o`shanda qaysarlik qilmaganimda! Eeehh hali hammasini birma-bir o`ldiraman. Avval seni nomisingni toptagani uchun, bichib qo`yaman. Yo`q-yo`q kesib tashlayman. Ozg`iza solib qo`yaman. Qasam ichaman Ozoda qasam ichaman! -qasos o`tida shunchalik yonayotgani uchun bu onlarni uzoq cho`zishni istamasdi...

Bir necha soat yotgan yerida har-xil rejalarni tuzib ko`rdi. So`ng o`rnidan turib, tashqariga chiqdi. Endi ketishga shaylangan edi.
- O`g`lim yarim kechasi qayoqqa ketyabsan?
- Hovatir olmang bir joyga borishim kerak!
- Qayoqqa?
Onasi ko`zida hovotirni ko`rdi.
- Do`stim Nodirni oldiga boraychi. Biror ish topilarmikin, bekor yurmay ishlab pul topay degandim! -yolg`on gapirib bo`lsada onasini tinchlantirishni maqsad qilgan edi.
- Ertaga borarsan!
- Bugun bormasam bo`lmaydi, oyi siz hovotir olmang!
Zoyir chiqib ketdi. To`g`ri eng yaqin do`sti bo`lgan Nodirni uyiga bordi...

Eshik qo`ng`irog`ini bosdi. Sal o`tib eshik ochildi.
- Zoyir sanmisan?
- Ha o`rtog` man!
- Nega kelding? -Zoyir bolalikdagi o`rtog`i, eng yaqin do`stidan bunday sovuq munosabatti kutmagan edi.
- O`shanda eslaysanmi, suddan avval bir narsani bilib berishingni iltimos qilgan edim?
- Yodimda! Shu yerda tura-turgin man olib chiqaman. -dedida uyiga kirib ketdi. Ancha vaqt o`tgach qaytib chiqdi. Qo`lida 3 dona surat!
- Mana shularmi?
Zoyir suratlarni olib sinchiklab qaradi. Bular o`shalar!
- Ha, ha huddi shularni so`ragan edim. Rahmat o`rtog` rahmat!
- Bu kishilar sangga nimaga kerak, bular bilan nima ishing bor tushunmadim! Lekin Zoyir boshqa kelma uyimga. Sanday qotilni ko`rishni istamayman. Beychora Ozoda essiz-essiz! -dedida yuziga eshikni yopdi...

Do`sti tushunmagan bo`lsada, undan hafa bo`lmadi. Aslida nima sodir bo`lganini bilmaydi...

Endigi vazifa Qilich aytgan Hafiz Kallani izlab topish. Bu uchun ko`p vaqti ketmadi. Qilich bergan manzilni tezda topib oldi. Qandaydur foxishaxonaga kirib bordi. Eshik yonidagi qorovul yo`lini to`sdi.
- Kimsan?
- Manga Hafiz kerak!
- Bor yo`qol buyerda Hafiz yo`q! -qorovul kiritmadi.
- Manga Hafiz kerak u qayerda?
- Yo`qol dedim sanga, yo o`lgin keldimi? -qorovul buklama pichog`ini chiqarib Zoyirni bo`g`riga tiradi. Zoyir kipriq qoqmadi ham sovuqqonlik bilan qorovulni ko`ziga tikildi.
- Manga Hafiz kerak!
Bundayin souvqqonlikni kutmagan qorovul, Zoyirni birorta kalakesarlardan bo`lsa kerak deb, o`zi biroz cho`chib ketdi. Pichog`ini olayotganda, Zoyir tezda qo`lini qayirib pichoqni tortib oldi. O`zini esa bir zarba bilan yerga qulatdi. O`zi esa barmog`i bilan pichog`ni tig`ini tekshirib ko`rayotganda, u tarafga kelayotgan yigitga ko`zi tushdi.
Huddi Qilich tariflaganday, tilla tishli tirjayib turadigan yigit. Turqi huddi kuydurgan kallani eslatadi. Shunga laqabi Kalla bo`lsa kerak deb o`yladi.
- San Hafiz Kallamisan?
- Ha man. Nima ishing bor?
- Man Kinyazman mani Qilich yubordi! -Qilich so`zini eshitganidan keyin Kallani tirjaygan lablari yopilib yuzi jiddiy tus oldi.
- Kinyaz sanmisan?
- Ha man!
- Sani boshqacha tasavur qilgan edim. Ortimdan yurchi. -Kalla yo`l boshladi.
- Pichoq! -qorovul pichog`imni beradi degan maqsatda Zoyirga qo`lini uzatdi. Zoyir yana bir bor pichog`ni tig`ini tekshirdida, pichog`ni bulkadi. Qorovulga bir humrayib qo`ygach o`zini cho`ntagiga solib qo`ydi. Qorovul pichog`idan ayrilganini tushuni yana joyiga borib turib oldi...

Kalla Zoyirni o`z xonasiga olib kirdi.
- Kinyaz san ekansanda. Qoyil qoldim lekin, ho`jayinni ko`ngliga yo`l topa olibsan? -Kalla tortmadan 5 pochka 100 $ olib stol ustiga qo`ydi.
- Mana ropa-rosa 50 ming ko`kida!
- 50 ming!
- Ho`jayindan shunday buyrug` kelgan! -dedi.
Zoyir pullarni olishga shoshilmadi.
- Qurol kerakmi? -dedi Kalla.
- Mana qulol! -Zoyir mushtini ko`rsatdi.
- Hanjarchi?
Zoyir asta labini chimir jilmaydida cho`ntagida buklama pichoqni chiqardi.
- Mana qorovuling berdi! -dedi.
- Yana qanday yordam kerak?
- Manabularni topish kerak... -cho`ntagidan 3 ta suratni chiqarib stol ustiga tashladi.
Kalla suratlarni olib bir-bir termuldi.
- Manabunisini taniyman! -suratlardan birini ko`rsatdi. -Ismi Farxod bir yil avval hamkorlik qilgan edik keyin, Rossiyaga chiqib ketgan. Hozir Maskivada yaxshaydi!
- Manga aniq manzili kerak?
Kalla bir bo`lak qog`ozga manzilni yozdi.
- Manabu, uy manzili u yerdan topa olmasang. Yaqin atroflardagi qumorxona, foxishaxonalardan topasan u yosh qizlarga juda o`ch! -deb tirjaydi. - Manabu qolgan ikkitasini uncha tanimadim. Bir haftadan keyin kelasan topib beraman.
- Man yaqinda qamog`dan chiqdim. Xozircha kuzatuvdaman. Zudlik bilan Maskivaga borishim kerak!
- Sani tushundim. Buni iloji bor! -dedida hammasini Zoyirga tushuntirdi...

Zoyir bilan Kalla asta xonadan chiqib kelishdi.
- Kinyaz qizlar bor kayf qilib ketmaysanmi? -dedi Kalla.
Zoyir asta ortiga o`grildi.
- Yana shunday taklif qilsang tilingni kesib olaman! -dedi. Bu yo`l bilan o`zini jiddiy inson ekanligini ko`rsatib qo`ydi...

* * * * *

Ikki kundan keyin Maskivaga yetib keldi. Kalla aytgan manzilni topdi, ammo Farxodni topa olmadi. O`sha atrofda kivartira oldi. Asta yaqin atrofdagi foxishaxonalarga kirdi. Avvaliga o`zbek qo`shachi, foxishalarni ko`rib har birini so`yib tashlagisi keldi. Ammo bu maqsadda kelmagani uchun, ularga etibor bermaslikka harakat qildi.
Qo`smachi bilan foxishaxonadagi yoshgina qizni narxini kelishib xonaga kirdi. Qiz asta kiyimini yecha boshladi.
- To`xta yechinma! -qizni to`xtadi.
- Nega ahir haqqimni to`ladingiz-ku? -qiz hayron bo`ldi.
- Sandan bir narsani so`rayman?
- So`rang? -dedi qiz.
Zoyin cho`ntagidan Farxodni suratini chiqardi.
- Shuni ko`rganmisan?
- Yo`q! -dedi suratga qaramay. Bey etiborlik qilayotgani uchun qizdan jaxli chiqdi.
- Avval qara ko`rganmisan? -qizni iyagidan ushlab suratni basharasiga tutdi. Qiz bu qo`pollikdan darov pukkilab yig`lay boshladi. Bir muddat jaxil ustida, o`zi ham hayvonga o`xshab ketganini tushundi. Asta qizni ko`z yoshlarini artdi.
- Kechirasan... Faqat suratga qara! -dedida qizni qo`liga suratni berdi. Qiz asta ko`zlarini artib, suratga tikildi.
- Ko`rganman!
- Qayerda? -dedi Zoyir.
Qiz asta boshini egib ko`z ostidan qaradi.
- Ikki marta bo`lganman!
- Suratga yaxshilab qara, anig` shumi?
- Ha! Huddi o`sha qizligimni shu olgan! -dedi qiz.
Zoyir asta qizga jirkanib qaradi.
- Tez-tez kelib turadimi?
- Ha!
- Ohirgi marta qachon kelgan?
- Bir haftacha bo`ldi. Yangi qizlar kelsa, birinchi bo`lib qizligini olish uchun keladi!
- Demak shu atrofda yaxshaydi?
Qiz yelka qisti.
- Yordaming uchun rahmat! -Zoyir ortiga qaytdi. Qiz bu yigit yaxshi inson ekanligini tushunib tezda oyoqlari ostiga tiz cho`kib yig`lay boshladi.
- Akajon o`zbek ekansiz, mani yurtimizga olib keting!
Zoyir qizni yelkasidan ushlab o`rnidan turg`azdi.
- Sani majburan ushlab turishibdimi?
- Ha... Mani aldab olib kelgan, Pasportimni olib qo`ygan, o`ldiraman deb qo`rqitadi!
- Ismi nima?
- Maryam! -dedi qiz.
- Maryammmm! -deb baqirdi