rivoyatlar so`zlab bermoqda edilar. Uzoqdan amakimni o`g`li, jiyanimni chaqirig`i eshitildi. U yugurib kelardi, qo`lida telifon, ``Aka, Farxod amakim!`` derdi. Tushundimki dadam telifon qilyabdi. Shoshib olib telifonni qulog`imga tutdim va salom berdim.
Dadam alik olish o`rniga tergay boshladilar va tezda yonlariga borishimni buyurdilar. Dadamning haqoratlaridan keyin, jahlim chiqib, sekingina telifonni bobomga uzatdim...

Bobom qo`lidagi ketmonni ko`ndalang yotqizib dastasi cho`ktilarda dadam bilan suhbatga kishdilar. Ko`p gaplashmadilar, salom alikdan so`ng uch, to`rt og`iz falsafiy qilib tanbeh berdilar bo`ldi...

Bobom ensasi qotib menga qaradilar. Ayibdorday bo`sh egdim.
- Ota-onanga aytmay kelgan ekansanda?
Uyga qaytganimda ikkovlari ham yo`q edi. O`z ishlari bilan bo`lib menga be e`tibor bo`lib qolishganidan jahlim chiq O`zbekistonga jo`navorgandim.
- Sizlarni sog`inib ketgandimda bobooo... -deb o`zimni oqlashga kirishdim...

Bobom tergab, urushib bersalar kerak deb o`ylagan edim. Yo`q, urushmadilar.
O`ychan uzoq-uzoqlarga tikilib qoldilar.
- Dadang bolaligidan iqtidorli, bilimdon bola edi. Maktabni oltin medalga tamomlab, o`z kuchi bilan oligohga kirdi. Sanoqli talabaga nasib etadigan, imtiyozga loyiq ko`rilib, chetelga o`qishga ketdi... - bobom oyoq ostida yotgan, mushdek kessakni olib ezg`ilab bir kaft tuproqqa aylantirdilar, - Manabu yer bizniki, bizni kindik qonimiz shu yerga to`klgan... U yer! - bobom qo`llari bilan uzoqni ko`rsatdilar, - U yerda biz baribir, begonamiz tushundimi?...
- Ha. Bobo...
- Eee bolam ota-ona ham g`animat... - bobomning og`riqli, dard bilan aytgan so`zlari menga nasihat bo`lsada, aslida dadamni ish-ish deb kelmayotganlaridan xafa bulardilar.
- Men, bir dunyo boylik to`plaganingda ham, u dunyoga ochiq qo`l bilan ketman... Egnimda kafanlikdan boshqa mato bo`lmaydi... So`zlarim mag`zini chaqyabsanmi?
- Ha, bobo...
Bobomni gaplari manosiga tushunib turardim. Dadamni boylikka, oyimni latta-puttaga rujuv qo`yganiga shama qildilar.
- Men Farxodni, elga hizmat qiladigan, shu yurtga nafi tegadigan inson bo`ladi deb o`ylagan edim. Afsuski dadangni boylik, katta shahar o`z domiga tortib ketdi... Sen to`g`ri yo`lni tanlay olasan, senga ishonaman...
- Albatta bobo... Men O`zbek farzandiman, sizni nabirayzman! U yoqda ko`p qolib ketmayman...

* * * * *

Tunni bobom va buvimni yonlarida o`tqazdimu, ertasiga ayraportdan to`g`ri yevropaga uchdim...

Yetib kelganim hamoni onam suyunchi tortdilar...
- Farruh seni uylaymiz! -deb.
Umuman kutilmagan yangilikdan hayron qoldim.
- Kimga? -dedim.
- Lorenzonin qizi, Serena Pereniga... -dedilar dadam.
- Hech qachon, men uylansam ham, O`zbek musulmon qiziga uylanaman...
Dadamning qaroriga qarshi chiqdim.
- Hech bo`lmasa, uchrashib ko`rginaaa!
Onamning qizni musulmon dinini qabul qilmoqchi ekanligini aytib, bir bor to`rishib uchrashimni so`radilar. Onamning iltimosiga yo`q deyolmay, Lorenzo Perenining uyida bo`layotgan kechki bazmga borishga rozi bo`ldim...
Dadam, onam bilan Lorenzo Perenining xashamatli xonadoniga kirib bordik. Shahsan Lorenzo Perenining o`zi kutib oldi. Yonimizga Demetrio Ballardini va uning o`g`li Marco Ballardini keldi. Dadamning do`stlari, hamkorlari Lorenzo va Demetriolarni yaxshi tanisamda ularni farzandlarini u qadar tanimas edim. Demetrio Ballardini o`g`li Marconi menga tanishtirdi. Meni u qadar xushlamay, soxta tabassum bilan ismini aytib qo`l cho`zgan Marco bilan men ham hushlamaygina tanishgan bo`ldim. Lorenzo halitdan meni o`ziga kuyov deb bildimi, hadeb atrofimda o`ralashib turfa savollar berdi. So`ng meni biroz narida turgan ikki ayol tomon boshladi. 18-19 yoshlardagi moviy ko`zli, jilmayib men tomon qizib boqayotgan sohibjomol qizga ko`zim tushdiyu, bey ihtiyor yuzimda tabassum zohir bo`ldi...
Lorenzo meni qizi bilan tanishtirdi.
- Serena...
- Farruh...
Uning barmoqlaridan ohista tutdim...


Davomi bor...

Muallif: -MAJNUN-