Temur bu mashinani ohirgi marta, ikki yil buru qamalmasidan avval mingandi. Shu ikki yil davomida garajda turgan mashinani, akamliyatori o`tirib, balonlar puchchayib ezilib qolibdi. Yaxshiyam ozmi-ko`pmi bazi ishlar o`zini qo`lidan keladi. Ertasi kuni eski bozorga chiqib bazi ehtiyot qizimlarni topib keldi. Shunga qaramay, bu mashinani shundoq kaltni burasa yuradigan qilgunicha uch kun o`tdi...

Havlida maykachang, qo`llari qora yoq bo`lib, mashina chuqalayotgan Tumur quvonch bilan: - Hayryat yurdi! -mashinani epaqaga kelganidan quvonib. - Singiljon qara buni ovozini... -dedi kaputni yopar ekan.
Supachada o`tirib, salkam yarim soatdan buyon akasidan ko`z uzmagan qizni hayoli o`zida emasdi.
- Ruhshona... Singlim...
- Ha aka... -bir seskandiyu, o`ziga keldi. - Labbay aka...
Hizmatga shaylanganday dik etib o`rnidan turdi.
- Qayoqda yuribsan singlim?
Kuldi Temur.
- Shu yerda o`tibman-u!...
- Hayoling qatta deyabman. O`zin shu yerdasan-u, hushing o`zingda mas! - Temur mashinaga ishora qildi. - Qara tuzatdim. Kel ertaga ammamni ko`rgani boramiz, ho`sh nima deysan boramizmi?
- Mayli akajon...

Erta tong ancha uzoqda turadigan bittayu-bitta jigarlari ammalarini ko`rib kelgani otlandilar.
Ammasi ancha chekka joyda turardi, o`zidan ortib ha deganda kelavermasdi ham...
Ammasi iliq kutib oldi, jigarlarini mehmon qilib, keyin yaxshi kuzatib qo`ydi.
Qosh qorayganda uyga qaytib keldilar.
- Charchab qolmadingmi singlim?
- Ozroq, lekin ammamni hursand bo`lganlarini qarang. Jiyanlarim ham ancha katta bo`lib qolibdi-a!
- Ha...

Kelgandan buyon singlisini qandaydur tashvishi borligini sezib yurgandi. Goh-goh hardam hayol bo`lib qolayotganida, o`zidan ko`rib, qamalib chqib el-yurt oldida singlimni ham boshini egib qo`ydim deb o`ylagandi. Shuni uchun ammasini ko`rib kelish boxonasida sal bo`lsada ko`ngli yorisharmikin deb o`ylagan edi.
Hozir singlisini ochiq chehrasini ko`rib, ko`ngli taskin topdi.

Biroz suxbatlashib o`tirishdi. Yo`l charchog`i boyismi Temurni esnoq tutib supaga yonboshladi. Qovog`lari ilindi. Ruhshona akasini xonasiga kirib joyini solib chiqdi.

- Aka charchabsiz yaxshisi xonayzga birib olaqoling, men o`rnizni solib qo`ydim!
- O`zimni mehribonim...
Temur singlisiga bir mehir bilan boqib olida, o`rnidan turib xonasiga kirib yotdi. Sal o`tib ortidan singlisi ham kirdi, bir necha daqiqa akasini uxlayotganini kuzatib eshik oldida turdida, so`ng chiroqni o`chirib chiqib ketdi.
Kuchli charchoq sabab Temur tezda tosh qotdi.

Temur maktabdan qaytayotib, o`rtog`lari bilan quvlashmachoq o`ynab keldi. Hovliga kirgani hamoni dimog`ini non isi qitiqladi. Sumkasini supa ustiga otib, tandirxona tomon chopdi.
- Oyi...
- Keldingmi polvonim? -dedi onasi bir jilmayib qarab qo`yib, tandirdagi nonlarni uzushda davom etdi, - Jizzali non yeysanmi?
- Ha, oyijon...
- Ma ol o`g`lim...
Onasi jizzali nondan bir to`rg`am sindirib Temurni qo`liga berdi.
Qizarib yog`i ilkillab, ko`rinib turgan jizzali yerini tishladi.
- Oh-oh-oh, biram maza...
- Yoqdimi o`g`lim?
- Juda mazzali oyijon... - Temur boshini ko`targanda onasi yo`q edi. - Oyi...
- Ho`, o`g`lim!
- Qanisiz oyi, qattasiz?
- Shu yerdaman yoningda... O`g`lim singlingga qarab qo`y, menga ergashyabdi...
- Oyi man sizni ko`romayabman...
- Singlingga qarab qo`y... Singlingga qarab qo`y...
Uyg`onib ketdi. Lekin huddi o`ngida bo`lganday, bu tushni har-bir lavhasi ko`z oldida turardi. Hatta mazzali jizza nonni tami tomog`ida turganday...

Boshini ko`tardi, derazadan tashqariga qaradi, tun ham yarimlabdi. Qovun tilimidek oy ko`kda ilinib turibdi...
Birdan orqa bog` tomonda oq sharpa o`tganini ko`rganday bo`ldi. Shoshib o`rnidan turdi. Asta o`sha tomonga yurdi. Biroz shomol esib turibdi, har yoqdan shitirlagan sas keladi. Avval ombor, eski qo`yxona tomon nigohlarini tashladi. Xashakxonada qandaydur sharpa borday. Birdan chiroqni yoqdi, yoqdi-yu daxshatdan qotib qoldi. Xashakxona to`siniga sirtmoq ilingan, eski yog`och eshak ustida singlisi sirtmoqqa bosh suqushga tayyor turardi. Temur karxt xolatda ko`zlari kosasidan chiqguday bo`lib singlisiga termulib qoldi. Ruhshonni uzun qora sochlari shomolda to`zg`agan, rangi dokaday oqargan, yig`idan qizargan ko`zlarini katta-katta ochgancha Temurga vahimali nigohlar bilan qaradi. Bir muddat lablari titrab turdida, hiqqillab yig`lay boshladi.
- Meni kechring akajon... Kechring...
Temur yutoqib-yutoqib, qo`llarini oldinga cho`zdi.
- Sen kechir meni... Hamma ayib menda... Boshingni egib qo`ydim, kechir, kechir singlim kechir...
- Akajon men...
- Jon singlim, tush pastga tushaqol...
Temur asta-asta qadam bosardi.
- Aaaakaaa...
Qattiq qo`rqanidanmi, hayojonni zo`ridanmi. Ruhshonani boshi aylanib ko`zi tinib ketdi. Muazanatini saqlolmay yeqildi.
- Singlim ko`zingni och! Meni qo`rqitma...

Temur beyhush singlisini ko`tarib, mashinaga yotqizib kasalxonaga olib bordi.
Nivbatchi shifokorga nima bo`lganini, boricha aytolmay ``Yeqib hushuni yo`qotdi,`` dedi.
Bir necha daqiqadan keyin Ruhshonani hushiga keltirishdi. Yeqilganda qo`li qayrilb, suyagi dars ketibdi gipslab qo`yishdi.

Tong hali yorishmagan, Temur singlisi yotgan palata eshigi oldida yurak hovchlagancha turardi. Hayollarini daxshatli o`ylar qurshab olgan.
Bir lahza, haytning bir lahzasi. Bir necha sonyaga kechikkanida, shu sirtmoq ostida xal bo`lardi. Isnot... Naxot shuncha kundan buyon uning ruhiga azob bergan bo`lsa. Bu daxshatli o`ylar bir necha daqiqa ichida, Temurni ruhan azoblab holdan toydirdi. Og`ir hursunib eshikni qiyalatib ichkariga boqdi. Ruhshona gipis qo`lini ko`ksiga bosgancha g`amgin yotar, hamshira esa bilagiga osma ukol ulardi. Temur uni ahvolga, ezilib, qaradi. Yoniga borib, shirin so`zlar bilan erkalagisi, boshini silab g`amlarini o`ziga olgisil kelardi. Lekin shu kuyga tushushida o`zini ayibdor deb bilgani uchunham eshik hatlab, palataga kirishga jurati yetmasdi. Asta kutush joyidagi stulga borib o`tirdi.
Bir muncha vaqt o`tib, singlisiga qarayotgan yoshi kattaroq navbatchi shifor ayol chiqdi. Uni ko`rdiyu Temur dik etib, o`rnidan turdi.

- Do`ktir singlim tuzukmi? Ahvoli yaxshimi?
Havotirlanib zo`r hayajonda so`radi.
- Singlizni o`ng qo`li, suyagi dars ketgan... Yeqilganda qayrilgan shekili. Shukur qolgan joyi sog`... - shifokor tilla tishlarini ko`rsatib ishshaydi. - Tog`a bo`lar ekansiz yigit... Kuyovizdan tez suyunchi oling...
- Nima? - quloqlariga ishonmay, qayta so`radi, - Hozir nima dedingiz?
- Ha... Sakkiz haftali bo`lib qolibdi. Bunday paytda ehtiyot bo`lish kerakda...
Ohirgi gapini qutlov ohangida aytgan shifokor, boshqa palatadagi bemorlarga qarash uchun shoshdi...

Bu xabar Temurni larzaga solib yubordi. Huddiki qulog`i ostida, to`fangning kuchli portlashni sodir bo`ldi. Boshi g`o`n-g`illab, qulog`i shang`illay boshladi. Yuragi kergidan ikki, uch barobar tez urar, go`yo tomirlari torayib, qon sigmay oqardi, butun tanasi allaqanday og`riqdan zirqiray boshladi. Hozir yuragi tars yorilsa-yu hammasi tugasa. Qanday bordi! Emaklabmi?