Zokir. Xonaga darov qo`shmachi kirib keldi. Qiz asta Zoyirni ortiga berkindi.
- San o`zbekmisan? -dedi.
Qo`shmachi og`zidagi zivachkasini chaynab:
- Da! -degani hamoni Zoyir yuziga kaftini orqasi bilan tarsaki tushurdi. Qo`shmasi bu kutulmagan zarbadan dumalab tushdi.
- O`zbekmisan! -Zoyir savolini takrorladi.
- Ha! -dedi ko`kargan yuzi, qo`n oqayotgan burnuni ushlab.
- Bu qiz necha yosh?
- 18!
- Bor qizni hujjatlari olib chiq!
- Bu qizni qarzi bor, qarzini to`lab bermagauncha ketmaydi! -dedi. Zoyir qo`shmachi qorniga qattiq tepdi. Nafasi ichiga tushib o`sha yerni o`zida dumalab qoldi. Buyam kamlik qilganday, qo`shmachini sochini tutamlab ushlab, tagidan qirqib tashladi. Huddi alvastiga o`xshab qoldi.
- Bor hujjalarni olib chiq! -yana buyurdi. Qo`shmacha qo`rqib ketganidan, tezda hujjatlarni olib chiqib berdi. Zoyir qo`lida qolgan, sochlarni qo`shmachini basharasiga otdi.
- Churq etsang. Soching o`rnida boshing bo`ladi!
- Hechkimga aytmayman! -qo`shmachi qo`rqib ketganidan tinmay qaltirar edi.
Zoyir asta qizga qaradi, qiz ham anchagina qo`rquvga tushgan.
- Yana sanga o`xshagan yosh qizlar bormi?
- Ha!
- Qani? -Zoyir qo`shmachiga qaradi.
- Ular o`zi rozi bo`lib kelgan! -dedi qo`shmachi.
Zoyir yana qizga o`grilib qaradi. Qiz bosh chayqab qo`shmachini gapini tastiqladi.
- Majburan ushlab turilmagan bo`lsa mani ishim yo`q. San qiz naralaringni yig` man bilan ketasan! -dedi. Qiz shoshgancha kiyimlarini yig`ishtirdida Zoyirni ortidan ergashdi...

Kivartiraga yetib kelgunlaricha, Zoyir indamadi. Qiz ham churq etmay ortidan ergashib keldi.
- Istasang ertagayoq ayraportga olib borib qoyaman, O`zbekistonga belet olib beraman. Agar man bilan qaytishni ihtiyor qilsan, unda o`zing bilasan..!
- Man qo`rqaman, Maryamni odamlari tutib olishidan.
- Bu yerda qancha turishimiz nomalum, o`ylab ko`r?
- Siz bilan qaytaman, ungacha uy yumishlarizni qilaman. Hamma istagizni bajaraman!
- Hamma istak deganda yotishni nazarda tutyabsanmi?
Qiz bosh chayqadi.
- Isming nima?
- Guli!
- Bilib qo`y Guli, yana bir marta shunday desang. Sani o`zim qo`shmachini qo`liga olib borib topshiraman... -dedi.
Guli qo`rqib ketdi.
- Ho`p, ho`p! -bosh chayqadi.
- O`zbek qizisan, o`zbek nomini buncha yerga urma... Ha sanga enagalik qilgim yo`q. Haladenlikdagi bor narsalar bilan qornini to`qla. Telvizir ko`r, faqat manga yaqil kelma. Savol berma, ishimga aralashma! -dedi jiddiy ohangda.
So`ng qizni xonada qoldirib o`zi chiqib ketdi...

Oradan bir hafta o`tib ketdi. Bugun ham Farxodni izlay-izlay topolmay yarim tunda qaytib keldi. Judayam charchagani uchun kresloda o`tirgan joyida uxlab qoldi. Birdan hushyor tortib, uyg`ondi. Qarshisida Guli termulib turardi. Birdan ko`zi g`azabga to`ldi.
- Manga yaqinlashma degandim-kuuuu! -baqirib yubordi. Guli bir sakrab tushdi. Zoyirni g`azabini ko`rib ikki qadam orqaga tistarildi. Zoyib o`rnidan turishdan avval ustiga yopilgan adyolni ko`rdi. Demak ustimni yopib qo`yish uchun kelgan ekan, deb o`ylab. G`azabi chiqib baqirgandidan biroz hafa bo`ldi. O`rnidan turib soatga qaradi. Kun allaqachon yorishgan. Vannaxonaga kirdi, yuz qo`lini yuvdi. Qaytib chiqdi.
- Guli!
- Ha, aka! -Guli Zoyirni oldiga keldi.
- Kechir, sanga baqirganim uchun!
- Sizdan hafa emasman!
- Manga birornima pishirib bera olasanmi?
- Ha albatta! -Guli oshxonaga kirib ketdi. Zoyir o`tirib ko`p, o`yladi. Hali beri bu katta shaxarda Farxodni topa olmaydi. Guli esa yosh go`zal, u aqlini o`g`irlab hato qilib qo`yishi mumkunligini o`yladi. Guli oshxonada yurib, birozdan keyin nonushta tayorlab chiqdi. Ovqat xidi dimog`iga uruldi. Bir ikki luqmani og`ziga soldi. Yaxshigina pazanda ekan, yoki 8 yil qamoqxonani beymaza ovqatlarini yeganigami, bu ovqat mazali tuyuldi.
- Qo`ling shirin ekan Guli?
Guli mamnun jilmaydi!
Zoyir ovqatni yeb bo`lgacha, biroz Gulini yuziga termulib turdi.
- Guli ertaga O`zbekistonga qaytamiz!
- Bo`ldimi ishiz bittimi?
- Yo`q. Sani tashlab qaytib kelaman!
- Man sizga halal beryabmanmi?
- San manga halal bermaysan. Lekin xissiyot halal berishi mumkun! Ertaga poyezda uyga qaytamiz. Man borib belet olib kelaman... -dedida dasturxonga duo qilib o`rnidan turib chiqib ketdi.
- Ho`p! -Guli bunga ko`ndi. Ortidan termulib qolar ekan, bu mart yigitni yoqtirib qolganini tushundi. Ammo u yaqin yo`latmasligini tushuna olmasdi...

Zoyir vagzalga bordi, ertangi poyez uchun, belet olib qaytayotgan edi. Ko`ziga tanish bashara ko`rindi. Tezda suratni olib, qaradi. Huddi o`zi bu o`sha Farxod. Asta mashinani burib uni mashinasi ortidan tushdi. Kechgacha taqib qilib yurdi. Oxiri tungi kulibga kirib ketdi. Tun yarimlaganda shira kayf qaytib chiqib mashinasiga o`tdi. Zoyir o`z mashinasidan tushganda, yomg`ir yog`a boshlaganini ko`rdi. Falak ham mani ishimni maqullayabdi, deb ahdi yanda qatiylashdi. Farxod mashinani yurgazmasdan avval uni yonidagi o`rindiqqa o`tirdi.
-..? -Farxod hayron bo`ldi.
- Salom! -Zoyir muloyimlik bilan salom berdi.
- Uhhh suka! O`zbekmisan?
- O`zbekman! -dedida Farxodni bo`yniga pichoq tiradi. Farxod qo`rqib ketdi.
- Qaltirama hayda mashinani? -dedi Zoyir. Farxod mashinani yurgazdi.
- Shaxardan tashqariga chiqamiz? -dedi. Farxod qo`rqanidan indamay buyruqni bajardi.
Shaxar chetiga yetganda, yomg`ir sharros quyib, atrofni ko`rib bo`lmay qoldi.
- To`xtat mashinani! -Zoyir pichig`i bilan Farxodni bo`ynidan sil tilib qo`ydi.
- Singa nima kerak, pulmi? -Farxod bo`ynini ko`tardi.
- 8 yil oldin to`g`da bir qiz va yigitni uchratganing eshingdami?
- Yo`q mani kim bilandur adashtiryabsan! -Farxod bu voqeani darov esladi, shuni uchun rangi o`chib ketdi.
- Esingda... -Zoyir piratez ko`ziga ishora qildi. - Ko`zimga qay biring chang` solganding?
- Aytyabmanu, mani kim bilandur adashtiryabsan! -dedi.
Zoyir Farxodni soniga ikki marta pichog` urdi.
- Gapir kim?
- Ahror, Ahrorr..!
Narig`i soniga ham bir ikki bor pichog` urdi. Farxod dod sola boshladi.
- O`lging kelyabdimi baqirma! -dedida pichog`ni og`ziga tiqib tilini ustiga qo`ydi. Bu Farxodni tinchlanishi uchun yordam berdi.
- Yog`ochni kim tiqdiiii? -deb baqirdi.
- Habi, Habi... Man hechnima qilmadim, hammasini Habi bilan Ahror qildiii...
- Birinchi bo`lib Ozodani quchog`lagan san emasmiding!
- O`shanda o`zimda emasdim, chekib olgan edimmm!
- Chekib...

Zoyir kivartiraga qaytgan hamoni vannaxonaga kirib ichidan berkitib oldi.
Guli kelib eshikni taqqillatdi.
- Aka keldizmi?
- Ha...
- Shu paytgacha qayerda qolib ketdiz?
- Guli kirib uxla... -dedi. Guli bu buyrug`ga amal qilib kirib kedi.
Zoyir yuvinib chiqganidan keyin, kiyinib olishgaham erinib devonda o`tirdi. Ancha hayolga berilib o`tirib ko`zi ilinib qoldi.
Guli asta xonaga kirdi, Zoyir faqatgina beliga sochuq qistirib olgan. Qomati huddi yunon afsonalaridagi qaxramonlarday. Guli asta Zoyirni toshday qattiq ko`ksiga qo`lini qo`ydi. Bu teginishdan keyin Zoyir hushiga keldi va epchilik bilan Gulini bilagidan ushlab oldi.
- Aaaayy! Guli baqrib