Temurni bu so`zlari Sayidani yerga qulatdi.

- Bilmagan ekanman, qizbolani tanasi huddi shoyidek mayin bo`lar ekan. Barmoqlaring asta, mayin tanasiga teyganida unda yoqimli titroq turar, ozor berib, iffatini olar chog`ing huddi baliqday to`lg`onar...

- It... It... -bir necha sonyaga hushi boshidan uchgan, Akmalxon o`ziga keldi va Temurga tashlandi. To`g`ri kelgan joyiga ayovsiz mushtlab, tepkilay boshladi. Biroq, to`lachadan kelgan Akmalxon tezda hansirab qoldi. Yana mushlash chog`ida qo`llarini qayirib ham oldi...

Temur biqiniga tushgan tepki zarbidan keyin biroz o`ziga kelolmay turdida, so`ng qondan qizargan tishlarini ko`rsatib masxara qilganday tirjaydi.

- Qarang boyota o`xshashlikni. Men ham, ishimni tugatganimda keyin senday hansirab qolgandim!

Boshlarini ushlagancha, ihtiyorsir to`lg`onib, qizini nomusi toptalgani o`ylab, alamli ko`zyosh to`kayotgan Sayida ingillab yig`ladi.
Bu manzaradan lazzat olayotgan Temur telabnamo qah-qah urdi.
- Shunga shunchami! -Temur yo`talib oldi, - Bor yo`g`i uch-to`rt og`aynilarim bilan ko`ngilxushlik qildik! Ha, boyni qiziga nima qilardi. Ahir onasini tanish do`ktirlari bor, iffatini bir deganda joyida qo`yishadi...

Sayida boshini ko`tardi, judayam achinarli ahvolda Temurga qaradi. Temurning qoshi yorilgan, u yerdan oqayotgan qon, ko`zi atrofida quyulib qolgan. Unga o`tkir nigohi qorishib, xuddi ko`zlaridan qon chakkilab turganday ko`rindi...

Kechagina shu ko`zlarga qarab, o`zining bemani taklifini aytgandi. Bugun esa, o`sha ko`zlar qahirga to`lib, sohibini qabih ishiga guvoh bo`ldi. Sayida qarg`ashga ham birorta so`z topa olmaydi. O`zini ayblaydi, ``Nahot o`sha taklifim uchun, qizim tavon to`lasa!`` -deb. Qizini hozir qay ahvolda ekanligini, uni qiynab nomusiga tegishganini o`ylaydi. Yana o`z-o`zidan yuragini changallab ingillab yig`laydi...

- O`ldiraman!
Akmalxon yon veridagi kattakon og`ir, jisimni ko`tarib Temurni boshiga urmoqqa shaylandi. Biroq Temurning, o`tkir nigohlari, kiprik qopmay, qarab turushi, uni fikridan qaytargan bo`lsada, kuchli g`azab sabab o`zini tutolmadi. O`g`ir buyum bilan Temurni oyog`ining son qismiga tushurdi. Yo`qimsiz suyakning g`isirlashiga, Temurning og`riq zo`ridan pishshilashi qo`shildi. Akmalxon Temurning g`azabdan qizargan, ko`zlarida o`ljasini burdalashga tayyor yirtqich och bo`rini ko`rganday bo`ldi. Hozir qo`llari yechilib ketadi-yu, bu ishi uchun burdalab tashlaydi! Akmalxon qurquv tasiridan ikki, uch qadam ortga suruldi. Avval, Temurni tinmay qiltirayotgan oyog`iga qaradi, so`ng boyagi suyakni qarsillagan ovozini qulog`i ostida qayta eshitganday buo`ldi-yu! Beyehtiyor ko`ngli ag`darildi. Allaqachon osha boshlagan, qon bosini nihoyat ko`zlari oldiga qora parda tutdi. Devorni ushlab, biroz yurgan bo`ldi, lekin ilojsiz biton ustiga yotib oldi...

Tumur, bir tomonda suyagi singan oyog`i og`rig`idan azoblanadi. Bir tomonda Sayida beyhalovat yuragini changallagancha, qizini taqdirini o`ylab alamdan kuyadi. Boshqa tomonda Akmalxon pant bergan sog`lig`i tufayli, jussasini ham ko`tara olmaydi...

Shu zaylda yaqin bir soat yotdilar. Akmalxon qimirlagan, birnimalar deb g`inshigan bo`ldi.
- Sarvinoz... Sarvinoz qizim! -dedi.

Allaqachon og`riq azobiga, ko`nikib bo`lgan Temur xo-xolab kuldi. Sayida va Akmalxonni e`tiborini o`ziga qaratdi.

- Sarviqomat Sarvirozing... U juda ham ofatijon... Eee afsus hozir og`aynilarim oldida emasmanda... Ular mazza qilayotgandur tayyor bog`langan, qizing bilan boyota...

- Harooommmmi... - Akamalxon zo`r harakatda o`rnidan turushga urundi. Biroq tura olamadi, - Aaaaaa... Aaaaaa... - deb yig`lamsirab baqira boshladi...

Bu manzaradan yanada huzur qilayotgan Temur o`zini ham og`rig`ini unutib, qah-qah urib kulardi...

- Bir boshidan, qayta aytib beraman, eshitinglar... Sarvinozingni majburlab mashinaga tiqdik va hilvat yerga olib bordik. Bir necha tarsakidan so`ng qarshilikni to`xtatdi. Kiyimlarini birma-bir yechdim, qarshima shunday bir narsa turardi. Oooo buni korganingizda edi...

Akmalxon yotgan yerida dodlab yig`lay boshladi.
Temur kulib yana so`zida davom etdi:
- Keyin qizingni bog`ladik...
- Bass... O`tinaman boshqa gapirma... -Sayida erining qiynalayotganida chidolmay, o`tindi! - Sendan iltimos ortiq qiynama...

- Tasvirlagan manzaralarimni ko`z oldizga keltirdizmi? Qiynalyabsizmi? Ichiz olov bo`lib yonyabdimi?

Sayida ``ha`` deganday bosh qimirlatdi.

Temur Akmalxonga qaradi.
- Yig`lading... Seni tarbiyangni olgan, o`glingni kasriga qolgan qizing uchun yosh to`kyabsan! Qalay or-nomus toptalishi yoqyabdimi? Qiynoqlar, og`riqlarni tuyyabsanmi? Ruhing azoblanyabdimi?

- Haaa... -dedi Akmalxon afsusli, nochor qiyofada qarab.

Temur bo`g`iq, alamli, istirobli ohangda: - Oring uyg`ongan bo`lsa. Haqiqiy og`riqni, qizing toptalgan tanasini poklash uchun, qo`liga binzin, gugur olganda! Nomusiga chidolmay boshini sirtmoqqa tiqqanini ko`rganingda, tuyasan... -Temurni ko`zidan yosh tomchiladi, - Singlim men uchun farisha edi...

Temurning bu so`zlaridan so`ng sukunat, uzoq cho`zildi. Nihoyat Sayida o`rnidan qo`zg`oldi, eri Akmalxonni turg`azdi. Ikkisi ham hech so`z demay chiqib ketdilar...

Temur qo`llarini bo`shatishga urunib ko`rdi. Bo`lmagach, jarohatlangan oyog`iga birdan termuldi. Sal qimirlatdi, og`riq kuchaydi, qon hali ham to`xtamagan, negadur xolsizlanib borayotganini sezdi. Ikkinchi oyog`ini ustiga chiqarib qonni to`xtashiga urnundi. Asta ko`zlarini yumdi. Oradan ikki, uch soatlar o`tdi chamasi, Sayidani yig`loqi ovizi, Akmalxonning so`kinishi eshitildi.

Temur ko`zini ochib, ochiq eshik tomon qaradi, yorug`lik tushib tong otganini bildirib turibdi. Sal vaqt o`tib, yorug`likda soya paydo bo`ldi va yagirma yoshlardagi, o`ta zamonavi kiyingan olifta yigit bir ahvolda tushib keldi...
Temur bu yigitni kimligini darov faximladi. Nafas olishi tezlashdi, shilliq jirkanch, yoqimsiz narsani ko`rganday irganib ketdi...

- Yaramas... Shoxruh sen ekansanda?
- Sen manga tuhmat qilyabsan, seni singlingga men tegmaganman!
- Ovsar qo`rqoq! Qarshingda opangni nomusini toptagan inson turibdi. Sen esa o`zingni oqlashga urunasan!
- Opamga nima qildimg, agar bir nirsa bo`lgan, bo`lsan o`ldiraman! -deb bir tepib qo`ydi.
- Dadangga o`xshagan quruq ekansan! -Tumurni o`pkasi to`lib hansiradi. Zo`r berib qo`llarini qimirlatib bo`shatishga urundi, afsuski qancha urungani sayin chilvir bilagini qiyib, qonatar edi, - Qo`llarim bo`sh bo`lganda kallangni uzvolar edim!

Shoxruh Temurni vajohatini, chilvir qiyib, qon bilagidan, tirsagigacha oqib tushyotgan kirib, ko`nglini vahima bosdi. Qo`rqib ovozida qaltiroq paydo bo`ldi.

- Meni aybdor emasman... Senga aytadigan gapim shu... Endi sen opamni qayerga berkitganingni ayt...

- Hee onangni! Dovdir qiyinchilik ko`rmay o`sgansanda! O`rdakka o`xshab o`zinga suv olmas ekansan!...

Temur o`ylagan so`zlarini aytishga ulgurmadi. Tashqaridan Sayidaning hayajonli, yig`loqi, ovozi eshitildi.
Shoxruh tezda ortiga qaytdi, chiqgani hamoni ko`zlari sog`-salomat