ayt ne bekam yaralgan,
Nahotki ezgulikning ko`zlari nam yaralgan.
Momohavo mehridan shu buyuk g`am yaralgan,
G`unchani yaprog`idin tongda shabnam yaralgan.
Visol hakim dardima ishqdin malham yaralgan,
Zor bedor tunlaringda she`r ila sham yaralgan...

O`n, yigirma marotabalab bu qo`shiqlarni eshitganman. Har bir so`zlari yod bo`lib ketgan. Biroq hech qachon bunchalik yurakni o`rtamagan edi. Huddi mening yurakdagi og`riqlarimga malham bo`lmog`i uchun kuyga solib aytayotganday-aaa!

* * * * *

Kunlar asta o`taverdi. Shahrizoda ikkimiz hech nima bo`lmaganday yuraverdik.
Oyim ertaga kirib non singirib fotixalab chiqishadigan bo`lishgandi.
Shu kuni kechga yaqin, birdan telifonim jiringladi. Otabek ekan telifonni ko`tardim.
.... Uning so`zlaridan keyin...

* * * * *

SHAHRIZODA:
- Sovchilar Sobirdan emas, Otabekdan kelganini bilgach esimdan ayrilayozdim...
Ishxonamizda aksaryat yoshlar ishlaydi. Doyim ishdan keyin hiyobonda biroz aylanib keyin uyga qaytamiz.
Bir necha kun avval hiyobonda Otabek qizalog`ini aylantirib yurgan ekan. O`n bir yil bitta sinfda o`qiganmiz. Uylanganidan keyin oramizga sovuqlik tushgandi. Lekin o`sha kun begonaday o`tib ketolmadim. U bilan salomlashdim, uzoq gaplashib o`tirdik. Bolalik paytlarni eslagan bo`ldik. Otabekni qizalog`i judayam yoqimtoy qiz bo`libdi. Bolalarni yaxshi ko`rganim uchun, erkalab o`ynatdim. Tezda mehrim tushib qoldi.
Uyga qaytganda oyimga Otabekni shiringina qizalog`i haqida, uning qiliqlari, ajoyib so`zlari, yoqimli zaboni haqida so`zlab berdim. Shu suhbat ham hayotimda bo`lajak o`zgarishlarda muhum ro`l o`ynagan bo`lsa ajabmas.
Mundoq o`ylasam, ayib o`zimda. Zubaydo hola o`g`illaridan emas Otabekdan sovchi bo`lib chiqishini o`ylamay shoshqaloqlik qilibman!

Aslini olganda Otabek yaxshi inson, Sobirdan o`tsa o`tadiki kam emas. Bir paytlar ahtu-paymon qilganimiz, uni sevganim ham rost. Ha u hammaga yoqardi. Men ham sevgandurman, lekin havasdan sevganman. Haqiqiy dil berganim esa Sobir edi. Sobirni bazi fazilatlari huddi dadamday, aqilli, mulohazali, bir so`zli, jiddiy, sadoqatli, unga suyanish mumkum. Men uchun idiyal erkak. Lekin nuqsonlari ham bor! Qalbi mustahkam sefga o`qshaydi, ochish mushkul, sevgida ehtiyotkor, his-tuyg`ularda qo`rqoq o`zgalarga ozor berishda qo`rqadi. Uning aynan men uchun ijobiy, salbi ko`ringan fazilatlari yoqardi. Dadam ham oyim ham Sobirni qattiq hurmat qilishadi. Shunga bo`lsa kerak, gap so`zlarga qaramay Sobir bilan do`stigimizga, u bilan yolg`iz yurishimga ham qarshilik qilishmasdi. Unga ishonishardi. Balki ular ham kelajakda kuyovlari Sobir bo`lishini istashgandur. Sobirni orzusi harbiy bo`lish edi. Lekin bir yillik hizmatdan kelgach, men bilan birga Inistitutga hujjat topshirdi. Bizga talabalik nasib etdi. Birga o`qishni tamomladik, bir ishxonga qabul qilishdi.
Rost Sobir biroz qo`pol, hecham qizlarga yoqish uchun harakat qilmaydi. Ko`pincha tortishib, baxslashib qolamiz. Ammo har tong otganda, uni chaqrishini intiq kutaman. Uylaridan turib, ismimni aytib baqiradi. Bazida erkalab ismimni qisqartirib ``Zoda!`` deyishini ham juda yaxshi ko`raman...
Biriq u hecham sevgisini oshkor qilmasdi. Balki sevmasa kerak deb o`ylardim. Qizbola bo`lganim uchun men dil izhori qilolmasdim...

Sovchi kelganda shohqaloqlik qilib chigal vaziyatga tushib qoldan keyin, oradan bir muncha vaqt o`tgach oyimga zorlandim.

``Oyi turmushga chiqqim kelmayabdi!``
Oyim dadamga yetgazdilar. Dadam ``Nima uchun?``deya so`roqqa tutdilar. Bunday masalada nima deya olaman, hayo pardamni sidrib tashlb ``Menga boshqasi yoqadi!`` deyolmasdim. Malumiki dilimdagini ochiq ayta olmadim. Dadamni jiddiy qiyofalari oldida dovdirab qolaverdim. Yana oyimga zorlandim. Lekin bu gal dadam urushib berdi, ``Nima tomosha bu?`` deb.

Men esa Sobirdan boshqasini hayotimda tasovur etolmasdim. Ayni shu damlarda Otabek ham tinmay uchrashuvga chaqiraverardi.
Go`yo to`rga tushib qolgan baliqchaday edim. O`zimni qay tomonga urmay baribir ojizman. Jahl ustida dadam ishdan bo`shashimni buyurgan. Ishsiz qolib, bandi bo`lgan mahbusaday xonamdan chiqmasdim. Hammadan yashrib yig`lardim, yupanardim va yana ko`zyosh to`kardim.

Otabek: ``Uchrashaylik!`` deb qo`ng`iroq qilib qoldi. Chigallikni yechimini topolmay, ezilib turganim uchun, avvaliga borolmasligimni aytdim. Keyin esa Otabekni o`zi bilan anglashilmovchilikni hal qilish mumkunligini tushunib qoldim. So`ng kech bo`layotganiga qaramay umid bilan Otabek aytgan joyga bordim. Qarangki o`sha yerda Sobir ham bor ekan. Ko`zimga baloday ko`rinib ketdi. O`zlaricha ikki do`st meni baxtsizligimni naishonlab o`tirishganday edi go`yo.
Sobirni beyparvoligidan esa yanada qonim qaynab ketardi.
Jahil kelib, a`ql ketib qolar ekan. Sobirga achchiq qilib, Otabek bilan iliq munosabatta bo`ldim va Otabekni yanada umidlantirib qo`ydim. Keyin o`ylasam qosh qo`yaman deb ko`z chiqaribman...

Mashinada uyga qaytayotgandik, o`z ahmoqligimdan siqilib turgan vaqtimda, Sobir g`ashimga tega boshladi. Avvaliga g`ashimga atay tegayabdi deb o`ylabman, lekin rashk qilayotganini bildirib qo`ydi. Uning hatti-harakati, gap-so`zlari yuragidagi tuyg`yondan darak, qalbidagini oshkor qilardi...

Tun yarmi bo`lib, qolgan taqdirimga lanat o`qib, yig`lab o`tirgandim. Birdan deraza tiqirlab qoldi. Qo`rqa-pisa derazadan qaradim. Sobir entikib tikilib turardi. Uning ahvoli menikidan ham battarroq. Sevgi bizlarni qay ahvolga solib qo`ydi-ya!

``Jonim sevgilim!``
Uning ko`zlaridagi istirobni ko`rdimu, o`ylab ham o`tirmay uning yoniga oshiqdim. Ko`rdiyu qattiq quchoqlab oldi. Uning bag`riga singib ketdim. Bor vujudim, qalbim bilan uning es-hushimni olguday muhabbatini tuydim. Shu damda men dunyodagi eng baxtli qiz edim. Hamma narsaga tayyor edim. U bilan qochib ketishga ham...
Ammo yakunda yana ko`zda yosh bilan xonamga qaytib keldim.
Unga qo`rqoqlik tamg`asini ilgan bo`lsamda aslida u qo`rqoqlik emas martlik qildi. Og`ir damda ham mulohazali ekanligini ko`rsata oldi. Qo`sh qo`llab sevgisini, do`stlikka alishtirib yubordi. Achchiq ustida ``Nomard!`` dedim. Yo`q, aksincha unga hurmatim yanada oshdi. Faqat meni emas o`zini ham qurbon qildi. Menu vaqt o`tib ko`nib ketarman, u esa bir umur azob chekadi, buni bilaman chunki u Sobir!
O`ylab ko`rsam uni bunday yo`l tutishi, ko`pchilikni boshi egilishini oldini oladi. Do`stiga bo`lgan sadoqati, fidoyiligi uchun ham uni to-o`lgunimcha sevib qolaman...

Meni qismatim taqdir qo`lida, olloh peshonamga neni ravo ko`rsa shunga roziman...


* * * * *

OTABEK:
- Bozorga mayda chuda olgani tushgandim. Chiroyli kiyinib olgan qiz yonimga kelib, ismimni aytib salomlashdi.

- Assalom alaykum, Otabek aka!
- Va`alaykum... -deb tanimaygina tikildim, ahir bu qiz eski hovlimdagi darmiyon qo`shnim Umida-ku! - Qalaysan Umida tanimabman boy bo`larkansan! Qaniydiya! -dedi kulib.
- Nimalar qilib yuribsan?
- O`qishga tayorgarlik!
Qo`llaridagi daftar kitoblarga ishora qildi.
- O`qimoqchiman degin?
- Himmm, shunga harakat...
- Yaxshi o`qi singlim... -soatimga