nomeringizni olib quyipman.
- Ha Dilbar qalesan, kechki paytda yuqlab qolibsan? Ismat aka kelmadimi ishdan?
- Hm yolg'izman, paxta charchatmayaptimi?
- Charchayapman, lekin iloj qancha.
- Charchasangiz keling, birga chiqaramiz.
- Maylida hozir 5 daqiqada yoningda bulaman.
- Hazillashganim yo'q, bugun ertalab Ismat akam ham 10 kunga paxtaga ketdi. Hozir rosa xohlayapman sizni jonim, rosttan keling.
- Ie. Hozir kechasi 10-daya? Moshina bularmikin shaharga?
- Nima qilipti, xohlamaysizmi meni, siz harakat qilsangiz mashina topiladi.

* * * * *

Kechki soat 12.
Nazokat opa zurg'a uyquga ketgandi, shuni ham darvozani shovqini buzdi. (uy darvozasi temirdan qilingani uchun ochilib yopilayotganda dang-dung degan ovoz chiqadi )
"Ismat ukam paxtadan keldimikin, kelsa bir nimalar deb javrab kelardiku, ovozi bemalol eshitilardi, ha yo'q o'zi bugun ketgan tezda qaytib kelmas, qushnilarni eshigi bulsa kerak." - Nazokat shularni o'ylab, tashqariga, har ehtimolga ukasini ovozini eshitish maqsadida quloq solib turdi.
Keyin o'rnidan turdi, derazadan kelinchak xonasidagi svetni bir yonib o'chganini kurdi.
Nazokat nimanidir sezdi. Sekin tashqariga chiqib, kelin xonasi eshigiga qaradi, kichikroq razmerdagi "Irina" rusumidagi tapochka bor xolos.
"Ukam kelganida poyafzali turardi, kelmapti, jinnimanda men ham, 12-da ham keladimi, kunduzi keladida" - deya endi ichkariga kirayotgan Nazokatni "aaaaayyyy" degan ovoz tuxtatdi. Nazokat nimadandir shubhalandi, o'zi kelinini yurish-turishi oxirgi paytda yoqmayotgan edi. Har ehtimolga qarshi xonaga qaytib kirib, telefonini oldida Ismatga telefon qildi. Ikkinchi qung'iroqdan keyin ukasi norozi ohangda javob berdi.
- Alooo.
- Ismat ukam.
- Ha Nazokat opa, tinchlikmi, oyim yaxshimi, nega telefon qilyapsan?
- Qaerdasan?
- Ie yomon tush kurdingmi sen, paxtadaman, dalada. Oyim qalay?
- Ha yomon tush kurdim, juda yomon. Yaxshi dam ol!

Nazokat opa telefonni o'chirdida, xonadan otilib chiqdi, qanday qilib kelinining xonasiga kirib kelganini bilmay qoldi. Svetni yoqdiyu yapyalang'och bulib Dilbarni ustida yotgan Azizni kurib qotib qoldi.
Nazokat opaning nazarida yuvosh, a'lochi, aqlli kuringan Aziz kelinining jazmani bulishi es-xayolida ham yo'q edi.


Ertasi kuni Ismat uyga qaytdi, Azizni ham Dilbarni ham Nazokat ketkazmay turgan ekan. Ismat ularga hech narsa demadi, qandaydir jismoniy zarar yetkazib ham o'tirmadi, shunchaki Nazokat opasi aytgan narsalar tug'ri-notug'riligini suradi, ikkalasi ham tan oldi.

Bu orada Aziz o'qishdan, Dilbar eridan mahrum buldi.
Ismat aka esa yana yangi xotin topishiga tug'ri keladi.

TAMOM!