Tushdan so`ng, to`g`ri qishloqqa, bobomning hovliga kirib bordim. Xovliga qadam bosganim hamoni, dimog`imga rayhon isi uruldi. Buvim chakkalariga rayhon taqib olgancha, hovli etagidagi kichikkina gulzorga ekilgan rayhonlarni tagiga suv quyib, yovvoyi o`tlardan tozalayotgan ekanlar...

- Hoji buvi... -dedim.
- Huvvv! -deb boshlarini ko`tardilar, - Vooy bolajonim, keldingmi?..
- Sizni juda sog`indim buvijon!
Borib rayhon isi urib ketgan buvimni quchoqladim. Yuz ko`zimdan o`pdilar, ``Buving o`rgulsin!`` deb ko`zlariga yosh oldilar.
Oshxonadan kelnoyim, uy ichidan jiyanlarim chiqishdi. Salomlashdim, bir birimizdan xol ahvol so`radik. Kelnoyim suriga dasturxon yozdi.

- Dadang, oying yaxshimi?
- Hammalari yaxshi yurishibdi!
- Ko`pga keldingmi bo`lam?
- Ha... Ancha yonizda bo`laman... -buvim mehirli qo`llari bilan boshimni siladilar, - Buvi hoji bobom, amakim qanilar?
- Shiyponda edi... - peshonamdan o`pdilar, - Bobongni oldiga borasanmi?
- Ruhsat bersayz... Bobomni juda sog`inganman, buvi...
- Mayli boraqo...
- Rahmat buvijon... -dedimu, shosha-pisha kiyimlarimni alishtirib, tokning ustumiga suyalgan velasapedni yetalab ko`chaga chiqdim...

Oooh... Chang ko`chalar, manaman degan shahlarning, tosh ko`chalaridan ming chandan avzal. Velasapedni mingancha, bobom yaratgan bog` tomon shoshildi. Qishloq odamlari, samimiy yuz qiyofalar, yuzi yorug` keksakar ularga salom berib o`taman. Ayollar, qizlar uchraydi, ularni egnidagi oddiy liboslan Milan ko`chalaridagi do`konlar peshtaxtasida turgan liboslardan, ming karra chiroyli...
Albatta mahallada yashavchi o`sha Muhabbat ismli qo`shni qizning eshigi oldidan sekin o`taman. Qani edi uni ko`rsam, afsuski ko`rinish bermadi. Hali vaqttim ko`p, uni uchrataman deb o`ydan yo`limda davom etdim...

Shiponga yetganimda, amakim endi drinajni yurg`azayotgan ekanlar. ``Jiyan!`` deb quchoq ochib kutib oldilar. Amakim bilan salom alik qilib bo`lgacha, bobomni so`radim. Uzoqda oq yaxtakda yurgan bobomni ko`rsatdilar.
Oyoq kiyimimni yechib, bir chekkaga qo`ydim. Olama shohiga ilingan ketmonni yelkaga tashlagancha, bobom tomon, qator oraladim.
Avvaliga tanimay tikib qaradilar, masofa yaqinlashgani sayin, soqolli qimirlab, yuzlarida tabassum ko`rindi...
O`n-o`n besh metir chamasi, balan ovozdan salom berib qadamimni tezlatdim. Alik olgan bobom, osh laganday kattakon yuzali ketmonini qo`yib quchog`ini ochdi. Bobomni qattiq quchdim, ter boshgan yuzlarini yuzimga bosdilar.
- Sizni rosa sog`ingandim... O`ziz bardam yuribsizmi hoji bobooo...

Bobom belimdan quchib, bir yuqoriga ko`tardilarda, pastga tushurdilar. So`ng quchoqlaridan bo`shatib, yelkamga qopdilar...
- Hush kepsan bolam... -bo`y-bastimga yaxshilab nazar tashladilar, - Ulg`ayib qolibsan! Ammo oftob ko`rmay oqarib ketibsan!
- Mana keldim yonizga, bog`da siz bilan oftob tig`ida ketmon chopib qorayaman endi...
- Barakalla bolam...
Bobom jilmayishga harakat qilarkanlar, ota-onamni ahvoli so`radilar. Anchayin keksaya boshlabdilar. Soch, soqallariga oq oralabdi. Lekin hali hamon, tetik bardamlar. Yengil hursinib qo`yarkanlar:
- Dadangni ishlari tugay demadimi? -dedilar, biroz zarda bilan ketmonni yelkaga olarkanlar.
- Tugab qolar! -dedim yelka qisib, ketmonni qo`limga olish ishga taraddutlandim, - Bobo men nima qilay!
- Anovi yerga suv yaxshi chiqmaydi, manabu yerdan kichikroq ariq olamiz!
- Ho`p, bo`ldi bobojon. Siz bir pas damizni olaturing hozir o`zim do`ndirib tashlayman... -dedim astoydil ketmon dastasini changallab.

Bobom yug`on ovozda kuldilar.
- Eee bolam... Dam baloni olsin. Damni uyoqda olarmiz. Hozir kuchimiz borakan mehnat qilamiz! -dedilar ketmonlarini balan ko`tarib yerga urarkanlar.

Tengi yo`q bobom borda, har so`zida - mano, o`git, har qilgan ishilari o`rnak. Bobomni yonlariga tushdim...

Kechgacha ishlab, so`ng dirinajda cho`milib uyga qaytdik. Buvim va kenayim sergusht osh tayorlab qo`shibidi. Ko`paylashib oshni tanovul qildik...

Ohirgi marotabat tanam yayrab, oylam davrasida ovqatlanganim esimda yuq. Hammaning yuzida tabassum. Ish haqida gaprilmaydi. Faqat yaxshi narsalar. Amakimni yonidan bir tishlam go`t chiqsa, kinayim tomon suradi, kenayim esa bolalari tomon. Bunday manzarani ko`rib, hashamatli uyimizdagi sovuq muhitdam, o`z yurtim avzalligini tushunaman. Odatdagidek ovqatlanib bo`lgach, bobom hadislardan namunalar keltirib, rivoyatlar aytadilar, qalblarimizga ziyo ulashadilar...

Bobom buvimga qarayman, o`zlari keksayib borayotgan bo`lishsada, hali hamon ko`zlarida bir-birlariga, bo`lgan mehir-muhabbatlari ko`rish mumkun...
Ularga havasim keladi, hayolim qo`shni qiz tomon ketadi.
U mendan ikki yosh kichik edi. Men letseyda, u maktabda o`qirdi. Kupincha yarim yulgadovr birga ketardik...
Uni o`ylashim bilan ko`z o`ngimda atlas ko`ylak lozim kiygan qiz gavdalanadi. Yuzida kuguchi bor, doyim chap yuzida tutam mayin zulfi osilib turardi. Gapirganda, hiyolgina jilmayib gapiradi. Mumnun bo`lgan chog`ida, bey ihtiyor labini chetida puflab zulfini to`zg`atib qo`yadi. Shu odati o`ziga biram yarashadi.
O`ziyam juda go`zal qiz, qaddi-qomati barkamol, odobi benazir. Hecham ko`zimga qarab gapirganini eslolmaydi. Balki shuni uchun ham, jurat topib unga ko`nglimni ochib sevishimni aytolmagandurman!

Bobom Hufton ibodatini bajarish uchun taraddud kura boshlaganlarida, surida buvim ikkimiz qoldik. Asta buvimni yonlariga suruldim.

- Bolam charchadingmi?
- Yo`g`ee... -dedim. Aslida ancha bo`lgandi ketmon dastasini tutmaganimga, yelkalarimda og`irlik sezayotgandim. Buvimga o`zimni bardam ko`rsatib jilmaydim, - Buvi... Anovi qiz yaxshi yuribdimi?
- Qaysi qiz?!
- Sizni yonizga ko`p chiqadigan ayolni qizi, Muhabbat degan qizchi!
- Aaa Muhabbatxon turmushga chiqib ketgani qachonidi! -dedilar.

Shu topda, ichimga allaqanday zaharli hasharot kirib olganu, yuragimga qattiq-qattiq nishini sanchib olganday bo`ldi. Yoqimsiz og`riqni tuydum.

- Voy bolajonim... -buvim ahvolimni sezganganday mehirli boqib, boshimni siladilar, - Ko`ngling bormiyaaa qizginada. Shipshitib qo`ymabsanda, eh attang og`iz solib qo`yardim...

Nima deyishimni ham bilmayman, ichimda tinmay o`zimni qarg`ayman.
Buvim kuyinib bosh chayqadilarda, ``Taqdir ekan!`` deya qizni baxtini so`rab duo qildilar. So`ng yelkalarimni silab so`zlarida davom etdilar:
- Qo`y kuyunman... O`zim ko`z ostimga olib qo`yganlarim bor. Tagli tugli oyla qizlari, biram chiroyli, biram odobli qizlardan...
- Rahmat buvijon...
- Buviginang o`rglisin bolam, buving o`rg`ilsin...

* * * * *

Sohil bo`yida yotib oftobda qoraygandan ko`ra. Oftop tig`ida ishlab, qoraygan anchayin foydali. Ikki hafta oshibdiki bobom bilan birgaman. Tiraktor yetib bormaydigan yerlarni ketmonda chopib chiqdik. Terlab terlab, ishladim. Ham jismonan, tanang yayraydi, ham manan bobom o`gitlaridan baxramand bo`laman. Bobom o`zlari bilganlarini menga o`rgatishga harakat qiladilar, men esa jon dilim bilan eshitaman.
Odatdagidek bog`ni bir chetida yer chopayotgan edik. Bobom halollik, poklik haqida