mashinayzham qimmat turadi, aka siz o`shanda arzimagan narxga yutib oldiz!
- Iya ukajonim o`rtaga fil tikasizmi, quyon tikasizmi. U yutganniki qumorni chidaganga chiqargan!
- Aka yana biroz muhlat bering!
- Muxlat yo`q... Ukajonim erkakda lavz bo`ladi, endi kelishganimizday siz qarzni qaytargunizgacha suyukli xotiniz menikida mehmon bo`lib turadi?
- Yo`q aka buni ilojisi yo`q?
- O`shanda san xotinimi garovga qo`ydim, qarzga o`ynay deganmiding-aaaa? -dedi Akmalxon.
- Ha!
- Unda onangni amiga, taroziga solyabsanmi?
- Aka tushuning xozir imkonim yo`q, keyin albatta to`layman!
- Erkakmisan o`zi? -dedi Akmalxon.
- ...! -Hurshid indamay bosh egdi.
- Ha mayli ukam san uchun shu qarzdan kechdim... Agar san...! -dedi. Hurshid unga umidlanib tikildi.
- Agar san manashularni oldida ''Akmaxonaka man erkek enasman, xotin kishiman'' desang! -deb oldi o`rindiqda o`tirgan ikkita barzangi yigitga ishora qildi. Hurshid o`ylanib qoldi.
- Bo`l ayt shuncha qarz bir og`iz gaping uchun... Kechvoramiz-aaa yigitlar? -dedi yana yigitlar bilan kulishib. Hurshid bir yigitlarga qarab oldida.
- Akmalxonaka man erkakmasman! -deb pichirladi.
- Nima deding eshitmay qoldim, balantror to`liq qaytar!
- Akmalxonaka man erkakmasman, man xotin kishiman! -dedi. Akmal bir xoxolab kulib oldida yanidagi ikki barzangiga ishora qildi...

Mashina xilvatroq yerda to`xtadi. Barzangi mashinadan tushib Hurshidni qo`lini qayirdi, ikkinchisi uni shimini yecha boshladi.
- Nima qilyabsizlar! -qo`rqib ketdi va tipirchilay boshladi. Biginiga tushgan ikki mushdan keyin naq ko`ngli aynib ketay dedi.
- Kesib tashala! -deb buyirdi Akmal. Asbobini oldiga pichoq olib kelganda qo`rqib yig`lab yubordi.
- Akajon aytganizi qilaman! -deb yalindi.
- O`tir mashinaga! -deb. Barzangidan bittasi Hurshidni ketiga bitta tepdi.
- Hezalak ishtonini ko`tar... To`xta mashinaga o`tirma siygok...! -deb kulib yubordi. Unga qo`shilib Akmalxonam kuldi. Hurshid shimiga qaraganda xo`l ekan o`ziham sezmagan xolda siyib qo`yibdi...

Biroz Hurshidni ustidan kulishib olganlaridan so`ng, Akmalxon nararoqqa borib telifonda kimlargadur buyruq berdi.
- Telifoning bormi? -dedi Hurshidni yoniga kelib.
- Yo`q!
- He onangni... Ma ol xotiningga telifon qil tashqariga chiqsin! -deb qo`lidagi telifonni Hurshidga uzatdi. Hurshid telifonni olmay qarab turaverdi. Barzangi yoniga kelib pichog`ini bir ikki o`ynatib qo`ydi. Hurshid tezda telifonni oldida raqat tera boshladi. Birinchi gal telifonni ko`tarmadi. Akmal qayta terishni buyurdi. Ikkinchi gal telifon ko`tardi:
- Alo`!
- Sayida man!
- Ha Hurshidaka qayoqqa ketdiz, qayerdasiz?
- Tashqariga chiq!
- Qorang`u qo`rqaman!
- Iltimosss jonim chiqaqol!
- Hozir chiqman! -dedi. Gaplarni eshitib turgan Akmalxon Hurshidni qo`lidagi telifonni oldida yana kimgadur telifon qilib tayyor turishini aytdi...

O`n daqiqacha o`sha yerda turdilar, keyin yana kimdur Akmalxonga telifon qilib ish bitganini aytdi.
- Haaa ukaxon endi sani uyinga tashlab qo`yardim-u, lekin san siyib qo`ygansanda o`rindiq yomon bo`ladi. Mayli hali yoshsan bir yugursang uyinga yetib olasan. Ha aytganday manabu mani vizitkam pulni topganingda telifon qilgin! -dedida yana bir xoxolab kuldi. So`ng ular Hurshidni qoldirib ketishdi...

Hurshid nimalar qilib qo`yganini anglab biroz yig`lab olgach uyiga qarab yugurdi. Hotinimi olib ketmagan bo`lsin degan umidda edi. Garchi o`zi ishonmasada. Ammo uyiga kelganda, hotini yo`q edi...

Nima qilarini bilmay qolgandi. Ertasiga G`anisherdan umid qilib uni uyiga bordi. Eshik ochilib G`anisher ko`rindi, Hurshid salom berib qo`l uzatdi. G`anisher ko`zlari olaytirib:
- Nega kelding? -dedi.
- Aka yordam bering, anovi Akmal, Sayidani olib ketib qoldi!
- Tur naxxuy, o`zing pishirgan osh! -dedida yuziga eshikni yopdi. Hurshid karah ahvolda, biroz turdida orqasiga o`grildi. Shu payt eshik ochildi:
- Kir ichgariga! -dedi G`anisher.
Hurshid endi kirgan ediyam, kutilmaganda chakkasiga tushgan musht zarbida yerga quladi. Nima uchun musht yeganini tushinib yetmasidan, yana bir ikki tepki yedi. Teppasida turgan G`anisher onasi qolib buvisi, buvisi qolib singlisi hammani qo`shib so`kindi:
- Onangni sikay sani maqtanchoq, aqilsiz hayvon ekansan. Sani kasringga manam qolmasam go`rga edi! -gapini tugatib ulgurmay yana bir ikki tepkiladi.
- Tur, lanati Akmaldan qancha qarzsan?
Hurshid o`rnidan arang turib, qonab ketgan labi, burnini artar ekan:
- 20 milyonnn! -dedi.
- Man topib beraman it... Sanga qo`shilib guldak xotiningni uvoliga qolmasam edi? -dedi. So`ng G`anisher uyidan biroz pul olib chiqdi. Yana mashinada 2 ta yerga borishdi. Kechga yaqin pulni topib berdi. Pulni ko`rib kaltak yegani esidan chiqib ketgan Hurshid:
- Rahmat sizga G`anisher aka! -dedi.
- Rahmatingni ko`tinga tiq, ko`rding manam pullarni qarzga topdim, ertami kechmi qaytarasan! -dedi. So`ng Akmalni uyiga olib bordi.

- Iya hushkelibsan G`anisher! -G`anisherga quchoq ochib ko`rishdi.
- Akmalxonaka ukamga qattiqqo`llik qilib yuboribsiz! -dedi. Akmalxon orqada bosh egib turgan Hurshidga bir qarab oldida.
- Ukaginam bilasanu qoydalarni. Bu siygok... Ha aytganday bu ukaxoning siygok ekanku! -deb xoxolab kuldi. Nimani nazarda tutayotgani shunmagan G`anisher:
- Bolaligidan shunday! -deb qo`yaqoldi. Akmalxon ermak qilib kulayotganidan jaxli chiqgan G`anisher muddoga o`tdi.
- Akmalxonaka, mana ukami qarzi, endi uni omonatini qaytaring! -bir halta pulni stol ustiga qo`ydi...

Akmalxonni bitta buyrug`idan keyin, Sayidani olib chiqishdi. Qo`rqib ketgan Sayida Hurshidni ko`rdiyu o`zini uni quchog`ida urdi. Gapira olmasdi faqat yig`lardi.
- Mana siygok, mashinangni kalitini ol. Mashinangni tashqarida qaytib berishadi. Pullaringniham qaytib bermamyman, man ko`p sahiylikni yoqtirmayman. Ha aytganday keragini xotiningdan oldik, yana bir kun kechikkaningda biz sandan qarzdor bo`lib qolardik! -deb xoxolab kuldi. G`anisherham, Hurshidham allaqachon Akmal nimaga shamma qilayotganini tushundi. Ammo ayib o`zidaligi uchun tilini tishlaganday orqasiga qaytdi. Hurshid hotini qattiqroq quchoqlar ekan:
- Sanga tegishmadimi? -deb shivirladi.
- Yo`q tegishmadi! -Sayida yenglarini yanada tushurib bilagidagi arqon izlarini yashirdi. Hurshid allaqachon bu izlarni ko`rgan bo`lsada o`zini ko`rmaganga oldi. Ichini it talaganday bo`layotgan bo`lsaham sezdirmaslikka urundi.
- Bular hafli odamlar, bu ishlarni hechkimga aytma! -dedi Sayidaga pichirlab...


BIR KUN AVVAL...

Saylida ustiga xalatini kiygach tashqariga chiqdi. Darvozadan chiqgandi, qandaydur kimsalar og`zini berkitib mashinaga tiqdi. Ikki kishi uni shunchalar qattiq ushlab olgandiki. Qimirlay olmasdi, buni ustiga qo`rqqanidan esankirab qoldi. Ko`p o`tmay o`zini qandaydur yotoqxonada ko`rdi. Avvalliga bir ikki baqirdi, eshikni tappillatib urdi. Ohiri bu ishlari foydasiz ekanini bilgach tinchlanib qoldi. Oradan ko`p o`tmay eshik ochildi. Soqol moylov qo`ygan, yoshi 35-40 orasidagi. Ko`zlari olazarak boqadigan hunikkina erkakni ko`rdi. Avval unga so`ng qo`lida ushlab turgan chilvir