tganmisan?

Shu payt uzoqdan tiraktir ovozi eshitildi. O`zimni yanada panaga tortdim.
- O`limdanam batta narsalar bor, bilasizmi? -dedim.
- Senga birnima bo`lganov, bugun o`zinga o`xshamayabsan! Ho`sh gapir nima ekan o`limdan battar?
- Gap so`zlar! Meni gap so`zlardan ham asray olasizmi?

Bobur akam orqasiga o`girilib, daladan qaytayotgan, kanalning kechuvidan o`tayotgan, mol, qo`y haydab kelayotgan shom pardasi ortida hira-shira ko`zga tashlanayotgan odamlar, tomon ko`z tashladilar.

- Go`zalim kech bo`lib qoldi. Tezda uyinga jo`na... -dedilar.

Meni tushunganlaridan judayam hursand bo`ldim. Yuzlaridan btta o`pib oldimu, uyga yugurdim.

``Qanday zo`r Bobur akam borlar-aaa! Men uchun har qanday sinovga tayyor!..``
Eshikimizga yaqinlashar ekanman, birdam ortimga qaradim. Uzoqdan halimam termulib turardilar. Shuncha kuttib atiga ikki daqiqagina ko`rishish nasib etdi. Biroq shu fursat ham biz uchun yetarlidir.

``Sizni sevaman!``

Sivgimni borliqqa yo`lladi. Qalbim sadosi sevgimni, sevgilim qilbiga yetqazishiga ishonib.


* * * * *

Nimalar bo`ldi, o`z? Shuna olmadim!
Bilganim kasalxonada o`zimga kelganim. Oyim esa tepamda o`ltirardi. Ranglari dokaday oqargan. Juda ko`p yig`laganidan ko`zlari qizarib ketgan.

- Oyijon menga nima bo`ldi? -dedim o`rnimdan qo`zg`alib. Ammo negadur boshim aylanib ketdi.
- Yuu, qizim o`rningdan qimirlama? -dedilar oyim yuzlarimdan silab, o`rnimga yotqizib.

Boshimda allaqanday kuchli og`riq turdi. Nima bo`lganini tushunishga idrok etishga, og`riq halal berardi. Og`riq zo`ridan boshimni changallab yig`lay boshladim.

- Dadasi! -oyim dadamni va do`ktirni chaqirdilar. - Do`ktir, do`ktir...

Uyog`i uzuq-yuluq xotiralar, dadamni: qizim deya yordam berishga oshiqqani, onamning: yig`layotgani!
Do`ktirlar ukol qilishdi, og`riq yo`qolib. Shundan keyn nima bo`lgani hoirlashga urundim...

Bobur akamning yonidan qaytgach, darvozahonada shirin hayollar og`ushida ozroq turdim.
Uyog`i ostonadan chiqayotganimda, ko`zim tinib, atrof gir aylanib ketdi. Devorga suyanib olishga chog`landimu, oyimni chaqirdim... Uyog`i, uyog`i esimda yo`q.
Dorini tasiri kuchaydi, hushimni, a`qlimni idrok qilishim susaydi...


* * * * *

BOBUR:
- Bu xabarni aytishim onson bo`lmasligini oldindan sezargandim...

- Uylanyabdi!!! -akamni yuzida hayrat va kulgu zohir bo`ldi. - Uylanyabman deysanmi?
- Nima deyabsan o`zi Bobur? -oyim suhbatga qo`shildilar, - Hazillashyabsanmi?
- Yo`q oyi... Haqiqat ertaga to`yim! -dedim boshimni egib sekingina.
- Voy sho`rim, nimalar deyabsan?
- Oyi kechring, shunday bo`lib qoldi!
- Nima bo`ldi? nima bo`lib qoldi? Sen... Sen Bobirmisan o`zi? -dedilar oyim bu kutilmagan xabardan esankirab.
- Odinaga uylanmasan bo`lmaydi!
- Voy sho`rim, nimalar qilding beyhayolar?
Oyimning hayollariga o`ylaganim keldi.
- Oldingizda gunohkorman, kechring! -boshimni ko`tarishga ham o`zimda kuch topolmadim, - Rostdan ham erta to`yim, sizlarni to`yga aytgani keldim!
- To`y!
Akam xontaxta ustiga musht tushurdi.
Oyim yig`lay boshladilar.

- Kim u Odinaaa? -dedi oyim alam bilan.
- Boshlig`imizni qiz!
- Diydoring qurmagur... Men senga ishonib: bolam ishlayabdi kelsa to`y qilaman deb yuribman, sen esa uyoqlarda, nima sharmandaliklar qilib yuribsan yergina yutmagur!.. -dedilar alamdan yum-yum ko`zyosh to`kib.
- Yo`q... Esing joyidami, Bobur? -akam, jahil bilan o`rnidan turdi, - Hech qanaqa to`y bo`lmaydi. Hozir ostona hatlasang oyog`ingni sindiraman!
- To`y bo`ladi aka, o`ldirsez ham to`y bo`ladi! -dedim qatiy ohangda.
- Iffatsiz kelin, bizni xonadonga qadam bosmaydi uka!
- Ha albatta... Baribir otasi yolg`iz qizini qishloqqa jo`natmaydi... -yig`layotgan oyimni tinchlantirishga