kotarib, ichkariga olib kirdi. Yaxshiyam hech kim yo'q, ekan. Ichkriga kirib, Abdullani bag'riga bosib, undan rosmana kechirim so'ray boshladi. Maftuna ichiza o'zini koyib, noxotki yosh bola bilan, sikishmoqchi bo'ldim. Bu ersizlikdan, nima bolganda ham, bolaga bunday qilishim kerak emas edi. Avval boshidagi hatosini qidira boshladi. Lifchigimni o'zgartirishim, uzvorishi bilan, darrov, ko'kragimni berkitishim, bosinqirab tsh ko'rganda esa, oyog'imga yopishmasdan, uni uyg'otib, suv berisim tinchlantirihim kerak edi. Udan ham kotta xatoyim. Nima bolganda ham, tursigimni yechishga, eng asosiysi, bachchadonimni yalashi va og'ziga boshanishga yol qoymasligim kerak edi. Hali ham kech emas, siporoq kiyinishim, Abdullani beg'ubor bolaligini qaytarishim kerak deb, o'yladi. Abdulla uni kechirgach, qorni ochganini aytdi. Maftuna opa, zudlik bilan, kiyinib, nonushtaga yaxshi joyga olib bormoqchi bo'ldi, aybini yuvush uchun albatta.

Davomi borr...