qanday ayyorlikdan qaytmaydigan insonmanku. Qanday bo’lmasin maqsadimga yetishim kerakku!
Ira jadvalga diqqat bilan tikildida, attestasiyadan o’tish uchun ohirgi umid shu ekanligini sezgan holda, huddi kompyuterda anchadan beri ishlayotgan odamdek tezlik bilan ishga kirishdi. Yuragim vahimada qoldi, nahotki buni ham eplasa! Nahotki! Bolishi mumkin emas, ekseldagi yesli funksiyasini ancha muncha odam o’z o’rnida ishlata olmaydi. Buning uchun Eksel dasturini va hisob kitoblarni aniq va tiniq bilishi kerakku!
Qiziqishim ustun kelib yelka qismidan ko’z yugurtidim, u ishga sho’ng’ib ketganidan bluzkasining tepa qismidagi ochiq joyidan qordek oppoq lifchik berkitib turgan siynalariga ehtiros bilan qarab turganimni ham sezmadi. Rejam ishonarli chiqishi uchun honada o’zini holi qo’yishga qaror qildim. Tashqarida bir sigaret chekkunchalik vaqt o’tkazib honaga qaytib kirdim. Honaga kirgach shim ichidan bo’rtib turgan asbobni bilintirmaslik maqsadida qo’limni cho’ntagimga solib kirdim. Bu holatga o’rganolmadim. Asbob tik turganidan yorilib ketay degan shim bilan honaning burchaklari tomon yurganimni Ira ishga berilib ketganidan sezmadiyam. Hol so’ragan odamdek, yoniga o’tdimda bir qo’limni yelkasidan oshirib, bir qo’limni tizzalariga qo’yib so’radim:
-Ira, ishlar qalay ketyapti?
Mening harakatimdan u chochib ketib yalt etib menga qaradi. Uning bir joyga jamlangan fikrlarini sochib yuborishga musharraf bo’lgan edim.

-Oleg, hisoblashda nimanidir unutyapman shekilli, - qo’rquv ohangida javob berdi Ira, shu bilan birga yubkasining ko’tarilib qolganligi tufayli ochilib qolgan sonlariga ehtiros bilan tikilib turganligim vajidan qo’tog’im tik bo’lib ketganligini ko’rdiyu, norozi qiyofada menga qarab yubkasini to’g’rilashga tushdi. «Eh, bekor qildingda» - hayolimdan o’tkazdim men. Bunaqangi go’zal huriliqoni har turiga olib sikish, buning ustiga ho’jayinga ham taqdim qilish, ho’jayin bilan birgalikda bu go’zalni jalablardek sikish, hullas seksning qanaqangi yoqimli turlari bo’lsa shularni shu qiz bilan qilish hayoli meni tinch qo’ymas edi.

- Ho’sh nima qilamiz, nimani taklif etasan? Ira, bu turishda sinovdan muvaffaqiyatli o’ta olmaysan. Direktor sen bilan aloqani uzishga tayyor, lekin men uni zo’rg’a ko’ndirib turibman – deya yoniga o’tirdim.


-Qanaqa aloqa? – qo’rquv va ajablanish ohangida so’radi.
-Qanaqa bo’lardi, ishdan bo’shatish. Bilasanmi, oyoqlaring biram chiroyliki, - dedim men uning attestasiyadan muvaffaqiyatli o’tish hayoli tark etmagan yuzlariga ham e’tibor bermay sonlarini silagan holda, va fikrimni davom ettirdim, - lekin, bu ish uchun kamlik qiladi, ho’sh, rozimisan?

-Roziman. Lekin, Oleg, men bilmayman – menimcha u gapimni mag’zini anglamagan holda dedi, uning hayoli faqat attestasiyadan o’tishda edi. – Balkim, yordam berarsan?

-Qanaqa yordam? Sen uchun o’zim bajarib qo’yaymi?

-Yo’q, hech bo’lmasa aytib ber.

-Uch oy davomida so’rashing kerak edi. Hozir esa seni yechim topishingni kutaman. Umuman olganda bajara olasanmi?

Men o’rnimdan turib shimimni bo’rtib turgan joyini, qo’tog’im jangga shay holatda turganligini sezdirish uchun yelka qismiga tegizgan holda yelkasidan mahkam quchdim. Ira o’zini tortgan holda jadallik bilan ishini davom ettirar, shoshilganidan ketme – ket hatoliklarni vujudga keltirardi. Ha, u o’ylagan yechim yuzga chiqmayotgan edi. Ira ter bosib ketganiga qaramay, mening qo’lim va qo’togim uning yelkasini qo’yvormagan edi. Ira ikki o’t orasida yonardi. Menga biron so’z aytay desa ishdan mosuvo bo’lar, indamasa men chegaradan chiqib ketayotgan edim. Bu holatda u nima qilishini bilmay karaht ahvolda qoldi. U meni to’htatishga va atestasiyani meyorida o’tkazishga harakat qilardi. Va bunga u o’zida iroda topa olmayatgan edi. Men o’zimni uning oyoqlari orasida ko’ra boshladim. Vaqtni qo’ldan boy bermay bluzkasini yuqori ochiq joyidan uning o’ng ko’kragiga qo’limni soldim.Vaqtni qo’ldan boy bermay bluzkasini yuqori ochiq joyidan uning o’ng ko’kragiga qo’limni soldim.

-Oleg, nimal qilyapsan! Ol qo’lingni! Kerak ema-a-a-s! – Irina ko’kragini halos qilish maqsadida qo’limni torta boshladi.

-Suhbatdan o’tishingga yordam berishim mumkin, - dedim, vrach mijoziga maslahat berayotganday ohangda.


-Men bunday qilolmayman. Hayolimni olyapsan. Tegmay tur, Oleg – Ira o’zini hijolat bo’lib o’zini olib qochishga urinardi. Qo’lim qo’liga tekkan zahoti battardan qizarib, taslim bolgandek jim qoldi. Uning hayoli o’zida emasdi, nima ish qilayotganini ham unutayozgandi. Men tinchlanishi va eng asosiysi o’zimni o’gir bosiq ko’rsatish uchun ko’kraklaridan qo’limni oldim. Hirsim bosilmagach, qo’limni uning belidan o’tkazdimda, Irani cho’chitib yubormaslik maqsadida asta sekinlik bilan belini silay boshladim. Bluzka pastki qismini yubkasidan tashqariga chiqarib silash uchun kaftimni orqa kuraklariga olib bordim, taqilgan zamokchasidan liftchigini bo’shatdim. Ira nima qilishni bilmasdi, lifchgini yechganimi bilgan zahoti menga o’girilib nimadir demoqchi bo’ldiyu, men og’zidan gapini oldim:

-Manimcha, Fyodorova, o’hshamayatganga o’hshaydi. Lekin yechimini birgalikda topishimiz mumkin. Hohlaysanmi shuni?

-Ha, - bluzkasini to’grilayotib, qafasga tushgan qushdek mayinlik bilan javob berdi.

-Unda senga yordam berishimga halaqit qilma.

-Ho’p. Lekin, lekin qo’l tekkizish mumkin emas. .

-Nima qilish mumkinmas? – qayta suradim men, ohirgi so’zlarini eshitmagandek bo’lib, hech nima qila olmasligini eslatgandek bo’lib.

-Hech nima demadim.

«Bo’ldi. Tayyor!» Men qaytatdan bluzkasini ochiq qismidan kokragiga qo’limni tiqib, namoyishkorona tarzda liftchigini stol ustiga yechib qo’ydim. Bu safar qarshiliklar bo’lmadi. Balkim, yordamchim mening fikrimni uqdimikin, shularni o’ylab uning harakatini kutdim. U stol ustidagi liftchigidan ko’z uzmay qotib qolgan edi.

Ich kiyimlaring ham chiroylidir. Bir ko’rsatmaysanmi, osha trusigingni ham, a Ira?

-Oleg, iltimos, unday qilma, ahir yigitim bor, - ko’zini klaviatura tomonga olib qochib shivirladi.

-Ho’sh, nima bo’pti?- dedim Undan qo’limni oldimda yoniga tik turgan holda.

- Ho’p, kechirasan, - rasmiy ohangda davom etdim, - sinov muddating tugadi, biliming nol, qiziqishishing nol, o’rganishga layoqating nol. Bu degani nima degani, sinovdan o’tmading degani, tushunding. Ha nima, oyog’imni namoyish qilsam, liftchigimni ko’rsatsam, ko’kragimga tegintirsam bo’ldi deb o’ylovdingmi, mening ishhonam bu kamlik qiladi. Hammasi uchun mahorat kerak. Mahorat deganda nafaqat oyog’ing va Ko’kragingni, umuman hammasini hisobga olish zarur. Ertaga nazorat varag’ing olib kir, tasdiqlab beraman. Ketishing mumkin, haa anavi stol ustidagi lattangniyam ovolgin, qolib ketmasin!

Ira umidini uzgandek qo’lida liftchigini g’ijimlab turardi.


-Oleg, kerak emas. Sen unday inson deb o’ylamagan edim, unaqa inson emasdingku.

-Qanaqa, unaqa?


-Shunaqada.

-Tushunmadim

-Shunaqada, boshqalar singari, - Fyodorova ichidagini tashiga chiqarolmay tutilib tutilib gapirardi.

Men Iraga gapirgan gapiga