qarab oldida, yuzlarini kaftlari bilan berkitib, yig`lagancha xonasiga kirib ketdi...

Birmuncha vaqt o`tib, padvolga Shoxruh tushdi. Avvaliga biror so`z diyolmay, ancha turdi.
- Biz bir-birimizni sevardik! -dedi.
- Lanati, sevging nafsing qongunchami?
- Yo`q men hali ham uni sevaman...
- Senga kim qo`yibdi, meni singlimni sevishni. O`zimga o`xshagani sev...
- Sevgi nimaligini bilasizmi o`zi?
- Sen bilgan sevgi bilan men bilan sevgida yer-u osmoncha farq bor...
- Kechiring, mendan o`tdi. Uni boshini aylantirmasligim keragidi. Sevgida hamma narsa bo`lar ekan. Hozir qattiq afsusdaman...
- Seni afsusing menga juda qimmatga tushdi... Shukur qil, qo`llarim bog`liq. Og`riq sabab holdan toydim...

Tumur chindan ham holdan toyib borayotgani uchun ham, zo`rg`a gapirardi. Shoxruh ortiga qaydi. Eshik oldida dadasi hamma gapni eshitib turgan ekan. O`g`lini urush uchun bir qo`l ko`tardi-yu, biroq endi beyfoyda ekani uchun urmadi...

Temur hammasini ko`rib turgandi.
- Endi beyfoyda ekanligini bilganing alam qilmayabdimi?

Akmalxon o`zi Temurni qo`llarini bo`shatish maqsadida tushgandi. Lekin uning har bir so`zi, cho`g`day yuragiga tegayotgan, savollariga javobi yo`qligi uchun eshik ortiga o`tdi. Biroq ketmadi.
Temur ham uni sharpasini sezib turgani uchun, so`zini davom ettirdi:
- Tong otibdi, qizing sog` oldingga qaytganini sezdim. Baxtinga hamma ham sening o`lingday emas. Sen sabab, seni yomon tarbiyang sabab, meni shirin orzularim armon bo`ldi. Seni qarg`ab yashayman. Bir kun senham tovon to`laysan!

Tumurni yurakdan aytgan bu so`zlari, Akmalxonni jigar bag`rini pora-pora qilib tashladi...

* * * * *

Bir soat oshib hamki Akmalxon, Sayida, Shoxruh stolni uch tarafida o`tirishibdi, endi nima qilishni, qanday yo`l tutishni bilishmaydi. Tumurga yaqinlashishga botina olmaydilar ham...

Xonasiga kirib, to`yib yig`lab olgan Sarvinoz o`rnidan turdi. Derazadan tashqariga qaradi. Temurni padvolda ekanligini, ular boshqa sabab tufayli anchadan buyon joylaridan qimirlamaganliklarini Sarvinoz bilmaydi. Shuni uchun uni hayolida boshqa o`y.

``Men ularni qattiq havotirga qo`ydim!`` -degan hayolda xonasidan chiqdi. Kechrim so`rash uchun, stul qoshiga keldi. Boshini quyi solib:
- Dada, oyi meni kechring... Men faqat...

Allaqanday past ingroq ovozdan jim bo`lib atrofga qaradi. Yana bir bor shu ovozni eshitdi, endi ovoz podvolni ochiq eshigidan eshitilayotgani sezdi. Shoshib o`sha tomonga yugurdi, kirdiyu dodlab yubordi. Izma-iz ortidan kirgan Sayida, Sarvinozni cho`kka tushib, Temurni qo`llarini yechayotganini ko`rdi. Chilvir tugulib qolgani uchun tishlari bilan yechardi. Bir amallab yechdi-uy Temurni suyadi.
- Oyi kim bunday qildi, nega?
Yig`lab baqirdi.

Temur bazo`r ko`zlarini ochar ekam, Sarvinozni ko`rib, ichki bir xotirjamlikni sezdi.
Ko`zlarini asta yumib oldi, hech narsa haqida o`ylashni istamasdi...

Oyog`ini, ringingga solib, qon quyishda, narkoz berib apiratsiga tayyarollashayotganlarida ko`zini ochdi holos...

Keyingi ochganida, oyog`i gipsda boshi bog`langan, hamma yeri qashqagan og`riq bilan o`ziga keldi. Avval ko`zi, Sayida so`ng eshik oldida yuzini yon tomonga burib turgan Akmakxonga tushdi. Har ikkisini holi bir havol, shu bir kechada besh yoshga qariganday, ko`rinishdi.

- O`zizga keldizmi?
Titragan ovoz sohib bosh tomonida turardi.
- Sarvinoz!
- Hammasi yaxshi bo`ladi, degandiz! Qarang o`zizni qay ahvolga solibsiz!
- Sarvinoz dadang seni juda yaxshi ko`rak ekan, hammasi uni ishi? -Temur og`riq zo`ridan biroz ingrab oldi, - Sarvinoz oldingda aybdorman. O`z maqsadim yo`lida, ahloq doyirasidan chiqib ketdim, shaningga bo`lmag`ur yolg`onlarni aytib yubordim...

(Qamoqda o`tkazgan yillari, mehnat qilgani chiqishar, oqshom cho`kkanidan keyin qaytishar. O`z zonalariga kirgan mahbuslar, bir-birlariga, hayotida bilgan voqealarni so`zlab o`tirishar edi. Shulardan ko`pginasi, ayol va erkak munosabatlari haqida bo`lardi. Bazi biri, o`ynashi bilan bo`lgan voqeani aytsa, boshqasi allaqanday sarvi qomat raqqosa bilan, yana boshqasi estirada yulduzini domiga ilintirib qilgan ko`ngil hushligi haqida so`zlardi. Har gal yangi talqinga o`zgarib boradigan, bunday voqelarni barchasi cho`pchak ekanligini bilishsada, lekin har safar zo`r ishtiyoq bilan tinglashardi. Temur ham, Akmakxon va Sayidaga qizi haqida aytgan barcha so`zlar o`sha yigatlardan eshitgan edi...)

Sarvinoz nima bo`lganini taxmin qilganday, ota-onasiga hijolat bo`lib bir qarab qo`ydi.
- Temur aka, aslida biz kechirim so`rashimiz kerak... Afsus sizday akam bo`lganida, hozir bo`sh egib shafqat kutib qoshizda turgan bo`lmasdik!

Sarvinoz so`zini tugatib ulgurmay, palataga militsiya hodimi kirib keldi.
O`zini tanishtirgach, xol ahvol so`ragan bo`ldi. So`ng stulni tortib, Temurni qarshisiga o`tirdi.

Bir chekada savolga tuta boshladi.
Tergovchining barcha savollariga, Temur ikkita so`z bilan javob qaytardi
`` Yo`q, Eslolmayabman!``
Tergovchi, ortiq javob ololmagach, so`roqni keyinga qoldirib chiqib ketdi...

ORADAN BIR YARIM YIL O`TDI...

Oktiyabir oyi ohirlari, mevalar g`arq pishgan. Bog`idagi olma darahtidan uch, to`rta uzub chiqdi va supa ustidagi qo`ydi.
Bir necha kundan buyon xonadonidan chaqaloq ovozi keladi, chaqaloqni uyg`otib yubormaslik uchun, juda ehtiyotkorlik bilan harakat qiladigan bo`lib qoldi. Ertalabdan kayfiyati a`lo. Bugun ishga ham shoshmayabdi. Sababi, bugun o`kol olishi kerak, atayin uyga hamshira chaqirtirgan...

Kasalxonada yotgan paytlari, o`ziga qaragan hamshir bilan bir-biriga ko`ngli tushub qoldi. Goh bilagiga bitti vitamin qildirish uchun ham, kasalxonaga kirib keladi, hamshirani ko`rish bohonasida. Goh hamshirani o`zi, ishga ketar chog`i, Temurni holidan habar olib erta tonga kelib ketadi. Sovuq kunlari jarohati og`rib turadi. Bugun ham sovuq kunlar boshlanmasidan avval bir kurs ukol olish bohonasida chaqirtirgan. Shuni uchun ham uyga kirmay, hovlidagan beysabir aylanib yuribdi...

Eshik ohista taqqilladi, Temurni yurak dupuri kuchaydi, yuziga tabassum yoyildi. Sevgilim Nasiba keldi degan o`yda shoshib borib eshikni ochidi. Ochdidiy kayfiyati tushib ketdi.
Qarshisida Sayida, Sarvinoz va Shoxruh turardi. Ularni ko`rib, eski jarohati o`rni bir og`rib ham qo`ydi.

Ularni salomiga istamaygina alik oldi. Shoxruhning uzatgan qo`li qolib ketdi.
Sayida biroz mahzun qiyofada, hursinib so`z boshladi.
- Temurjon sizdan kechirim so`rashga ham haqqiz yo`q!
- Sayida opa, sizlarni allaqachon kechirganman!
- Temurjon biz Ruhshonaxonni, nabiramiz Shohsanamni olib ketgani kelgandik. Akamni ko`rib kelaman, deb kelgandi, mana ikki haftaki qaymadi!
- Sayida opa, boshida aytgandim To`ydan keyin singlim ajrashadi deb! Ana-mana deb ohirga surib keldik!
- Iltimos Temurjon bu shashtizdan qayting. Hammasi iziga tushdi, yoshlar bir-birini tushunib tinch yashayabdi-yu. Men ham singlizga o`rganib qoldim, nabiram siz uyimiz ham huvvillab qoldi. Dadalari ham har-kuni aytadilar kelinim, nabiramni olib kelilar deb!
- Temur