uzdi. Yigit xech nima bo`lmaganday ketti vordi. Leki qizni qorniga urug` qadab ketgandi. Ko`p o`tmay xosil una boshladi. Ayol dardini ayol biladi. Ona qizidagi o`zgarishlarni sezdi. Qattiq qistovga oldi. Hamma sirlar oshkor bo`ldi. Tug`gandan emas boqqan ona deganday. O`z qizi bo`lmasaham qizini ayadi, otasiga aytmay qizi bilan yigitni izlab surushtirib uyini topib borishdi. Kamtarona xonadon eshigi ochildi. Ayollar bir birlarini darov tanishdi. Anvarni onasi bir paytlar yetishmovchik sabab Yodgora isimli godagini tirnoqqa zor ayolga bergan edi. Ona o`yladiki bu mehribon ayol yillar o`tib qizimni manga tanishitish uchun olib kelgan, asil ishlardan beyhabar. Qizini bo`yi basti farishtadek qiz bo`lganidan ko`zida yosh ila mehir bilan termulardi.
-Anvar shu uyda turadimi?
-Ha, tinchlikmi xozir yo`q edi.
-Anvar sizga kim bo`ladi?
-O`g`lim! -xayron bo`ldi.
-Rastdan o`z o`g`lingizmi? -ko`zida yosh vaximali ovozda qayta so`radi.
-Ha o`z farzantim!
-Astofuruloh!!!

Uyog`ini yozishga so`z topa olamadim...

(TAMOM)