yeb olgandim.
-Aldamang! Dum-dumaloq ediku, qanday qilib yeysiz? Özingiz yeyavering! Akamga kerak bölsa, anavi dangasa xotini qilib bersin!
-Hey, unday demang! Eshitib qolishmasin tag'in. Yöq yemayman. Ular yesin, xotini bor, kuch kerak.
Bu gapdan söng, Begzod kelinoyisiga bir qarab qöydi. Zulfizar g'alati gap gapirganini fahmlab, tög'irlashga harakat qildi.
-Xotiniga kuch kerakda! Axir, farzand dunyoga keltirish osonmi? Menku, mayli indamay qöya qolay!
-Tushkunlikga tushmang kelinoyi, hali hammasiga iziga tushib ketadi. Katta akam bilan siz farzandli bölasiz, men jiyanli bölaman.
-Akangiz yöq bölsa qayerdan bölardi?! -u bu gapni past ovozda gapirdi.
Begzod uning past ovozini eshitgan bölsada, eshitmaganga oldi:
-Nima dedingiz, eshitolmadim?
-Aytganingiz kelsin dedim.
-Ha.
Begzod nonushtadan turib, öqishiga yöl oldi. U ön töqqiz yoshga tölgan. Kollejni tugatgan, hozirda insitut uchun tayyorgarlik kurslariga qatnayotgan edi. U ketganidan söng, dasturxon atrofi bittada töldi. Zulfizarning qaynotasi, qaynonasi, qaynukasi, ovsini yig'ilishib ötirishardi. Uning qaynotasi, yoshi ilgarilab qolgani bilan, boshqalarga öxshab yastanib yotmas, erta tongdan ishiga ketib, shomga yaqin qaytardi. Qaynukasi Sherzodning ish vaqti boshqacharoq edi. U haftada umuman dam olmas, ertalabdan, tushlikgacha ish edi. Shu tartib bilan, ota-bola ish tomon yöl olishdi. Uyda faqat ayollar qoldi.
-Zulfizar!
-Labbay oyijon!
-Anavi psixolog qarindoshingiz, bugun aniq keladimi?
-Ha oyijon! Kecha gaplashgandim, hozir kelib qolishi kerak. Ishga ketayotganimda kirib ötaman degandi.
-Ha yaxshi.
Zulfizarning psixolog qarindoshi, ya'ni amakisining qizi Sevinch, bugun taklif qilingandi. Uning vazifasi, kichik bölg'usi onaga, kerakli tavsiyalar berish edi. Huddi kelishilganidek, eshik qöng'irog'i chalindi. Zulfizar domofon orqali Sevinchni körib, eshikni ochdi. Sevinch amakivachchasi bilan quyuq körishib, kichik kelin huzuriga yöl oldi. Yarim soat ötar-ötmasdan, qaynona va kichik kelin yonidan, oshxonada ish qilayotgan Zulfizar yoniga qaytib keldi. Ular yoshlikdan birga ösishgan, sir almashishgani uchun, qalin dugonaga aylanishgandi.
-Özingchi, özingni hayoting qanday?
-Mana shu meni hayotimda. Shu uy ishlaridan ortmayamman.
-Haaa. Ering yaramas qachon qaytarkan. -Sevinch odatiga aylangan shartakilik bilan, Zulfizarga gapira boshladi.
-Nega yaramas deysan ahmoq. Kelib qolarkan shu kunlarda.
-Eöl lalaymay, kelarmish, mana buni körgin. Ölsayam kelmaydi endi.
Sevinch qöliga telefonini olib, Shag'zodning chet eldagi qiz bilan tushgan rasmlarini körsatdi.
-Rostdaan, Shag'zodakami shu?
-Yöq, katta holang! Nima közing kör böb qoldimi?
-Bu haligi, bu anavi, nimaydi? Ha, montaj...
-Qanaqa montaj, yoniga ötkazsangchi! Elliktacha rasmni montaj qilmasa kerak!
Zulfizar eri ekanligiga ishonch hosil qildi. Eri köplab rasmlarda, sochlari sariq bir chet ellik qiz bilan turardi. Rasmlar orasida, qizning yarim yalang'och rasmlari, eri u qizning belidan ushlab tushganlari bor edi. Zulfizar közlariga ishongisi kelmasa ham, ammo bu rasmlar haqiqiyligini fahmlab bölgandi.
-Ssseeen, bularni qayerdan topding?
-Internetdan. "Facebook" deb nomlanuvchi, ijtimoiy tarmoq bor. Ösha yerdan topdim. Tasodifan chiqib qoldi.
-Nega unday qiladi, men nima yomonlik qildim. Nma aybim bor?
-Aybing shuki Zulfizar, sen soddaliging! Sening xatoing, yomon ish qilmaganing!
-Tushunmadim.
-Obbooo, hullas, ering senga loyiq emas! Ering boshqa dunyo. Erkakning zamonaviy varianti. Hohlagan ayoli bilan til topishib, ösha kechaning özida yotog'iga olib kira oladi.
Zulfizar Sevinchni gaplariga diqqat bilan e'tibor bera boshladi. Aslida haqiqatni sözlayotgan bu juvonning gaplari, Zulfizarning quloqlariga yoqa boshladi.
...
-Hösh! Erim xotinboz va xiyonatkorligini menga isbotlading, közimni ochirding! Rahmat! Lekin boshqa muammo ham borda!
-Bilaman muammoingni! -Sevinch kulib gapira boshladi. -Yonayotgan oyoqlaring orasimi?
-Jinnimisan? Eshitib qolishadi, sekinroq gapir!
-Voyvö, eshitsa eshitar. Hullas, senga tekin maslahat.
-Hösh!
-Nam dokani olasan, uni limonning siqilgan suviga böktirasan...
-Eee, bilaman bu usulni. Foydasi kam. Bundan köra qöllarim ma'qul.
-Unda qöllaringda.
-Eey, nega tushunmaysan. Bu ham men uchun tatimayabdi.
-Tushunib turibman seni Zulfizar. Bilaman, örgangan köngil, örtansa qöymas! Senga ham qiyin, tushunaman. Lekin hech narsa deya olmayman.
-Sevinch! Bir narsani öylab qoldim.
-Hösh.
-Köchaga chiqsam...
-Esingni yedingmi? Köcha töla daydilar, kasallar, eng xavflisi tanishlar. Bilib qolishsa tamomda, holingga maymunlar yig'laydi.
-Unda nima qil deysan? Nima qilay chidolmasam, oddiygina kichik bolaning "kelinoyijon" degan söziga, etlarim jimirlab ketyabdi.
-Qanaqa kichik bola? "Kelnoyijon"? Tushunmadim.
-Eee, Begzodni nazarda tutyabman. Bu uyda faqatgina shu bola yonimni oladi.
-Uningni yoshi nechada?
-Ön töqqiz yosh.
-Kap-katta yigitni, yosh bola deb yurubsanmi? Ajoyibsanda Zulfiii!
-Ha nima? Hali kichkinada.
-Gavdasini qara, meni erimdek keladi. Körinishidan chiniqqan bolaga öxshaydi qayniukang!
-Ha, u sportchi.
-Öshan bilan yotib qöyaqol!
-Nima? Hazil qildingmi?
-Yöq, nega hazillasharkanman, tuppa-tuzuk bola ekan. Uni ustiga yosh, avrab oldingga olib kirsang bas. Birovga aytishga, özi qörqib qoladi.
Zulfizar bu gaplarni eshitib, rosti öylanib qoldi. Begzod bilan orasida bölib ötgan suhbatlari, Begzodning poyoniga yetmas maqtovlari hayolidan öta boshladi.
-Senga qolsayu, gapirishga oson. "Begzodjon, yuring yotog'imga, akangiz örniga mehmon bölasiz" deymanmi?
-Bir yaxshi yöli bor. Issiq-sovuq qilib qöy. Özi kiradi. Vaxaxaxa... -Sevinch shunday deb, huddi erkaklarcha kula boshladi. -Ering qaytguniga qadar, seni nikohiga ham olib qöyar balki.
Sevinch shu kulish böyi, yarim daqiqacha tinmasdan turdi. Stol ustiga tikilib qarab turgan Zulfizarning yelkasiga turtib, yana gapira boshladi.
-Höp qiziq suhbat böldida. Qayniuka emish. Könglingga olma Zulfi, shunchaki, hazillashdim.
-Yög'aa, nega könglimga olarkanman.
-Mayli men ketaqolay, ishxonadagilar ham kutib qolishgandir.
-Ha mayli. Men ham ishlarimni qilardim.
-Ishlaringni ovsininga ham bölib bergn. Tug'ishiga kamida ikki oy borku.
-Qöyaver, ishlar qiyinmas.
-Mayli özing bilasan. Yaxshi qol. Ha aytgancha, qayniukangni boshini aylantirib qöymagin yana. -shunday dediyu, xoxolab kula-kula, xonadonni tark etdi.
Zulfizar tushlik vaqtigacha nima ish qilganini bilmadi. Hayoli negadur qayniukasi Begzodga kdtib qolardi. Amakivachchasining gaplari haqiqatligini, miyasiga quyib olgandi. Qaynukasi bilan, hayolan har xil holat yaratar edi. Bir uni quchog'ida tasavvur qilsa, bir uni tizzalari ustida ötirganini öylardi. Bu hayollardan goh jirkanib ketsa, goh bularni röyoga aylantirgisi kelardi. Hayollarni yig'ishtirib, uydagilarni tushlikga chaqirdi. Özi ham tushlik uchun endi ötirgandi, eshikdan Begzod kirib keldi. Zulfizar uni kördiyu, negadir eti qattiq jimirlab ketdi. Bu holat qaynonasiga ham sezilib, u ham keliniga qarab qöydi. Zkvfizarda