uni soniga qo`l qo`ydim. Unga yoqmadi shekili, uyoq buyoqqa alanglab qaradi va bir xumrayib qo`ydi. Man qo`limi olmadim. Asbobim shunaqangi turib ketgandiki, shimim ichiqa qiynalardi. Qo`llarimi uni oyoqlari orasiga yo`naltirdim. Negadur juda xotirjam edim. Lekin Maryamni unday deyolmasdim. U ortiq chidolmadi shekili qo`limni ushlab stol ustiga qo`yib qo`ydi.
-Voxid aka, ichvobsiz iltimos uyizga keting? -dedi. Mani kayfi oshib qoldi deb o`yladi shekili.
-Mayli ketaman, yur birga ketamiz! -dedimda o`rnimdan turdim.
-Hozir dugonamni chaqirvolay! -dedi. Man to`yxonadan chiqdim. Chamasi 10 metircha yurdim. Ortim Maryam yugurib chiqdi.
-Dugonang qani? -dedim.
-To`y tugasa ketarkan! -dedi.
U bilan birga uyga qaytdik. Tor ko`chalar, uni ustiga hechkim yo`q. Oldiniga qo`lidan mahkam ushlab oldim. Keyin yelkasidan qo`limi o`shirib, xuddi o`rtog`lardek yelkasiga qo`l tashlab oldim. Faqat man gapirar edim, unga xar xil qiziq lafilar aytib kelardim. U bo`lsa indamay jilmaygancha kelaverardi. Uni ihcham yelkalari, yupun kiyimi. Qo`llarim uni yelkalarini, dimog`im undan kelayotgan xushbo`y xidni xis qilib, tuyardi. Asbobim.ku allaqachon qaddini rostlab bo`lgan. Uyga yaqinlashgan sayin atayin qadamlarimi sekinlatar edim. Uyimizga yaqin qolganda, sharta teraklar tagiga panaga tortdim va uni quchog`imga tortib mahkam quchoqladim.
-Nima qivos qo`yvorin birov ko`rib qoladi!!! -deb mani o`zidan itardi.
-Yur Maryam panaroqqa o`tamiz? -deb qattiqroq
quchoqladim. Avvaliga xecham ko`nmadi. Lekin iltimos qilib xonamga kirishiga ko`ndirdim. Uni derazam oldida qoldirib o`zim xoviga kirdim. Oynadan qarasam oyim seryal ko`ryabdilar, dadam bo`lsalar kresloda o`tirgancha uxlayabdilar. Xonamga kirib derazani ochdim. Ko`nglimda bir xayol naxot bugun orzuyimga yetsam. Uni derazadan ichkariga o`tqazvoldim. Srazi uni maxkam quchoqlab labidan o`pdim, asta bo`yinlaridan, ko`kraylaridan oxista ushladim. U bu narsalarga o`rganmagan, go`yo shokka tushib qolganday qimir etmas, hatta gapirmasdi. Man uni kiyimlarini bittama bitta yechib tashladim, faqat ich kiyimlari qoldi. Qanday chiroyli badan toza, mayin. Undan kelayotgan xushbo`y xid, yanada rom etadi. U man tasavur qilganimdan ancha kichik ekan. Qip yalang`och xolatida, jussasi kichikligi yaqqol ko`rinib qoldi. Xuddi yosh qizchaday jim yotardi. O`zimham yechinib yoniga yonboshladim. Uyoq buyog`idan o`pib, silab siypaladim. Shundan so`ng uham oz bo`lsa ehtirosga berilib suzilib to`lg`onganday bo`ldi. Sekin ustiga chiqib asbobimi unikiga to`g`irladim.
-Iltimos keraymas! -deb qulog`imga shivirladi.
-Hooop! -dedim va tiqmadim. (Inson ehtirosga berilganda o`zini tiya olmaydi deyishadi. Lekin shukir qilaman o`shanda o`zimni tiya olganimdan.) O`pishib quchoqlashib yotdik. Ko`kraylaridan o`pdim, amlaridan siladim. Xullas bir soatga yaqin quchoqlashib yotdik. Shirin tuyg`ular og`ushida ko`zim ilinibdi. Bir nima bo`lganday seskanib uyg`onib ketdim. Yonimda qip yalang`och Maryamham uhlab yotardi.
-Maryam ey asal ko`zini och! -deb yuzidan siladim.
-Himm! -dedida atrofga alangladi.
-Tur uxlab qolibmiz!
-Mani uyimga tashlab qo`ying! -dedida mani quchoqlab oldi. So`ng turib kiyimlarimizni kiyip derazadan oshib tashqariga chiqdim. Oldiniga xech kim yo`qligiga ishonch xosil qilib oldim. Uni derazadan ko`tarib tushirdimda uyigacha olib bordim. Uylarini oldida darvoza panasida qaynoq bo`salar bilan siyladim. So`ng ortimga qaytdim.
Ko`cha boshida 5,6 ta ayol-qizlar ko`rindi. Demak to`y yaqinda tugabdi ko`nglim xotirjam uyimga kirib ketdim. Shu sabab bo`ldiyu huddi sevishganday uchrashib, yurdik. Uchrashganimizda sharayotga qarab faqaq o`pishardik. O`sha paytda telifon ishlatish unchalik urf bo`lmagan edi. Bu orada man xizmatga borib keldim. Shundan keyin oramiz soviy boshladi. U keling demadi, man o`zim bormadi. Xayot tashvishlari, o`qish ish deganlariday. U turmushga chiqib oylali bo`lib ketti... Shu tariqa sarguzashtimiz shirin tushday o`tib ketti. Yaxshiyam o`shanda xissiyotga erk berib un buzib qo`ymaganim...

(TAMOM)
Muallif: UZB