Uyingda dumba yogʻi bordir? Unday boʻlsa, ziqnalik qilmasdan, tezda magazinga kirib chiq. Sarimsoq, mayli, bizdan boʻlsin. Eng oldin salomatlikni oʻylagin, oshna.

Yarashish Oshi
Yonimda hemiri yoʻq degin? Xotinga zarbing boʻlmagandan keyin, ahvol shu-da. U qargʻadan tarqaganlar tez-tez talqontuydi qipturilsa, azboroyi kaltakdan qutulish uchun eriga pivapuli berib, guzarga quvadigan boʻlishadi. Yoʻli bor-da, oshna.

Turmush qurib, erkakchilikning davrini mana biz surdik. Burnimizga pashsha qoʻnsa, xotinga buyurardik, hayda buni, deb.

Sen-ku bir chuvrindi narsasan. Armaniska kanyakni oltin tishning orasidan suzadigan toʻravachchalaringam, payti kelsa, xoʻjaykasiga oʻsma siqishadi.

Xachirga arava tirkab, kirasinfurushlik qilgan davrimda bir boshligʻimiz boʻlardi. Savlatiga qarasang, yoʻtalishi yetmish soʻm turadi deysan. Shuyam xonzodasini koʻrdi deguncha, surnayga oʻynaydigan ilondek eshilishga tushardi. Davlat odamgarchilik qilib, tagingga loʻkkavoy berib qoʻyganidan keyin, yogʻi yetgan joygacha qochmaysanmi bunaqa xotindan, deb boʻgʻilardim oʻzimcha.

Hamma aybni erkakka agʻdaramiz-u, mundoq qaralsa, hozirgi yigitlargayam qiyin boʻpketdi. Bu maktab koʻrgan qizlaring astarlikka yarasa, oʻlay agar.

Tunov kun avtoboʻsda bir qashqarbaldoq taqqanning yoniga oʻtirib qoldim. Qulogʻidagi oʻsha tillo hisobga olinmasa, oʻzini chalpakka oʻrab bersang, it yemaydi. Shuyam bozorvoshiga yetguncha erining goʻriga gʻisht tashidi. «Bu zolimning dastidan ado boʻldim – oʻzim kir yuvib, oʻzim non yopaman», deydi. Bularga qoʻyib bersang, bir kunmas bir kun... Qulogʻingni yaqinroq tutsang-chi... Ha deyaver. Shunaqayam qilishadi, xex-xex-xe...

Mana, hozirgi boshligʻimni olaylik. Oʻzi xotin kishi-yu, oʻnta erkakni toʻqim solmay minadi.

Qaerda ishlayapsan deysanmi? Aytganim yoʻqmidi senga? Eshitgandirsan, tuman markazida qizlarni hamshira qilib chiqaradigan maktabxona ochilgan. Ana oʻsha joyda bogʻbon boʻpqoldim. Hayit parang rahmatlining toʻngʻich qizi bizga direktir. Bir zamonlar otasi bilan qoshiq olishganman. Shuniyam yuz qilmay, kecha akangni koʻpchilikning ichida dimlamaga bosdi.

Gullarga suv quyib yurib, och qoringa bitta «Yumaloq»ni urib qoʻyibman. Oyoqdan oldi xumparvachcha. Kirpidek gʻujanak boʻlib, ajriqqa yumalab qoldim. Bogʻning etagidan bir hujra berishgan menga. Shunga qarab emaklashgayam hafsalam kelmadi.

Bir payt, yigitlar koʻrsa: «Otasi qancha soʻrarkin?» deb qoladigan ikkita oqqanddek hamshira zambil koʻtarganicha men tarafga kelaverdi. Bu qanaqa oʻyin, tovuqchalarim, deb soʻragan edim, lat yeganlarni kasalxonaga tashishni oʻrganyapmiz, deyishdi. Tuzukroq qarasam, zambilda sigirday bir qiz yonboshlab boryapti. Holi xaroblar bu yoqda qolib, zambilni bekorchilar band qipti-ku, dedim. Xullas, bir quchoqdan gul uzvolarsizlar deb, ularni hujragacha kira qildim.

Hujrada bitta uyqini urib, boshning tormizini sal boʻshatib turuvdimki, direktir chaqiryapti deb qolishdi. Borsam, «maktabning guli nega talon-taroj boʻlarkan», deb poʻpisani paxsa boʻyi qildi. Bitta «hayfsan» bilan zoʻrgʻa qutulib chiqdim.

Mashoyixlarning gapi toʻgʻri, xotin zotidan yaxshilik chiqmaydi. Oʻzimnikini vaqtida taloq qoʻyib, zap donishmandlik qilganman-da.

Aytganday, ertalab Madal bangi uchrab, «xotining bilan gaplashsam, koʻngli borga oʻxshaydi, bitta yarashuv oshi qilgin-u, Hafiz qorini opkelib, nikohlatib qoʻyayin», deb qoldi. Avrab-avrab, oxiri yoʻlga soldi-da meni. Koʻramiz, yarashsa yarashdi, nozini oshirsa, unga patxalimchilik qiladigan goʻsxoʻr yoʻq...

E, tavba, oʻzi-ku meni deb oʻlib yuribdi, yana shart qoʻyganiga kuyaymi. Yarashadigan boʻlsa, avval ichishni tashlasin, deganmish.

Shu desang, oshna, boshim boʻsh istakonga oʻxshab qoldi. Bir yoqda xotin poshsho, bir yoqda shisha xonim. Biri-biridan tortimli. Nima deysan, unisiga suykansammikin, bunisigami?

Ikkalasining ham xumoriga voydod!