- Dadasi turing, negadur Sarvinoziz hayallayabdi?
- Qo`ng`iroq qil?!
- Qildim-qildim, o`chrilgan deyabdi.
Akmalxon og`zini katta ochib esnadi.
- Telifonini quvvati tugagandur?
- Bilmadim! Hecham bunday bo`lmas edi!
- Unda o`g`lingga qo`ng`iroq qil!
- Unga ham qildim. O`ziz mol keladi degan ekansiz! Hozir omborda kelishini kutib turgan ekan!
- Haya...
- Tursangizchi yotavermay, -erini yelkasidan turtdi, - Nega buncha beyg`amsiz-a! Bollar tarbiyasi qiziqtiradimi o`z?

- Qulog` ostida shang`illamay o`l! Qizbolani urolmasam, so`kolmasan. Aslida uni tarbiyasiga sen masul bo`lishing kerak, - Akmalxon Sayidani bir bo`ralatib so`kindida, u yonboshga qarab oldi, - Halizamon kelib qoladi, havotir olma!

Akmalxonni ko`zi ilinib, shirin uyqu og`ushiga olgan ekan. Xotinining allanimalar deb vaysanib, yig`lagan ovozidan uyqusi o`chdi. Boshini ko`tardi.
- Yotavering, uxlayvering... -dedi Sayida yig`lab zardali ohangda.
- Kelmadimi?
- Soat ham o`n ikkidan oshdi hali ham yo`q?!
Akmalxon ham, halovatini yo`qotdi, miyyasini bo`lmag`ur o`y-fikrlar cho`rmab ola boshladi. Buni ustiga xotinini tinmay javranishi, battar asabiga tegardi. Shuni uchun ham segaret chekish boxonasida, hovliga chiqdi. Hovli etagida dumaloq stol qo`yilgan, atrofida to`rtta yig`ma stullar, borib bittasiga o`tirdi. Stolda yarimlab qolgan, kanyk butulkasi turardi. Oqshomda uyga qaytganida, shu yerda o`tirib, asab bosdiga ikki qadaq ko`targan edi. Negadur shu bugun, ichib bo`lgach unutib qoldiribdi. Hozir shiysha idishga, suhlanib qarar ekan, ``Unutganim bekorga emas ekan!`` degan hayol qildi va qadag`ni to`ldirdi. Shu zaylda oradan yarim soatlar vaqt o`tdi. Birdan eshik qo`ng`irog`i chalindi. ``Hayryat!`` -dedi ko`nglini o`rtayotgan o`y hayollari bosilar ekan. Qo`ng`iroq ovozidan keyin, uy ichidan Sayida ham shoshgancha chiqib, zippillagan ko`yi, ko`cha eshigi tomon ketdi...
Akmalxon boshini quyi solgancha segaretini tortar ekan, qiziga aytajak achchiq-achchiq gaplarni tayorlardi...

- Yana senmi surbet! Yana nega kelding?
Sayidani alamli chiyildoq, ovozidan keyin, Akmalxon boshini ko`tardi. Ko`tardiyu, yana o`sha Temurni ko`rdi. Biroq negadur bugun u boshqacha, yuzida iljayish, qo`llari cho`ntagida. Asta o`ynoqi qadam bosar, huddi Samarqand obidalarida ziyorat qilib yurgan sayyohday. Uyining har tomoniga angrayib qarab kelardi...
Tumur Akmalxonga yaqin kelganda lablarini keng yoyib tirjaydi. Qo`llarini cho`ntagidan olmagan xolda, qarshisidagi stulni oyog`i bilan beri tortib. So`ng chuqur ``oh`` tortib sutulga o`tirdi, oyoqlarini chalishtirib, tomdagi tarnovlarga o`ynoqi nazar tashladi...

Hali ham, jig`i biyron bo`laryotgan Sayida Temurga yaqin kelib, qo`llarini bigir qildi.
- Sen yarim tunda uyimizga nega kelding?
Temur masxaraomuz tirjaydi va ko`z qirini Akmalxonga tashlab Sayidaga javob qildi:
- Xonim hamma narsaga yetgan a`qliz, nega ishlamay qoldi? -oppoq tishlarini ko`rsatgancha endi Sayidaga qaradi, - Boy otadan so`rangchi, nazarimda, aftilaridan nega kelganim malum bo`lib turibdi!
Temurning bunchalik surbetlarcha kirib kelishi, endi bu gaplari! Akmalxonning ham, Sayidaning ham gumonlariga tastiq bo`ldi.
- Vooy sho`rim! - Sayida lablari va burnini kaftlari orasi oldi. Ko`ziga yosh to`ldi, - Iymonsiz! Qizimda nima ayib? Insofing bormi seni?
Temur xo-xolab kuldi: - Xonim. Iymon, insof haqida gaprish sizga yarashmas ekan!
- Ho`o`o` haromi, - Akmolxon o`rnidan turib ketdi, ovozi dag`allashib g`azabi oshdi, - Agar Sarvinozni boshidan bir tola yerga tushsa, o`ldiraman. Go`shini itlarga beraman!
- Boyota, o`g`lizni sharofati bilan endi murdadan farqim yo`q! Siz bu dag`dag`ayzi boshqalarga qilasiz. Qizizni bir tola sochiga kelsak! Sochidan sudragan vaqtim ko`pam to`kilgan bo`lishi mumkun! - Tumur yana masxaraomus hiringladi, - Aytishadi-yu, qonga-qon, jonga-joooo!
Tumur gapini ohiriga yetqazishga ulgurmadi. Boshiga qattiq teygan, kanyek butulkasining shiysha parchalari atrofga sochib ketdi. Sayida qo`rqanidan, qotib qolgandi. Akmalxonning qo`lida, yarimta bo`tilka qoldig`i. Temur esa, beyhush yerga yeqildi...

Temur asta xushiga kelar ekan, zah va mog`or hidini tuydi. Qulog`iga er-xotinni o`zora baxsi eshitildi. Sayida tegishli joyga murjat qilish keragligini, yig`lamsirab eridan iltimos qilardi. Akmalxon esa, do`stu-dushmanlari, elu-yur oldida sharmanda bo`lishdan qo`rqib, xotiniga rat javob berar, allanimalar deb so`kinardi.
Temur ko`zlarini ochdi, biton ustida, kattakon dasgohga suyanib o`tiribdi, qo`llari yuqoriga ko`tarilgan, dasgoh temiriga chilvir bilan bog`langan! Shifti past, atrofda keraksiz narsalar ko`pligidan podvol ekanligini bilib olish qiyin emas...
Boshi og`riqdan g`uvvillaydi, yuziga qandaydur suyuqlik oqib tushgan! Labini yalab ko`rdi, qon va kanyak tami!
Qo`llarini bo`shatishga urunib ko`rdi, bo`lmadi mustaxkam bog`langan...

- O`ziga keldi, anaaaa o`ziga keldi!
Sayidani ovozida, qo`rquv va hovotir qorishib ketgan.
Akmalxon ikki bor yaxshilab musht tushurdi.
- Qizimga nima qilding?
Temur qonayotgan labini yalar ekan, tirjaydi.
- Haromi. Gapir gapir! -degancha Akmalxon yana tepkiladi.
Tepkilardan biri Temurni qorniga tegdi, nafas olishi kiyinlashib yo`talib qoldi.
- Bo`ldi aytaman, aytaman...
Akmalxon ham, Sayida ham, Temur nafasini rostlab olguncha bir necha sonya jim turishdi.
Temur yo`tala-yo`tala o`ziga kelgach, qillarin bo`shatishga urunib bir-ikki qimirlatib qo`ydi...
- Itvachcha, gapir? -dedi Akmalxon sabirsizlanib.
Temur bog`liq qo`llariga qarab ishshaydi:
- O`xshashlikni qarang! Men ham qizingni qo`llarini huddi shunday bog`lagan edim. Lekin sendan farqi o`laroq, men uni yechintirib, kiravatga yotqizib bog`laganman...
Sayida ko`ksini ushlancha, beyehtiyor ortga tistarildi, oyoqlari chalishib chayqalar ekan, og`zini katta ochib, judayam achinarli ingroq ovoz chiqarib yig`ladi...

- Haa-haaa huddi shunday, -Temur kuldi, - Oyoqlarini kerib, majburlab ozorlantirgan vaqtimda, u ham huddi shunday ingragan edi...


Davomi bor...
Muallif: -MAJNUN-