Muallif: Ghoul
“Bu holat podani suvga oborib, sug’ormay qaytishga o’xshaydi”
Trusik bezgaltir ustidan dush xalatini ilib chiqqan Nafisaga Doston turtinib ketdi. Aslida bu Dostonning rejasi edi. U Nafisaning chiqishini ataylab poylab turgani uchun, o’zini go’yo ko’rmay qolgandek tutib bahonada Nafisaga necha millisoniyacha yopishib oldi.
-Iye jiyan buncha shoshilasan, odamni qo’rqitib yubording
Hozirgina ayol badanining yengil kiyimlarda o’ziga yopishib olganidan hayajonlanib, katta ko’kraklarning o’ynoqlaganiga termulib qolgan yigitchaning tanasida titroq turib, beixtiyor qo’li bilan o’z chotini berkitdi.
-Uzr amma, qistab qolgandi-deb Doston hojatxonaga o’tib ketdi.
Uning o’zini tutishiga e’tibor ham bermagan Nafisa xonasi tomon yo’l oldi. U Dostonga hech qachon voyaga yetgan yigit ko’zi bilan qaramagandi. Xonaning eshigini berkitib xalatni ustidan irg’itdi, nam sochlariga sochiq tutib toshoyna oldiga kelib pushti bezgaltir va trusikchan holda odamni o’ziga ohanrabodek tortadigan qomatiga tikilib qoldi. “Kimlar ko’z tikmagan bu qomatga hech bir kutmagan insoni Nodir aka erishdi-ya” deb o’yladi u bezgaltirdan chiqib ketaman deb tortilib turgan ko’kraklarini ust qismidan silagan holda, yuziga qizillik yugurdi. Uy eshigining qo’ng’irog’i chalinganda eshikni qiya ochib boshini chiqardida Dostonni chaqirmoqchi edi, uning o’zi hojatxonadan chiqib, ammasiga chaqnayotgan ko’zlarini qadab o’zim ochaman deb o’tib ketdi. Yigitcha yana ehtirosga berilar, chunki hozirgina ammasining ochiq yelkalariga nigohi tushdi. Ichkariga qayta kirgan Nafisa tezda kiyimlarini kiyib oldi. Eshikni ochgan Dostonning hafsalasi pir bo’ldi.
-Ha yalqov yana o’qishga bormay kun bo’yi yaltoqlanib yotdingmi xonalarni sasitib? Oho ko’z tegmasin hammayoq sarishtaku a?
Opasi Ozodaning gaplariga ensasi qota boshlagan Doston yo’l-yo’lakay telefonini stol ustidan olib, o’z xonasiga qamalib oldi.
-Uylar nega saranjom desam ammajonim keptilarda a? Assalom alekum amma qalaysiz xush kepsiz biznikiga!
-Yaxshimisan shirinim, o’qishdan qaytdingmi? Senga aytsam ota-onang kelgunlaricha sizlarnikidaman endi.
-Ha bilaman, oyim aytgandi
Ular kechgacha ancha suhbatlashib o’tirishdi. Birga kechki ovqatni tayyorlashdi. Bu vaqtda Doston quloqchinda seks tomosha qilib allaqachon uyquni urgandi.
Nodir xotini Dilorom bilan sevishib oila qurgandi. Birga yashagan umrining 8 yilidan unga bir qiz, bir o’g’il tuhfa . Otasi olamdan 15 yasharligida o’tgach, o’zi va 12 yashar singlisini onasi kasalxonada farroshlik qilib katta qildi. Bundan tashqari hovlilaridagi 8 sotixlik yerlariga birgalikda dehqonchilik qilib, bitta sigir ham boqishar edi. Ancha qiynalib ulg’aygan Nodir neft-gaz sohasida ham o’qib chiqdi. Ishga joylashib oilaviy sharoitini yaxshiladi, singlisini yaxshi joyga uzatib, keyin 3 yil sevishib yurgan qizi Diloromga uylandi. Bir yil o’tar-o’tmas xotini unga Shirina ismli qizaloqni topshirdi. Keyin o’g’li Kamronbek. Baxtlari to’kis. Ammo gaz idorasidagi g’avg’olarning bitmas-tuganmas sirtmog’i uning ham oyoqidan tortib ketdi-yu bir yil o’tirib chiqdi. Endi uni ishga tiklashning iloji yoq, o’zini ham rahbarlarning tuhmat-bo’xtoni tinkasini quritib bu sohaga umuman ishlagisi kelmadi. Qamoqdan jufti halolini sog’inib qaytgan Nodirning yana bir mevasi Diloromning qornida una boshladi. Biroq u ham kasalxonada tungi smenada qolib farroshlik qilib ancha o’zini sovuqda oldirib qo’ygan ekan. Tug’ruq jarayoni og’ir kechib ona ham bola ham nobud bo’ldi. Xotinining o’limiga o’zini aybdor deb biladigan Nodir qorovulxonada chuqur uh tortib sigaret tutatarkan, hozirgina o’zini tutolmay bir ayol nomini badnom qilishi mumkinligi, hali xotinidan ajralganiga yil ham to’lmagani,undan yomoni sevgisiga xiyonat qilganidan battar siqilardi. Endi 30 dan oshsa ham hayot allaqachon uning sochlariga oq tolalarni eka boshlagan. Ichkilik va sigaret erkaklik umrini qirqib borardi. Nodir ertasi kun ishga bormadi. Indiniga esa ishdan chiqib ketayotgan ayollar orasida Nafisani ko’rmadi. Bechora men haqimda nima xayollarga bordiykin deb o’ylab qoldi.
Mana bir haftadan beri Dostonlarnikida yashayotgan Nafisa ancha ochilib-sochilib gulday yashnar, o’zidan kichik yosh jiyanlari bilan suhbatlashib ijtimoiy tarmoqlarda ham faollashib ancha yasharib borardi. Chunki o’z uyida onasining yana oila qurishi kerakligi to’grisidagi pand-nasihatlari-yu unga og’iz solgan “beva” chollar joniga tekkandi. Bu orada bazan ammasining ochilgan sonlariga, egilganda ko’rinib qolgan katta ko’kraklariga, yurganda ko’zni o’ynatib turadigan dumbalariga, eshigi tirqishidan ammasini faqat bezgaltir-trusikdagi holatiga ko’zi tushadigan Doston adoyi tamom bo’lardi. U kuniga 3 martalab ammasini ko’z oldiga keltirib o’zini qoniqtirar, tinimsiz ko’rayotgan sekslari tasirida ko’zlari kirtayib, ozib borar edi. U endi ammasiga yetishish uchun turli rejalarni o’ylar, rejasini obdon pishitsada sikishgacha yetib borishiga yuragi dov bermay turardi.
Bir kuni Doston 2 para darsdan so’ng shoshilib uyga kelar ekan, bugun ham allaqanday rejasini o’ylab qo’ygandi. Har doim kunduzgi tushlikdan keyin ammasining cho’milib chiqib xonasiga kirib uxlashini bilganiga undan oldinroq obed qilmasdan o’qishdan kelgan zahoti hammomga yo’l oldi. Dush ostida yana ammasini xayol qilib qo’li bilan asbobini erkalab bo’shandi. Kir kiyimlari tashlangan savatga kiyimlar orasiga juda tiniq tasvirga oladigan telefonini video rejimiga qo’yib kamera holatini aniq dush ostini oladigan qilib joylashtirdi. U kir kiyimlarni ammasi oladigan bo’lsa ham telefon shunchaki cho’ntagida bo’lgan deb tasavvur qiladi degan xayolda hech narsadan xavotir olmas edi. Mana kutilgan daqiqalar, u choy ichishga o’tirganda, ammasi yigitchani sochini qo’li bilan ishqaladida xonasiga kirib, u yerdan sochig’i bilan chiqib hamomga ketdi. Tamom. To Nafisa hammomdan chiqqunicha o’zini ignani ustida o’tirgandek his qilar, yuragining dukillab urishi bilan nafas olishidan boshqa tovush chiqmas edi xonada. 10 daqiqalarda xalatiga o’ralib chiqqan Nafisa xonasiga kirib eshigini berkitdi. Tomog’idan qil ham o’tmagan Doston hammomga kirib telefonini oldi-da, tez yurib xonasiga kirdi, eshikni ichkaridan qulflab kiyimlarini yechdi. U ancha hayajonlanar edi. Videoning ovozini o’chirib ko’rishni boshladi.
Odatdagidek hammomga kirgan Nafisa birin ketin ko’ylak-lozimini yechib, devordagi ilgakka ildi, dushni suvini yoqib,oppoq siynabandda qisilib ketgan ko’kraklarni ozodlikka chiqardi. Nafisa kameraga orqa tarafi bilan turgan edi. U oppoq, katta, bo’liq, hali osilishga ham ulgurmagan, hech qachon sutga to’lmagan ko’kraklarini uchidan siqib biroz o’ynab turdida, egilib trusikini ham yecha boshladi. Garchi ko’kraklarni ko’rmagan bo’lsa ham, trusigi orasiga kirib qolgan oppoq, har biri Dostonni kallasiga ikkita keladigan dumbalarni o’ziyoq yigitni tamom qilib ulgurgandi. Orziqib kutgani Nafisani amini ko’raman deganda, kiyimlarga tiralib turgan telefon orqaga surilib, kamera yuqorini, kiyimlarni olgan tasvir bor xolos. Shu joyida Dostonning fig’oni falakka