Erta tong.
Aziz xonadan hovliga chiqdiyu zinada turib, qullarini ikki tomonga kerib esnarkan tusatdan kuzlari bir nuqtada tuxtab qoldi. 10-15 metr nariroqda rumol urab, uzungina adras kuylak kiyib olgan, lekin kuylagining tepa qismi kengligi va biroz egilib olganligi hisobiga ko'kraklarining egati yaqqol ko'zga tashlanayotgan juvon ship-ship etib hovli supurardi.

{{{O'zi oppoqqina, yuzi yumaloq, qorasoch, ko'zlari qisiq (koreys-qovoq), burni puchuq, labi ingichka bu jononning ismi Dilbar, yoshi 28-da, bu xonadonning yaqindagina chillasi chiqqan kelinchagi hisoblanadi.}}}

Dilbar uni kimdir kuzatayotganini sezdi shekilli, qaddini rostlab, Aziz tomon qaradi va unga tabassum ila salom berib ishini davom ettirdi, lekin bu safar qulini kuksiga quydi. Aziz xijolat bulgancha alik olib, ko'zini olib qochdi. Zinadan tushganidan keyin qiz tomon birrov qarab quygisi keldi, endi Dilbar Azizga nisbatan teskari holatda supurardi va masofa ham uzoqroq edi, shuning uchun u kelinchakni bemalol kuzatishi mumkin. Kiyim ustidan bulsada uning qomatini boshdan oyoq kuzdan kechirdi, bu vaqtda kuzlari shunchalik o'tkirlashib ketdiki, kelinchakning trusigini uchburchak shaklidagi konturini aniqlashga muvaffaq buldi.
"Mmmmm ichidan lozimi ham yo'q, shundoq kuylagini kutarasanu, plafkani tushurib, tarsillataverasan. Ismat akaga qoyil, o'zi katta, yoshgina qizga uylanib olgan" - deb quydida, hojatxona tomon yo'l oldi. Negadir u yerda uzoq qolib ketdi.
Hojatxonadan qaytib qul-betini yuvgani artizon oldiga bordi, bu paytda Dilbar ham suv olgani keldi, Aziz anchagina yaqin turgan juvonga bir nazar qarab ham quymadi.

Ichkariga kirib, artinarkan uxlayotgan o'rtog'i Farruxni uyg'ota boshladi.
- Tur e, uxlaverasanmi, 8 bulyapti soat, bugun ham kech qolmaylik.
- Qanaqa odamsan, Angliya soati bilan yurasanmi, eendi 6 buptiku.
- Sen turib, yuvinib, choy ichguningcha 8 buladida, tur.
- Hozir. - deb Farrux uxlashda davom etdi.

{{{Aziz bilan Farrux universitetda 4-kurs, ikkalasi tengdosh (23 yoshda)va gruppadosh. 3-kursgacha yotoqxonada turishgan, bu yil esa u yerni xushlamay kvartirada turadigan bulishdi va mana 1 haftadan beri shu xonadonda yashab kelishmoqda.
Aziz erta uxlab erta turadi, Farrux esa aksincha kechgacha internetda yurib, ertalab kimdir uyg'otmasa uyg'onmaydi.}}}

U turgunicha Aziz bir-ikki bet bulsa ham kitob o'qidi, keyin choy damlab, nonushta tayyorladi. Ikkalasi birga choy ichishgach, kiyinib, 7:15 da yulga chiqishdi. Xonadon shaharning chekkarog'ida joylashgan, shuning uchun katta yo'lgacha 20 minutlik piyoda yurish kerak, keyin birorta marshrutka yoki avtobusga chiqishsa roppa rosa 8-da oliygohda bulishadi. Xonadon uzoqlikka uzoq, lekin gaz, svetdan muammo yo'q edi.
Ular chiqib ketayotganda Dilbar erini ishga kuzatayotgan edi, ikkalasi Ismat akaga salom berishdi va Aziz uning xotiniga yana bir bora qarab quydi.

{{{Ismat - yoshi 38-dagi kurimsizgina erkak, shunga qaramay u iloji boricha pokiza yurishga va "solidniy" kiyinishga harakat qiladi, hokimiyatda ishlaydi. Aziz va Farrux turadigan uyning egasi, shu kungacha 3 marta uylanib, uchchalasini 2-3 martalab tug'dirishga ulgurgan(Dilbar uning 4-chi xotini), bu odamning xotinlari ketib qolaveradi, sababi feli chatoq, nemislarga o'xshab, xatoni kechirmaydi, bitta notug'ri ish qildimi haydab yuboradi. Bu xotinlaridan bittagina o'g'lini o'ziga olib qolgan, qolganlariga aliment tulash kerak.
Bundan tashqari, pochchasi ichaverib, opasini qiynavergach, uni ham uyiga bitta bolasi bilan olib kelgan, shuningdek, yoshi qariroq, tez-tez og'rib turadigan onasi bor.
Aynan shuning uchun ham bu odam kvartirant quyishga majbur bulgan, oz bulsada yordam bulishi uchun. Ismatning hayhotdek, 10-dan ortiq xonasi bor hovlisi uchun yana 5-6ta kvartirant quyish ham mumkin.}}}

Kunlar shu tarzda davom etaverdi. Aziz endi Dilbarga boshqacha qaraydigan buldi. Dilbar bilan o'ylagan narsasini amalga oshirishni iloji yo'q edi, chunki bu uyda Ismat akaning opasi va onasi bor, shunday bulsada juvon har u bilan tug'ri kelib qolganda yoki kuz-kuzga tushganda o'zining boshqacha tabassumini hadya qilib, Azizning kunglida umid paydo qilardi. (Guyo Dilbar Azizning ichidagini biladigandek va o'zi ham uni xohlayotgandek, balki haqiqatdan ham shunaqadir. )


Shanba kuni.
Farrux uyga ketdi.
Aziz ertaroq, soat 11-dan o'tganida o'qishdan qaytdi, hovlida 10-lab vazalarda katta-katta gullar. Dilbar ularni bargini yuvib, suv quyib chiqayotgan edi.
- Salom aleykum, Dilbar opa qalesiz?
- Kelyapsizmi Azizbek? - dedi kulib va bir necha soniya unga qarab turdi.
- Gullarni tashqariga olib chiqipsizda, yorug'likni kursin deb.
- Ha chang bulib ketipti, yuvib, yana olib kiraman.
Aziz indamadi, uyda Ismat akani onasi yoki opasi bor, hadeb gap sotaversa ular notug'ri tushunishi mumkin. Ha degan ma'noda boshini qimirlatdida, artizon oldiga borib suv ichmoqchi buldi.
Dilbar gapini davom ettirdi:
- Bechoralar qachondan beri chumilmapti, bir mazza qilishsin.
- Kim chumilmapti?
Dilbar hiringlab kuldi va:
- Voy kimmas, gullarni aytyapman, ajoyibsizda.
- Haa - deb Aziz nomiga kulib quydi.
- Biror soatdan keyin quriydi, birga olib kirishib quyasiz a? Ertalab Nazokat opam bilan olib chiquvdik, hozir ular yo'qlar.
- Mayli, guldonlar katta-katta ekan o'zingiz kutarolmasangiz kerak, yordam beraman opa. (Aziz bu gapni aytdiyu, ichida Dilbar nega unchalik bemalol gapirayotganini anglab yetdi, Ismat akani opasi Nazokat uyda yo'q, onasi Salomat aya esa odatda kunduzi dam oladi, uyg'oq bulgan taqdirdayam qulog'i og'ir kampir ularni ovozini qaerdan eshitsin. )
- Shuni ayting, shunaqayam katta buladimi?
- Nima katta ekan opa?
Aziz o'zicha kuldirmoqchi buldi, lekin Dilbar bu safar qovog'ini solib, javob qaytarmadi. Yigit g'alati bulib qoldi, aytgan gapidan xijolat bulib, hovlining narigi burchagidagi yashaydigan xonasiga kirib ketdi.

1 soatdan keyin aytganidek Dilbar Azizni chaqirib keldi. Aziz o'zini jiddiy tutib, unga yordam berdi.
5-6 vazani kelinchak xonasiga olib kirishgach, Dilbar biroz dam olgandek bulib tuxtadi.
- Azizbek, malol kelyaptimi, unda kerakmas, o'zim olib kiraveraman.
- Yog'e, nega unaqa deysiz?
- Qovog'ingizdan qor yog'yapti uka, qurqyapman sizdan.
- Unaqamas, qurqmang, o'zi ba'zida shunaqa jiddiylashib qolaman. - deb yuzaki kulib quydi.
- Uylanmagansiz a?
- Ha buydoqman.
- Unda qurqmasam ham bulaverarkan sizdan. - deb yana qichiq gap qildi.
- Qurqmang opa, hech narsa qilmayman, yordamlashaman xolos.
- Qilib ham kuringda uka. (Tirjayib gapirdi. )
- Eee qilaman desam qilaveraman, qulingizdan nima ham kelardi, kuchingiz yetmaydi.
Dilbar gapni boshqa yoqqa burdi:
- Yuring, tezroq olib kiraylik, hademay anavi Nazo keladi.
- Vayvoo, u sizdan kattaku, kelganingizga hech qancha bulmay yomon kurishni boshladingizmi? - tashqariga chiqib ketarkan Aziz shu gapni aytdi.
- Nazokat opam demaymanku, Nazo deymanda, menga kim bulardi u?

Dilbar oxirgi vazani olib kirishgunicha qaynopasini yomonladi. Ish tugagach Dilbar yana Azizni fikrini buzadigan