javob berishi uchun o’zimni jiddiy qiyofaga soldim. Irina Иринаning ko’zlaridan yosh tomchilay boshladi.


-Boshqalarmish , boshqalar darrovda yubkangni ichiga yashirinisharmidi. Irinaning ahvolidan menga aytgan gaplaridan o’zi qo’rqib ketgamligini bilish qiyin emasdi.


-Hamma yubkangni orasiga yashirinar ekanda?- ustidan kula boshladim, sababi u bunga chidamas va men nima desam shuni qilishga tayyor bo’lishini sezgandim. – Nimadan qo’rqayapsan, ayt?


-Men, men qo’rqqanim yo’q, shunchaki bunaqa ish qo’limdan kelmaydi, - yig’lamsirab javob berdi

-Qisqasi, kechirasan, sen oddiy topshiriqlarni ham bajara olmas ekansan. – dedim tashabbusni qo’lga olib, - ho’sh, shunaqa oddiy vazifalarni bajara olmaydigan yordamchini kimga keragi bor, mengami yo direktorgami? Sen ishni eplay olmasang, boshqa tomondan o’zingni ko’rsatishing zarur, shundagina bilmaydigan narsalaring yopilib ketadi, o’ylab ko’r!

Men uning holatini o’qish uchun biroz jim qoldim. Iraning indamay turganini sezib, yana qo’limni bluzkasidan ko’kragiga obordim. Bu safar barmoqlarim bilan ko’kraklarini so’rg’ichini o’ynay boshladim. Qarshilik qilishga kech bo’lgan edi. U mening ochiq oydin harakatlarimga qarshilik qilmayotganini ko’rgach niyatimga yetganimni tushunardim. Men u qarshilik ko’rsatarmikin deb havotirlangan edim, hayriyatki unday bo’lmadi. Qarshilik ko’rsatsa nima, davosi bir varaq qog’ozda.

Shu choq hayolimni Irani ovozi buzdi:
- Men roziman!

Shu choq hayolimni Irani ovozi buzdi:

-Men roziman, - yuzlari qizargan holda, yerdan ko’zini uzmay past ovozda javob berdi. Shu choq uning ko’zlari stol ustida turgan o’zining ichki kiyimiga tusharkan, miyasida mendan tezroq qutulish uchun turli hil fikrlar g’ujg’on o’ynayotganini sezish qiyin emasdi.

-Ho’sh, nimaga rozisan?

-Sen, sen, senga- biroz tin olib dedi , - kerakli yordamchi bo’lishga roziman.

-Bilasanmi nima, men seni ishda olib qolishim uchun nimalar qilishing kerakligini bilasanmi? Bilmasang, bilib qo’y, sen menga va direktorga hozir va undan keyin ham o’zingni kerakli inson ekanligingni isbotlashing zarur. Yanikim, o’zimga nimani ma’qul ko’rsam shuni amalga oshirish uchun tayyor bo’lishing kerak!

-Ha, tushunaman. Lekin, sen mening qanday foydali tomonlarimni ko’rayapsan. Ochig’ini aytsam, sening gaplaringni tushunmayapman, - Irina ehtiyotkotlik bilan so’radi, garchi gap nima haqida ketayotganligini yaqqol tushunayotgan bo’lsa ham.

-Har tomonlama foydali jihatlaring ko’p. Ochig’ini aytay, menga yoki boshliqqa senga o’hshagan kotibani keragi yoq. O’zing bilasan, ish sohasida sendan bir tuzukroq naf ko’rmayapman. Lekin, ba’zi bir maxsus topshiriqlarni bajarishda sendan ortiq odam ko’rmayapman. Unday topshiriqlarni bajarish uchun senda hamma narsa yetarli.

-Maxsus topshiriq?

-Ha, maxsus, - qaytardim, stolning bir chetida o’tirib, uning lo’mbillagan dumbalari tez orada menga o’zining bor husn tarovatini ko’rsatishini ko’z oldimga keltirib.
-…. yahshi. Men sening hamma aytganlaringga tayyorman, lekin bir narsaga tushunmayapman, hozirgi holatda ham barcha aytganlaringni qilayapmanku, - Dedi Ira gapni boshqa tomonga burmoqchi bo’lib.

-Hammasini tushunib turibsan. Agar hozir o’zinnga qo’yib bersam, director seni har lahzada ishdan haydashi mumkin. Sening olgan bilimlaring, shuncha o’tgan umring u uchun bir pul. Sen men sababli shu kungacha ishlab kelding, bilib qo’y shuni.

-Ho’sh, men nima qilishim kerak?

-Misol uchun olaylik, masalan, shu yerda ishlash davomida mendan habar olib turasan, ayniqsa honamga ertalab va kechqurun kirib ketasan. Zarur bo’lsa, direktorga boshqa kotiba topib beraman, seni o’zimga yordamchi qilib olishim mumkin, shundan so’ng faqat menga hizmat qilasan. Meni qachonki sening yordaming kerak bo’lganda, uyimga va dachamga yordamlashgani borib turasan, - jilmayib dedim, oyoqlarini orasiga, yanikim, andomi nihoniysiga barmoqlarimi tiqib o’ynarkanman.

-Qanaqa yordamim tegishi mumkin… ? – Hayoliga kelmagan ishdan cho’chib, vaziyatdan chiqmoqchi bo’lib so’radi

-Shefiga har jabhada foydasi tegadigan kotibalar borku, shunday. Endi tushungandursan?

-Ha.

-Ho’sh?

Kabinetda uzoq jimlik cho’kdi. Irina behold qo’llarini klaviaturaga qo’yib o’tirarkan, hayolidan ishda qolish uchun undan talab qilinayotgan har tomonlama seksual ishlarga rozi bo’lishdan o’zga chorasi yo’qligini o’ylardi. Vaqtni qo’ldan boy bermaslik uchun jimlikni buzishga qaror qildim. Irinaning yoniga cho’kka tushib o’tirib, ishonch bilan ko’kragiga qo’limni olib borib uchlarini mayinlik bilan o’ynay boshladim.

-Men… roziman.

-Nimaga rozisan? – ko’kragini mahkam qisib so’rarkanman, yordamchining ko’zlariga tikildim.

-Sen uchun hamma narsa qilshga roziman.


-Kel endi, ochiqchasiga kelishvolamiz. Demak, mening har qanday topshriqlarimlarimni bajarishga tayyorsan, hoh u ish jarayonida bo’lsin, hoh ishdan tashqari topshiriq bolsin, shundaymi?

-Ha.

-Ovozingni chiqarib, to’liq ayt!

-Sening istak-hohishlaring va buyruqlaring – men uchun Qonun. Men sen nimani hohlasang, nimani buyursang shularni bajarishim shart.

-Davom et..

-Va sen mendan nimani kutayotgan bo’lsang hammasini bajarishga vada beraman.

-To’ppa to’g’ri. Lekin, sening hozir qilmoqchi bo’lgan ishlaring ish jarayonida ahamiyatga molik bo’lmagan ishlardir. Ahamiyati yo’q – maqullagandek qaytardim, undan ko’zimni uzmagan holda ko’kragini mijishda davom etarkanman.

-Huddi shunday – ko’zini boshqa tomonga olib qocharkan, chuqur nafas olib, o’zini ko’zyoshlarini yashirarkan javob qaytardi.

Niyatimga yetdim. Mening rejam ish bergandi. Irka menga taslim bo’ldi. Endi u bilan nimani hohlasam qilishim mumkin edi.

-Yahshi, endi senga yangi majburiyatlaringni tushuntiraman. Kel menga ham joy ber.

Irina kompyuterning yonidan menga joy bo’shatarkan, halitdan beri stol ustida turgan liftchigini olib, stolning narigi burchagiga o’tib o’tirmoqchi bo’ldi.

-E, yoq, yonimga o’tir. Qara, hammasi oson, anovi lattangni qo’y, joyida turaversin. Ahir u senga hozir kerakmasu?

-Y-y-y-o’q. О-о-oleg. Men buni qilolmayman..

-Qila olasan, Fyodorova, qila olasan, Hammasi oddiy. . Bundan osoni bormi. Hozir ko’rasan hammasini. Qani, beriroq kelchi.

Ira yonimga kelib turdi.

Ира встала рядом. Yubkasining chetlari titraganidan yelkamga tegib turardi. Bir qo’lim bilan uning hatolarini tuzatib yangi jadval hosil qilishga kirishib ketdim, ikkinchi qo’lim bilan mayinlik bilan oyoqlarini silab, yubkasini tagidan barmoqlarimni yuqoriga tomon harakatlantira boshladim.
Bir qo’lim bilan uning hatolarini tuzatib yangi jadval hosil qilishga kirishib ketdim, ikkinchi qo’lim bilan mayinlik bilan oyoqlarini silab, yubkasini tagidan barmoqlarimni yuqoriga tomon harakatlantira boshladim.

Shu holatda uni darrovda yechintirish yoki tiz cho’ktirgan holda minet qildirishga hali erta deb o’yladim. Avvalo unda bo’ysinishni o’rgatishim kerak edi. Birinchi navbatda uni o’zidagi hayajonni bosib olishiga ko’maklashishim zarur edi. Shunda qolgani o’z o’zidan beihtiyor