Darov ular bilan salomlashdim.

- Bolam ovqatga chiq... -dedilar.
- Ovqatni anovi qilyabdimi?
Shahrizodani nazarda tutdim.

Nargiza xolam kuldilar.
- Ha...
- Unda chiqmiman, bu qizizi qo`li biram bemazaaa!
- Nima? Hechamda, -qo`llarini beliga tiradi, - Yemasez zaharni yeng!

Nargiza holam biqinidan bir burab qo`ydilar.
- Bir shapatilab urib ham qo`ying bu shallaqini.

Nargiza holam Shahrizodani yelkasini yengil shapatiladilar.
- O`zi men o`gayman, hammalaringiz meni ho`rsaysilar! -dedi yolg`ontakan araz qilib zinadan pastga tushib ko`zgan g`oyib bo`ldi. Ammo ovozi kelib turardi, artizon shildirashidan chelakka suv olayotgani va xovliga salqinlik uchun suv sepayotgani eshitilardi.

- Bu kishim! - oyisiga arzu hol qildi, - Bizni olib ketgani kelmadi. Hozir darov kelaman dediyu g`oyib bo`ldi. O`rgildim mashinasi bor to`kisdan...

Nargiza holam kulib bir bosh chayqab qo`ydilarda uyga kirib ketdilar. Shahrizoda javranib xontaxta, dasturxon ko`tarib o`tdi. Keyin piyonali shiqirlab yuvilgani eshitildi. Kechki ovqat uchun dasturxon yozayotganini tushunardim. Hovlidan esa hamon uni ovozi kelardi. Menga teqqazib allanimalar deb javranib yurardi.

- Shahrizodaaaa... Hovv Shahrizodaaa... Zodaaa!
Chaqirdim ovozini pastlatib.
- Himmm! Nima?
Zinaga ko`tarib qoshlarini chimirdi.
- Ikkita aftabusga o`tirsang bir pasta kevolasan. Nari borsa 3 ming puling ketadi. Atiga 3 ming sarflab shuncha jiging chiqyabdimi?
- Gap pulda emas!
- Unda nimada?
- Gap vadada, vada bergandan keyin bajaradi o`g`il bola...

Ohirgi gapiga biroz ohang berib gapirdi. Nafsonyatimga tegishini o`zi ham sezib darov boshqa tomonga o`zgartirdi.
- Sobir to`g`risini ayting bizni atay olib ketgani kelmadiz? -dedi.
- Otashni ko`rgani borgandim. Biroz ko`p qolib ketdim. Buncha vaqt kutib turmasdilaring, ketib bo`lgansilar deb bormadim... -dedim.

Rosti umuman yodimdan ko`tarilgandi. Otabekni oldidan chiqqanimdan keyin boshimda boshqa hayol bo`lib vadamni unitibman.

- Otabek yaxshiykanlarmi? Qizaloqlari tuzukmikan?
Shahrizoda Otabekni oldiga borganimni eshitib darrov yumshadi.
- Yaxshi ekan...

Bu orada dadam kelib qoldilar.

- Hov Zoda ertaga gaplashamiz! Ha aybimni yuvish uchun ertaga musqaymoq olib beraman... -dedimu pastga tushdim, dadam bilan salomlashish uchun.

Shahrizoda ham huddi Otabek kabi meni eng yaqin do`stim. Buni ustiga u bilan darvozamiz yonma-yon qo`shnimiz, o`rtamizni birgina 3 metrli devor ajratib turadi. Bolaligimizdan shu devor bizni aloqa vositamiz bo`lgan. Otabekni sotib yuborgan hovlisi ham ko`chani u yuzida ikki hovli narida edi. Uchalamiz, birga boxchaga so`ng maktabga borganmiz. Keyinchalik Shahrizoda bilan bir oliygohda o`qidik va bir ishxonada ishlaymiz. Biz uchalamiz qalin do`stmiz. Shahrizoda bilan tez-tez baxslashib turamiz. Ko`pda unga qattiq gapirvoraman, lekin beyg`aras. Shahrizoda o`zini hafa bo`lganday ko`rsatsada, aslida hafa bo`lmaydi. Qalbi beyg`ubor qiz, so`zlarimni o`ziga olmaydi, men eng yaxshi do`sti ekanligimni juda yaxshi biladi.
Men... Men... Men aslida Shahrizodani yaxshi ko`raman. Esimda birmarta unga ko`nglimni ochgandim. O`shanda 7 yoki 8 sinfda o`qirdik. Qanchalik jasorat to`plab sevgimni aytgan edim. U esa e`tiborsiz qoldirgandi. O`shanda tushungandimki biz do`stlik chegarasidan nari o`tolmas ekanmiz...
Lekin umid bilan yashashda kutishda davom etaman, bir kun do`stlik muhabbatga aylanishiga ishonaman...

* * * * *


Oyimning ovqatlari pishib, dasturxon yozdilar. U-yoq-bu yoqdan gaplashib dadam, oyim uchalamiz kechki ovqatni yedik. Dadam ovqatni yeb bo`lib, shukrona aytarkanlar, shirin taom pishirganlari uchun oyimni maqtab, minadorchilik bildirishdi. Odatka ko`ra dasturxon atrofida biroz suxbat quramiz, dadam hol ahvol, ishdagi yutuqlar haqida so`raydilar.

- Ho`sh o`g`lim, ishlaring qanday ketyabdi?
- A`lo... - paketdagi pulni olib damamni yonlariga qo`ydim, - Bugun maosh olgandik...
Dadam pulni olarkanlar, sog`liq-salomatlik, ishlarim rivoji, topganimga baraka so`rab duo qildilar...

Shundan keyin oraga biroz skut cho`mganidan foydalanib so`z qotdim:
- Dada, oyi mashinani soataman!
Ikkovlarini yuzlarida ham hayrat va hovotir alamotlari ko`rindi.
- Tinchlikmi?
- Ha... Dada, oyi Otabekni rahmatli dadasi, oyisi ham olamdan o`tib ketishgan. Ikkalangiz bosh bo`lib Otabekni uylab qo`ysak degandim...

Oraga yana skunat cho`kdi. Dadam o`ychan oyimga, oyim esa dadamga qarab qo`yishdi. Dadam mamnun bosh irg`adilar.
- Yaxshi o`ylabsan o`g`lim, Otabek tilla yigit, u ham o`z o`g`limizday nega endi uylab qo`ymas ekanmiz! -dadam g`urur bilan, qaddilarini ko`tardilar, - Mashinani sotaman deb yurma, ozgina yeg`ib qo`yganimiz bor yetadi... -dedilar fahir bilan yelkamga qoqib.

Oyim esa mehir bilan yelkamni siladilar.
- Men qachon kelinimni qo`lidan cho`y ichaman?
- Vaqti kelganda!
Mamnun qo`shni uy tomon qarab qo`ydim.
- Do`stiga sadoqatli o`g`lim!
Mehirlari toshib ketdimi oyim boshimni silab erkatdilar.
- Oyi. Otabek kelib ko`z ostiga olgani aytsa, tezda o`ziz sovchi bo`lib boring. O`zi zo`rg`a ko`ndirdim yana fikridan qaytib qolmasin.

* * * * *

Joyimda yotgancha o`yga tolaman. Ota onamni meni tushunganlaridan, juda baxtiyorman. O`zi shuni kutgandim. Ular ham Otabekni yaxshi ko`rishadi. Dadam aytganlariday Otabek tilla yigit, o`z xulqi, sahovati bilan ko`plarni mehrini qozongan. Oyim Otabekni bilgan odamni uyiga sovchi bo`lib borishsa, hech ikkilanmay qizini bersa kerak!

Bir voqea hech esimdan chiqmaydi. Inistitutda birinchi bosqichda o`qirdim. U paytda dadam ancha dardman edilar. Oylamizni daromad manbayi butkul uzulgan. Oyim unda bunda narsa to`qib oyla tebratib turar edilar. O`zim boshqa viloyatda yotib o`qirdim. Ayni kuzni sovuq oyida dadam kasal bo`lib kasalxonaga yotdilar. Bitta buyrak butkul ishdan chiqqan. To inistututdan ruxsat olib kelgunimcha, dadamni aperatsiya qilib bitta buyraklarini olib tashlashgan ekan. Borganimda endigina ranimatsiya bo`limidan palatga olishgan. Kutush zalida oyim va Otabek kutib olishdi. Ko`p o`tmay dadam o`zlariga keldilar.
Kuchli hayjon va qo`rquvda do`ktirni oldiga kirdim. Dadamni ahvolini so`radim. Do`ktir tinchlantirdi, og`iri ortda qolibdi. Aytishicha bitta buyrak bilan ham narmal hayot kechirsa, uzoq yashasa bo`lar ekan. Do`ktirni tushuntirib berganlaridan keyin ancha ko`nglim taskin topdi.

- Do`ktir qancha to`lashim kerak?
Cho`ntagimda aytarli pul ham yo`q, lekin baribir bunday aperatsiyalar tekinga bo`lmaydi.

Do`ktir hayron bo`ldi.
- Akayz hamma dorilarni olib keldi. Haqqini to`lab qo`ygan...
Akayz deganda Otabekni nazarda tutganini darov tushundim.
- Rahmat! -dedimu, do`ktir oldidan chiqdim. Kutush zalida, Otabek oyimni yonlarida o`tirgancha onamga dalda berardi. Negadur shu topda mijjamga yo`sh quyulib ketdi. Shosha pisha ko`zyoshlarimni yashirdim.
Aytgan birgina so`zim, menga joy bo`shatayotgan do`stimga qarab hira ozovda ``Rahmat!`` deganim edi.

Dadam butkul o`zlariga kelishdi, ertasiga