Mashina töxtadi. Erkak orqa eshikni ochdida Irodaga boyagi ikki qutichani berdi. Mashina ketishda davom etdi. Oradan bir hafta ötdi. Iroda öziga kela olmasdi. Turmush örtog'ini yonida bölganida esa, ösha mash'um kun yana qaytarilayotgandek tuyilar edi. Shu sabab ham u eridan özini olib qocha boshlagandi. Qaynonani javrashlari ham endi Irodani qulog'iga kirmasdi. Közlarini bir nuqtaga qadagancha, jim yurardi
xolos. Ichida esa, qattiq o'rtanar,
nima qilishni bilmas edi. Bu
ahvolini ko'rib, ovsini bir kuni uni
chetga tortida, gaplashib oldi.
"Iroda bilasizmi, men xam sevib turmush qurganman. Ammo
ahvolni bilasiz, xech narsaga
imkon yo'q. Meni xam o'z
orzularim bor. Iltimos qilaman,
bunday yurmang. O'zingiz uchun
bo'lmasa, xech bo'lmasa men uchun iltimos sizdan. Eringiz
o'sha kuni nima bo'ldi deb
so'radi. Aytishicha o'sha kundan
beri o'zgarib qolgan ekansiz.
Iroda, iltimos men uchun bunday
yurmang. Iltimos qilaman! Shu vaqt uyga, mexmonlar keldi. Bu,
Irodaning ota onasi edi. Ular
nixoyat qizini turmush qurganini
tan olib, uni ko'rgani kelishgandi
aslida. Xursand bo'lishi kerak
bo'lgan Irodani bo'lsa, ko'ngliga qil sig'masdi. Hamma dasturxon
ustida kulishib suxbat qilishardi.
Faqat u yerda Iroda yo'q edi. Bir
maxal, Elmurod Irodani chaqirdi.
Ovozi chiqmadi. Ikki marta, uch
marta chaqirdi. Ammo javob ovozi kelamdi. Elmurod sekin
o'rnidan turib, xotinini qidirishga
tushdi. Ammo u uyda emas edi.
Shunda xamma yig'ilganlar, uni
qidira boshladi. Ko'chadan, qo'ni
qo'shnilardan. Ammo hech qanday foydasi bo'lmadi.
Ko'chada o'ynab yurgan bir
bolakay, Elmurodni yoniga kelib,
kelnoyim jar tomonga ketdilar,
deb aytdi. Irodani uyidan sal
pastroqda katta jar bor edi. Jar, shu qadar katta ediki, uni tubi
ko'rinmasdi. Uydagilar sekin jar
tomonga yo'l olishdi. Jarga yaqin
qolishganda, Irodani ro'molini
topib olishdi. Ro'mol yerda
yotardi. Elmurod yugurdi. Jarni uchigacham bordi. Ammo u yerda
Iroda yo'q edi. Jarni boshida bir
narsa yaltiraganini ko'rgan ovsini,
sekin borib yaltiragan narsaga
qo'l cho'zdi. Bu o'sha tilla uzuk
edi. Ovsini bildi nega bunday bo'lganini va Iroda qayerda
ekanini. Sekin pastga qaradi.
Hech narsa ko'rinmas edi. U
o'lgan dedi, ovsin o'ziga o'zi.
Irodani o'lganini bilsada, ammo
uydagilarga xech narsani ayta olmasdi. Oradan bir kun o'tib,
Irodani yo'qolganlar ro'yxatiga
qo'shishdi. Elmurod bo'lsa, har
kuni uni izlar, ammo topolmas
edi. Qaydan ham topsin, axir u
o'lgan. O'lganini bilgan odam esa, hech qachon bu gapni ayta
olmaydi. Bu ibratli hikoya sizga
yoqadi degan umiddaman.
Hikoyani avtori menmas. Xato va
kamchiliklari bo'lsa oldindan
barchangizdan uzr so'rayman. Alloh o'zi bizni nafs balosidan
asrasin. Shuni unutmangki: Bu
dunyoda barcha gunoh
kechirilishi mumkin. Ammo
xiyonatmas...!