to'htamas, mahbubasining husnidan ilhomlanib harakatlanardi. Terlab ketgan tanasi, fayton ichida ohista tebranardi. Rouzdan ham ter chiqa boshladi. U boshini o'ng chapga qilib, qo'llarini duch kelgan joyga qo'yardi. Goh o'rindiq qoplamasini g'ijimlasa, goh tepasidagi terlagan oynaga qo'lini qo'yardi. Jek uning holatidan tugatayotganini bildi va o'zi ham harakatni biroz tezlashtirdi. Rouz nafas olishi tezlashib, hansirash ohangi ham biroz tezlashdi. Bellari va oyoqlarini ozgina tepaga ko'tardi.
-Xmmm, ahhh...
Birdaniga harakatlaridan to'htab, chuqur-chuqur nafas ola boshladi. Jek uni tugatganini bilib, o'zi ham tugatish uchun shaylandi. Ichi qizib borgani sari, harakat ham tezlashar edi.
-Iltimos Jek, ichimga tashla! Seni ich-ichimdan his qilishni hohlayman!
-Yaxshiii. Seni sevaman Rouz!
Qisqa dialogdan so'ng, Jekda katta o'zgarish paydo bo'ldi. Vanihoyat, uzoq kutilgan jarayon ham boshlanib, harakatini susaytirdi.
-Uhhh, anaaa.
Ichidan qaynab chiqqan ehtiros tomchilari, harakatlari samarasi bo'lib xizmat qildi. Asbobni sug'urmagan holatida, Rouz o'tirgan o'rindiq tepasiga qo'li bilan suyanib qoldi. Tagida ehtiros ta'siridan hali chiqib ulgurmagan sevgilisiga jilmayib qo'ydi.
-Juda ham go'zalsan!
-Seni esa qalbing go'zal Jek!
-Sen bilan birga ekanligimdan, faqatgina hursandman!
-Men ham. Charchab qolmadingmi?
-Aslo! Seni qoniqtira oldim degan umiddaman!
-Albatta! Juda hursandman!
Fayton ichida yonma-yon dildan suxbat qurishdi. Sevgi ertaklaridan tinglab, bolalarcha orzu qilishar edi. So'ngra, faryod solgan oshqozon dardida, tepaga qaytishga majbur bo'lishdi. Oxirgi qolgan energiyani, kiyimlarni kiyish uchun sarflab, faytonni tark etishdi. Yuk ombori bo'ylab, eshik tomon ketishar ekan, bo'lgan ishdan mamnundek tabassum qilishar edi. Ayni shu vaqtda, ular uchun dunyoda faqat ikki baxtli inson bordek edi go'yo. Bu baxtli ikki inson esa - Jek va Rouz edi...




E'tiboringiz uchun tashakkur aylab, kamchilik va xatolar uchun uzr so'rab qolaman...

Hurmat va ehtirom ila Egoiste!