фақат у айбдорми?!

Бу саволларга жавоб излаганда, аввало, ҳар бир ўқувчида бу фожианинг рўй беришида минг йиллик оилавий қад­риятларга беписандлик билан қа­раш, янаям аниқроқ айтганда, бевафолик, оила, фарзандлар олдидаги масъулиятни ҳис этмаслик сабаб бўл­ган, деган фикр туғилади.

Аслида, ҳаммаси ота — Ҳаким Зарафшонда қолиб, хотини ва фарзандлари Тошкентда яшагандан бошланган. Айнан ўша пайтда оиланинг устунларига дарз кетган. Нега деганда, оилада — оиланинг раҳбари отанинг ўрни, жавобгарлиги йўқолган. Бошқача айтганда, оилада бўшлиқ юзага келган. Бу эркинликни ўзича тушунган Фарида аёллик шаъни, қадр-қиммати, оилада она сифатидаги масъулиятини унутиб қўйган, нопок йўлга қадам босган...

Зокир — қўли қонга ботган қотил, унинг айбини ҳеч нарса билан оқлаб бўлмайди. Лекин чуқурроқ мулоҳаза юрицак, у ўз-ўзидан бундай оғир жиноятга қўл урмагани аён бўлади. Аниқроқ айтганда, у оиласидаги иснодни кў­­тариш, бу тақдир синовини сабр билан енгиб ўтишга ожизлик қилган.

Бу фожиани баён этишдан мақсад шуки, оилавий қадриятларга ҳамиша юксак ҳурмат, содиқлик билан муносабатда бўлиш керак. Оилада ота ё она оилани тутиб турган, унинг тинч-тотувлигини таъминлайдиган қадриятларга нописандлик билан қараши ҳеч қачон беиз кетмайди, ку