esa, yana ösha hayollar boshlandi. Erini kutishdan foyda yöqligini, öylagan ishini qöllashi kerakligini tushundi. Tushlikdan söng, ishlarini joy-joyiga qöydi. Kasalxonaga deb, qaynonasidan bir amallab ruxsat oldi. Uydan chiqib, tög'ri narigi mahallada yashovchi folbin uyiga otlandi. Piyoda ketar ekan, hayollari qadamidan ham serob edi. Bu ishi tög'ri emasligini bilsa ham, vujudi aqliga böysunmas, shu ishga uni undar edi. Vanihoyat, bir-ikki tasodifiy yölovchilarning körsatmasi bilan, folbinni uyiga yetib keldi. Ochiq eshikdan ichkariga kirdi. Paxsa devorlari qulay deyayotgan yölak böylab, ichkariga kira boshladi. Ikki chetda osilgan har-xil buyumlar, quritilgan qalampirlar, isiriq va supurgilar, uni yuragiga g'ulg'ula solardi. Uzun yölak tugab, chap tomonda kichkinagina hovli körindi. U körimsiz hovliga nazar tashlab turgandi. Öng tarafdagi pastqam derazadan, qandaydir hunuk kampir yuzini kördi. Ötakasi yorilay deb, ortiga tisarildi. Endi köcha tomon bir qadam tashlagandi, boyagi kampirning ovozi eshitildi.
-Kelavering qizim, kelavering!
Zulfizar qadamini töxtatib, uy tomon yura boshladi. Oyoqlari negadir titrar, atrofga alanglab qarar edi. Eshik oldiga keldida, oynaga bir-ikki chertdi.
-Kiravering!
...

Kechki ovqat vaqti. Oshxonada katta kelin, qöllari titragan holida ovqat suzardi. Hammaning ovqati tayin qildida, kosalarga suzdi. Orasidan bir kosadagi ovqatni belgi qilib, folbin kampir bergan haltachani, siynabandi orasidan oldi. Atrofga bir qarab qöyib, haltachani boyagi kosaga ag'dardi. Haltacha ichidan, qandaydir yer rangidagi kukun, kosa ichiga boricha tökildi. Böshagan haltachani, kökraklari orasiga qayta joyladi. Qöli qaltirab, patnosni tashqariga olib chiqdi. Havo issiq bölgani uchun, tapchanga joy qilingandi. Tapchan yoniga yetgan Zulfizar, patnosni olish uchun uzatilgan qöllarga, rad javobini aytganday qildi. U boyagi kosadan, közini olmas, uni yöqotib qöyishdan qörqardi. Patnosni xontaxta ustiga avaylab qöyib, hammaga ovqat tarqata boshladi. "Alohida" kosani, Begzodga uzatdi. Oila kttasi ovqatga qöl uzatgandan söng, boshqalar ham yeya boshlashdi. Zulfizar Bejzodga ora-orada qarab qöyardi. Nimadur bölib, mazasi qochib qolishidan qörqardi. Özini qanchalik bosishga urunmasin, oyoqlari titrab ketardi. Begzod esa, ovqatni ishtaha bilan yeyishda davom etardi. Bu holatga, bu aldovga Zulfizar ortiq chidolmadi. Dasturxon atrofidan turib, oshxona tomonga ketdi. Tapchandagilar esa, birin-ketin ovqatlarini tugata boshlashdi. Begzod "futböl köraman" dedida, shoshilib turib ketdi.
-Xex quloqsiz bolaya! Yana oxirgacha ichmay turib ketdi. -Shoxsanam opa, Begzodning kosasiga ishora qildi. -Ol Sherzodjon, tozalab qøygin shuni ham!
Sherzodga bu taklif yoqmagan bölsa ham, onasini ranjitmay qöya qoldi. U kosa tagida qolgan shörvani oxirgacha ichib, tagi bilan non surib, yalab qöydi. Zulfizar boya qanday qörqgan bölsa, hozir undan ziyod qörqardi. Mexmonxonada televizor körayotgan qaynukasiga, har ötganda nazar tashlab qöyardi. U oshxonadagi ishlarini tugatib, hammomga yöl oldi. Mexmonxonadan ötar ekan, Begzodga yana bir qarab ötdi. Shunda u, qaynukasi ham unga qarayotganini körib qoldi. Hammomga borib, kir yuvish mashinasiga, kirlarni solib, xonasiga ketdi. Xonasida egnidagi halatni, öziga kichkina kelib qolgan halatiga özgartirdi. Bu kichkina, tor halati, uning oldindagi kökraklari, ortidagi dumbalarini, yaqqol ishirib turardi. Römolini ham yechib tashladi. Sochlarini tarab, bir tekisda yoyhb oldi. Tagidan lozim ham kiyib ötirmadi. Hirsi kuchlilik qilib, shu ahvolda xonasidan chiqdi. Hech qanday yumushi yöq bölsada, oshxona tomonga, Begzodga atay körinib ötdi. Begzodga qaramagan bölsa ham, aniq bilardiki qaynukasi e'tiborini qozongandi. Besh daqiqa ötmasdan, yana tashqariga chiqdi. Bu safar Begzod, uning röparasidan chiqib qoldi. Zulfizar uning yonidan ötmoqchi edi, qaynukasi u yoqqa turib oldi. Boshqa yon tomonidan ötmoqchi bölsa, u yoqni tösib oldi.
-Ötib ketay Begzod!
-Ötmaysiz! Avval bir öpay, keyin ötasiz!
Kelinoyisi bu gapdan hayron qoldi. Indamay orqaga yurdida, divan narigi tomonidan ötib ketdi. Begzod öziga özi hayron qolgandi. "Nega bunday qilyabman? Nega bunday öylayabman özi? Axir kelinoyimku!"
u öziga savol berar, nega bunday bölayotganini anglolmas edi. U televizorni öchirib, kelinoyisi tomonga ketdi. Zulfizar hammomda, tog'orada kir yuvardi. U kir yuvish mashinasi eplolmaydigan kirlarni qölida yuvardi. Kir yuvayotgan mashinasi, signal berib qoldi. Örnidan turib, "Rejim"ini tög'irlay boshladi. U kir yuvadigan mashinaga oldi bilan suyanib turardi. Shu payt, birdaniga butun vujudi titrab, seskanib ketdi. Bu hol dumbalariga yopishgan qöl dastidan edi. U qörqib ortga ögirilsa, Begzod unga tirjayib turardi.
-Bu nimasi Begzod, uyalmaysizmi?
-Qöysangizchi kelinoyi, buni özingiz ham istayabsizku!
-Nima?
-Ataylab kiyimlaringizni almashtirib oldingiz. Mana bu jonivorlarni lozim bilan yopmaysizmi? -u shunday deb, kelinoyisi öng taraf soniga shapatiladi.
-Voy ahmoq, nimalar deyabsiz? Sizga nima dahli bor meni kiyinishimni? Chiqib keting bu yerdan!
Begzod eshik tarafga qadam bosdi. Zulfizar buni körib, hotirjam böldi. Chunki, hammomda ikkalovini kimdur körib qolsa, tamom bölishardi. Lekin... Begzod hammomdan chiqmadi. U qaytanga eshikni qulflab keldi. Dush oldiga borib, suvni yoqdiyu, kelinoyisi yoniga qaytdi. Zulfizar kir mashinasiga, orqasi bilan suyanib turardi. U tepasiga kelgan, gavdali qaynukasiga vahimali qarardi. Begzod uni qölidan ushlagandi, qölini keskin tortib oldi.
-Jinnimisiz Begzod, nega bunday qilayabsiz? Axir, kelnoyingizman!
-Hösh, kelinoyim bölsangiz nima qilibdi? Kelinoyini sevib bölmaydimi? Siz menga yoqasiz!
-Axir bu g'irt bema'nilikku! Akangizni xotinini...
Nrtiq gapira olmadi, dag'al lablar, lablarini yopib oldi. Qöllari bilan endi qarshilik qilgandi, Begzod bir qöli bilan, qarshilikni yöq qildi. U kelinoyisi qöllarini, juftlab qisib olgandi. Zulfizar boshini har yoqqa tashlab, lablardan qochishga intilardi. Ben qarshiliklarni söndirib, kelinoyisini orqaga qattiqroq itarardi. Uning qöllarini siqib, pastga bosdi. Zulfizar harakatlarini asta töxtatib, ehtirosi kela boshladi. Shunda ham özini yöqotmay, qaynukasiga qalbaki qarshiliklar qilib qöyardi. Bu qaynukasining, yomon xayolga bormasligi uchun kerak edi. Lablaridagi lablar, Zulfizar uchun ikkinchi labiga tekgan lab hisoblanardi. U erining labidan boshqasini totmagan, eridan özga bilan yotmagan ayol edi. Bugun uning hayotidagi birinchi xiyonati boshlanayotgandi. Astalik bilan, uning ehtirosini qitiqlab borayotgan Begzodga, bir zumda örgana boshladi. Ancha vaqtdan beri, erkak zotini badaniga bunchalik yaqinlashtirmagandi. Shu sabab böldimi, yo yana qandaydir hirs kuchimi, Zulfizarni tezroq niyatiga yetishishiga undardi. U bora-bora qaynukasiga örganib, umuman qimirlamay qöyaqoldi. Begzod qarshilikdan töxtagan kelnoyisini, qöllarini qöyib yuborib, bellaridan ushladi. Bir harakat bilan, uni narigi tomonga ögirdi. Endi kelnoyisi, oldi tomoni bilan kir yuvish mashinasiga suyanib