HAYOT QADRI II-QISM

Xatni óqiy boshladim
" Bu xatni yozishga zórg'a jur'at qildim. Meni hayosizga yòymang iltimos. Bu uyatsizligimni kechiring. Men,men... Men sizni sevib qoldim. Iltimos meni kechiring! Men haqimda notòg'ri hayollarga bormang. Bilasiz yaqinda biz Toshkentga qaytib ketamiz. Shu bois, men sizni boshqa ko'rolmasligim mumkin. Meni to'g'ri tushuning. Men sizsiz yashay olmayman...

*CHAROS*... "

Xatni óqidim-u hayratdan qotib qoldim. Tòg'risi ham xafa bóldim,ham xursand...
Xafaligimni sababi "erkak bo'lib turib, unga sevgimni aytolmadim. U qiz bola bòla turib... Uni menga befarqmasligini sezgandim-ku! Bechora qiz endi kòzimga qaramaydi!" ich-ichimdan shunaqa hayollar o'tdi.

Xursandligimni sababi men sevgan inson meni ham sevardi. Naqadar baxt?
Shu kuni uxlay olmadim. Faqat tongda biroz mizg'ib olibman. Ertasiga kutilgandek bòldi. U mendan òzini olib qochardi,kòzlarimiz nogoh tòqnashib qolsa yugurib ketib qolardi. Bir hafta shunaqa ótib ketdi. Men ahmoq uni xafa qilyotganimni bilmasdim. U kundan-kunga asabiy bo'lib borardi. Men bor joyga qadamini bosmaydigan bòldi. Buni sababi "sevgimni rad qildi"deb o'ylabdi. Buni keyinchalik bildim

Keyin zo'rg'a 10 kunlardan keyin javob xati yozishga qaror qildim

"Bir gap aytaymi? Faqat kulmaysan. Men ham seni sevaman. Òsha kuni men senga sevgi izhor qilmoqchidim. Biroq...
Ertaga yana muzqaymoqga ketishganda uyda qol. Faqat ózing. Gaplashib qolaylik"

Xatni shunaqa qilib tugatdim. Ertasiga oshxonada payti xatni qòliga qistirib o'zim yana ketib qoldim. Kechgacha kòchada yurdim. Hamma bog'ga ketishi bilanoq uyga kelib eshikni sevgilim Charos ochdi. Qarasam juda xursand, lekin baribir gapirmasdi. U xonasiga kirib ketdi. 5 daqiqadan keyin izidan kirdim. Qarasam xona sveti o'chik xona qorong'u. Telimni yoqib qarasam Kravat ustida oynaga tikilib òtiribdi. Asta borib uni yoniga òtirdim
-SALOM SEVGILIM!

Shunday deganimni bilaman u meni quchoqlab oldi. Tòg'risi u haqda hayollarim bu qilgan ishidan bir zum ayniganday bóldi.
Va nihoyat sekin gapirdi:
-Sizga kotta rahmat!
-nega?
-ishonganiz uchun

Sekin uni sochlarini silab yana gap boshladim.
-BILasanmi seni qanchalik sevishimni
-yòq,qancha?
-Bilmaganing ma'qul. Yòqsa aqldan ozib qolasan
- Men aqldan ozib bòlganman. Ahmoqligim uchun kechiring
-Aslo yòq! Men seni ahmoqliging uchun jazolayman.

Qarasam charos kòzlari kotta-kotta ochilib ketibdi. Men vaqtni boy bermay lablariga lablarimni bosdim. U sal tipirchiladi-yu,keyin boshimni silab boshladi. U haqda battar hayollarim buzildi. Uni qattiqroq o'pib,bo'yinlariga òtdim. Qizig'i u javob berardi. Shu payt kòkraklari qòlimga urilib ketdi...
Lekin ahmoqlik qilish fikridan qaytdim. Bu vaziyatni tugatish uchun undan ovqat qilib berishini so'radim. U "jonim bilan" deb chiqib ketdi.
Biroz ahmoqlik qilganim haqida o'yladim"Axir u 1 yosh kichik bo'lsa ham singlim,hali uni olishim aniqmas-ku. Bòldi boshqa ehtirosga berilmaymiz" dedim.
Lekin u juda ehtirosli ekan. Uni ehtirosini sal qo'zg'asang u ózini tiyib turolmasdi.

Xullas ovqatlanib yana suhbatga qaytdik...

Davomi bor...