deyishi Temurga og`ir botadi yoqmaydi. Biroq tishini-tishiga bosib ``Meni foydam uchun gapiryabdi-yu!`` deb o`zini ishontirib, jim tinglaydi.

- Temur bekor yurmay biror ishni boshini tut! -deyishdi mahalla faollari.

Temur oqsoqol taklif qilgan ish o`rinlarini rat etib, o`zini eski ishlagan joyiga bordi. Afsuski bo`sh o`rin yo`q ekan. Tushga yaqin uyga qayti. Oqsoqolga yalingisi, qamalib chiqqani, yana qishloq odamlari nazlida ichvolib bezorilik qilgan yigit bo`lgani uchun, qishloqda ishlashni istamasdi...
Uyga qaytdi, garajda chang bosib yotgan dadasidan qolgan eski jigulida biror ish qilarman degan qarorga keldi. Mashina itarib hovliga olib chiqdi, changini artdi.

Shu kuni nimadur izlab xashakxonaga kirdi.
- Ruhshona... -baqirdi, - Hoy Ruhshonaaa!
- Labbay aka...
Yugurib chiqdi.
Temurni qo`lidagi bir bakalashka benzin va gugurtni unga ko`rsatdi.
- Hashakxonaga bularni sen olib kirdingmi?
- Men haligi...
Ruhshonani rangi o`chdi.
- Bu narsa juda hafli, yana yonida gugurt ham turibdi. Hudo ko`rsatmasin ot olib ketsa nima bo`ladi?
Ruhshona ko`zlarini jovdiratdi, boshini egdi.
- Men bilmabman... Haya anovi o`choq tagidagi o`tinga, sepib yoqmoqchi edim, esimdan chiqibdi...
- Aytdim-ku bu hafli tez o`t oladi. Yuzinga qaytarib urushi mumkun. Yaxshisi qog`oz, yoki hashakdan bir tutam tashlab yoqgin!
- Ho`p aka!
Balant ovozda tergaganidan, singlisini rangi oqarib ketgani ko`rib:
- Singlim seni urushmayabman. Shunchaki bu hafli ekanini tushuntiryabman, -Temur asta yaqinlashdi, -Shunga hafa bo`ldingmi?
- Yo aka...
- Unda bir jilmayginchi...
Ruhshona jilmaydidi. Ammo bu jilmayish omonat qurulgan kapga o`xshab bir necha sonyalik holosdi...

Davomi bor...
Muallif: -MAJNUN-