Ketidan shalvarni ham yechdi. Trusikni özida qolgan Begzoddan, kelinoyisi zarracha ham uyalmadi. Qaytaga uni qöllarini ochib kutib oldida, labini bösalarga töldirdi. Begzod qöli tekgan joyni silar, labi tekgan joydan öpardi. Ikki yuz qarama-qarshi turganida, pastdagi jinsiy a'zolar, bir-biriga tög'ri kelmasdi. Bu Begzodning novchaligidan darak berardi. U qölini pastga tushirdida, tobora ochilib borayotgan oyoqlarni, birlashtirib qöydi. Bösalarni yig'ishtirib, trusigidan halos böldi. Uyg'onib kattalashgan asbob ustidan bir-ikki uqalab, tög'ri kelib turgan sonlar orasiga suqdi. Belini harakatga keltirib, sonlar orasiga asbobini tiqib, ermak qila boshladi. Orasida hebh qanday namlik bölmagani tufayli, bu holat biroz qiyinroq edi. U gavdasini yana pastlatib, kelinoyisi yuziga yaqinlashdi.
-Sizga yoqayabdimi?
-Hmmmm...
Ijobiy javob eshitgach, shijoati yurorilab ketdi. Oq tusdagi katta kökraklarni, ohistagina eza boshladi. Ikki kökrakni almashtirib ezardi. Ora-orada böyin va iyaklardan ham öpib qöyar, yelkaning chiroyli dumaloq joyidan ohista tishlab olardi. Tishlangan yelkalarda izlar qolar, bu mayin og'riq, Zulfizarga hush yoqardi. Hammomdagi chala qoniqishining, örni asta-asta bosilib borardi. Ehtiros kuchayishi sari, ichidan ehtirosga bulg'anib chiqayotgan nafaslari, ovozlarga aylanib borardi.
-Mmmmm. Iiimmm...
Begzod hali hamon "xizmat"da, tagidagi janonning ehtiroslari bilan öynashar edi. Asbobi, qöli, lablari va butun badani, harakatda edi. U yosh va tajribasiz bölgani uchun, ortiq kelinoyisini qiynagisi kelmadi. Bilmasdiki bu qiynoqlar, kelinoyisiga qaytaga hush yoqishini. U Zulfizarning uchburchak trusigini, pastga qöli yetkanicha tushurdi. Özi gavdasini biroz tepalatib, ikki tashna a'zoni bir-biriga öpishtirdi. Chap qölida qin qayerdaligini oz muncha paypaslab, uni aniqlab oldi. Asbobni ösha yerga tög'ri qilib, sabrsizlarcha shiddat bilan tiqib yubordi. Oyoqlari orasida özgarish paydo böldi. Öziga qulay bölishi uchun, oyoqlarini kengroq qilishni istadi. Ammo, tizzalarida qolib ketgan trusigi, bunga halaqit berdi. Qiniga kirib chiqayotgan katta asbobdan, katta ehtiros ola boshladi. Begzod esa, qorin va beldan ushlab, harakatida davom etardi. Negadir bu usul unga begona yoki noqulaydek tuyulardi. Shu uchun ham, harakati biroz sust va betartib edi. U kelinoyisi ustida bir tekisda harakat qila olmayotgandi. Shu payt, asbobi ham bundan norozidek, qin ichidan chiqib ketdi. Vaziyatni tushungan Zulfizar, ehtiroslari sinishini istamagan holda:
-Joy almashaylik! -dedi.
Begzod bu taklifni ma'qullaganday, boshini silkitdi. U kelinoyisini belidan kötarib, bir zumda joyini almashtirib oldi. Zulfizar qaynukasining ustiga chiqib oldi. Unga oldini ögirib ötirdida, halatini qöllaridan chiqarib tashladi. Begzod huddi och qolgan böridek, közlari katta ochilgan, tezroq niyatiga yetishni öylar edi. U kelinoyisining kökraklariga mato ustidan yopishdi. Kelinoyisi chaqqonlik bilan byusgalterini yechdiyu, asbob ustiga ötirdi.
-Ohhhh. Mmmmm, axxxx...
U dastlab, asta ötirib turdi. Keyin harakatini biroz jadallashtirdi. Jadallashgan harakat, sakrashga aylandi. Ikkovi ham ehtirosdan ovoz chiqara boshlashdi. Begzod asbobi tor qinning devorlaridan olgan rohati tufayli, lazzatdan "ohh"lab yotardi. U qöllarini kökraklarga qöyib, eza boshladi. Zulfizar esa, qöllardan va tagidagi katta asbobdan, töla ehtiros olardi. Uning tugatadigan vaqti yaqinlashardi. Harakati özgardi. Beli oldinga ketib, qöllari bilan orqaga tayanib qoldi.
-Axxxx, oxxxx...
Bu uning bir necha oylardagi, eng ehtirosli orgazmi bölgandi. Begzod ham uzoqqa bormadi, közlarini yumib, lazzat zöridan böshanib yubordi. Zulfizar asbob ustidan asta turarkan, suyuqliklari Begzodning beliga oqa boshladi. U endi qaynukasidan biroz uyalib, yotog'idagi hammomga kirib ketdi. Muzdek dush qabul qilib, yaxshi taasurotlar bilan chiqganida, Begzod yotoqda yöq, eshik ochiq turar edi...

Nonushta. Dasturxon atrofida uy kattasi, Zulfizarning qaynotasidan boshqa hamma ötirar edi. Zulfizar bugungi nonushtada hech kimga qaramas, choy quyish ham esidan chiqib qolardi. Qaynonasi dasturxonga duo qildida, katta keliniga yuzlandi:
-Biz Masturaxon bilan bir joyga boramiz. Nimaydi, anavi homilador ayollarni tayyorgarlik qilar ekanku, ösha yerga! Siz hayolingizni bir joyga qöyib, ishlaringizni qiling!
-Hop böladi oyijon!
Nonushtadan söng, katta kelindan tashqari hamma, Sherzodning mashinasida uydan chiqib ketishdi. Zulfizarning bir özi qoldi. Ish qilar ekan, hayoli telefoniga kelgan xabarda edi. Xabar Begzoddan kelgan bölib, "Tayyor böling, tezda qaytaman" deb yozilgan edi. U xonasiga chiqib, huddi kechagidek körinishga kirib oldi. Bugungi böladigan ishlarni öylab, idish-tovoq yuvayotgandi. Eshik qöng'irog'i jiringladi. Yugurgilagancha domofonga oshiqdi. Ekranga qarab ötirmasdan, eshikni ochdi. U hovlidan sabrsizlik bilan yurib kelayotgan, qadam tovushlarini eshitdi. Zulfizar özicha parvo qilmaganlikga olib, idish yuvishda davom etdi. Sherzod kechadan beri yonayotgan ehtiros olovini, öchirishni istab uyga qaytgandi. Akasidan röshnolik körmagan kelinoyisini, lozimsiz oyoqlarini kördiyu, erektsiya jarayoni boshladi. U boshqa chidolmasligini, hozirning özida kelinoyisini zörlashini bilas edi. Öz könglida, "bu ishim unga yoqadi, unga qaytaga yordam beraman" deb, oshxonaga kirib bordi. Zulfizar shaxdam qadam tovushlarini eshitdi, ammo tisarilishga ulgurmadi. Kökraklari uzra, baquvvat qöllar quchoqlab oldi. Sherzod Zulfizarni qattiq siqdiyu, bir qölini böshatib, halat etagiga yopishdi. Etakni asta kötararkan, kelinoyisi badanini oldinga itarib, belini öziga tortdi. Qarshilik qilmayotgan kelinoyisiga hayron qoldiyu, chözgisi kelmadi. Kamarini böshatib, shim bilan trusikni baravar tushirdi. Allaqachon turib ulgurgan asbob, ochiq havoda namoyon böldi. Zulfizar yuziga tabassum yugurgan holida, ortiga qaramay jim turardi. Oyoqlari orasiga suqulib, trusigini pastga tortayotgan qöllar unga boshqanikidek tuyuldi. Birdaniga asbob tiqilib, ortidagi "uxx" degan ovozdan vahimaga tushdi. Ortiga qörqib qaradiyu, Sherzod qaynukasini körib, hushidan ketdi...



Dang'illama hovlida, har doimgidek sukunat hukmronlik qilardi. Faqatgina oshxonadan, idish-tovoq ovozlari eshitilib turardi. Baxtiqaro kelinimiz Zulfizar, oshxonadagi pishir-kuydir ishlari bilan ovora bölayotgan edi. U har kuni ikki oilaga ovqat tayyorlar, kirlarini yuvar, hayhotdek hovlini barcha ishlarini qilar edi. Ovsini esa, chaqalog'i bilan kun böyi ovora edi. Qaynona-qaynotasi ham, shu ög'il nabiraga e'tibor qaratishardi. Bu baxtga Zulfizar ham erishay degandi. Hammasini özi barbod qildi. Qaynukalari bilan qovushganidan söng, homilador bölganini aniqladi. Ammo buni uyidagilarga, na eriga ayta oldi. Tanish jarrohlar yordamida, bolani "abort" qilishni eng yaxshi yöl deb topdi. Operatsiya muvaffaqiyatli ötdi. Bola beminnat olib tashlangandi. Faqatgina... Zulfizarning umrbod ona ona böla olmasligi evaziga...