Ishtahamni ochib, kayfiyatimni kötarib yuborgan gap:
-Sen darslaringni qilib, jim ötirgin, köchada bolalar bilan öynab yurmagin. Rixsiboy amaqingni jiyani senga tushlik tayyorlab beradi. Biroz ötib chiqsa kerak.
-Tushunmadim, nega u tayyorlaydi, dedim hayrat bilan.
-Ha nima, özing tayyorlay olasanmi? Ha aytgancha, sen u ish qilayotganda Umarga qarab turgin!
...
Kötarinki kayfiyatim bilan uydagilarni kuzatib yubordim. Darvozani yopiboq, narvon tomon yugurdim. Möralab qaraganimda, Rixsiboy amaqi va Oqil, Umarni kötarib olgan Diyora bilan xayrlashayotgan edi. Ular ketib mashina ovozi yöq bölgandan söng, quvonchim ichimga sig'may Diyorani chaqirdim.
-Sut, qatiq, qaymoq!
-Kim u?, dedi darvoza tomon ayvondan chiqib. U bugun oppoq köylak kiyib olgan, sochlari mayda öralgandi.
-Hoy opajon, men buyerdaman.
-Ey ahmoq, men qatiqchi opa kelibdimi debman.
-Sut, qatiq uyimizda bor, kerakmi?
-Sut, qatiq emas, sigaret kerak!
Bu gapni hazil deb öylagandim. Lekin u jiddiy sörayotganini aytdi. Men esa "yuringchi buyoqqa" deb, narvonga ishora qildim. U ensasini bir qotirdida, darvozadan Umarni olib chiqib ketdi. Uyimizga nozli qadamlar bilan kirib kelayotgan bu sanamni kördimu, ehtiroslarim yana jösh urdi.
-Sigaretni nima qilasiz?
-Olib chiq keyin körasan!
Men dadam va oyim yotoqxonalaridan kirib, tortmadan dadam uyda chakishi uchun qöygan, "Pine" sigaretidan bitta olib chiqdim.
-Bolani shu yerda öynatib tur Yusuf!
-u oshxonaga kirib ketdi va birozdan söng og'zida sigaret bilan tashqariga chiqdi. Men bu holatdan shokda edim. Qizlarning sigaret chakishini endi körayotgandim. Körishim nariroqda tursin, eshitmagandim ham. Unga qarayotgan hayrat közlarim uni g'ashiga tegdi.
-Menga unday qarama!
-Qanday qaray?
-Kechagi mehr közlaring bilan qara, mehringa muhtojman.
Bu gaplardan uyg'onga hislarimni ortiq yashira olmadim. Yashin tezligida oldiga borib, endi lablariga labimni bosmoqchi edim.
-Töhta ahmoq, bolachi? Avval uhlatay uni!
Shu bola degani ham "uhla" deganda uhlayvermas ekanda. Diyora bolani mehmonxonada uxlatardi. U ataydan, meni ehtirosimni qitiqlash uchun, etaklarini sonlarigacha kötarib olgandi. Shimim taqalib azob berardi. Ayvonimizda u yoqdan, bu yoqqa tinmay yura boshladim. U bola ancha tinchigandan söng, yerga ozgina yotib oldida, oyoqlarini men tomon qilib, asta ocha boshladi. Ohh bu gözallik har qanday odamni öziga chaqira olardi. Etaklar orasidan, bu qiz ichki kiyimini tashlab chiqqanini bilib oldim. Ortiq bu azobga chiday olmay, xonamdan shimimni shortikka alishtirish uchun kirdim. Shimimni yechgandimki, hansiragan holda Diyora yugurib keldi.
-Bola uxladimi...
Bu savolimga javoban, labimga bösalar taqdim etildi. Vanihoyat bugun ham birgamiz. Hursandligimdan uni kökraklari va dumbalaridan ezib, yuzining sohalaridan öpar edim. U meni trusikim ustidan, uncha katta bölmagan, biroq yetarli darajada tarang asbobimni uqalay boshladi. U mohirlik bilan harakat qilardi. Bir qöli badanimni silasa, bir qöli asbobimni. Men ham jim turmay uni pastiga qöl yugurtirdim. U esa mendan özini olib qochdi va köylagini yecha boshladi. U shunaqangi harakatlar bilan yechinardiki... Men ortiq chidolmay unga yaqinlashdim.
-Töhta, sen ham yech!
Ajoyimda turib trusikim va futbölkamni yechib tashladim. Qorindan tushganday yalang'och bölib, bir-birimizga singib ketdik. U meni bag'rimni özi bilan, lablarimni labi bilan töldirdi. Asosiy harakatni boshlash vaqti kelgandi. Meni temir krovatim bor edi. U meni krovatga ötirishimni ishora qildi. Men krovatga ötirdim va asbobimga tög'irlab tizzalarimga qöngan sanamni yayrata boshladim.
-Yöq jonim, sen dam ol, deb meni ögirilib labimdan öpdiyu, özi silkinish bilan ötirib tura boshladi. Uni harakatlari meni samolarga olib chiqardi. Ehtiros kuchliligidan vaqt tez ötganini va ichimdagi shilliq maxbuslar, yorug' kunga talpinayotganini sezdim. U shu payt örnidan turdida, qolganini qölida davom ettirib meni böshantirib yubordi. Ehtirosli tovushlarimiz simfoniyasi, yakuniy kuyni chalib bölgandi. Biz özimiz ham yakuniy sahnani bösa bilan tugatib, birin-ketin chözildik...

Közlarimni ochganimda krovatda kiyimlarim kiyilgan holatda yotar edim. Quyosh ham deyarli tik bölgandi. E'tiborimni eshik oldida turgan qizil köylakli qiz tortdi.
-Hayron bölma, chömilib, kiyimlarimni alishtirib chiqdim. Yur ovqat tayyor!
Men örnimdan turib, Diyoraning ortidan ergashdim. Xontahta atrofida ikki odam va bir odamcha ötirib ovqatlandik. Tushlikdan söng Diyora bilan quyuq hayrlashib, kuzatib yubordim...

Bu bölgan voqealardan, mening butun xotiramni qamrab olgani, ehtirosli damlarimiz emas. Balkida, ovqat ustida menga aytib bergan boshidan ötganlari edi. U birinchi kursida zörlanish orqali qizligidan ayrilgan ekan. U öshandan ikki oy ötib abort qildirgan va qornidagi norasidani majburan nobud qilgan ekan. Shu uqubatlardan söng, chakish va maishatni afzal körganini aytib köziga yosh oldi. Diyora: "Bu viloyatga kelsam, boshqa humrezliklar bölmaydi deb öylagan edim, ammo sen ahmoq ög'rilik qilmaganingda..." deb oxirgi gapini aytdi...