- Meni hisobimdan!
- Keraymas!
- Yoo demang! -dedi qo`limdan ushlab tashqariga tortqilarkan. Bu safar soatimni yechil olganini sezdim.
- Makkora, soatimni qaytar!
- Ofarin hushyorligiz oshibdi! -dedi etagi ortiga yashirgan soatimni qaytararkan, - Mang dasrumolchay tushib qolibdi! -dedi uni ham qaytarib.
- Mayli roziman! -dedim, baribir pulini o`zimga to`latishini his qilib. Ammo adashibman, chindan ham meni o`z hisobidan mehmon qildi. Bor yo`g`i uchinchi bor ko`rishishimiz, biroq 10 yillik qadirdonlarday gapimiz-gapimizga qovushardi.
Shu tariqa tanishib, kunda, kun ora uchrasha boshladik...

Har gal, bir narsamni o`g`irlab oladi. Bazan sezib, atay indamayman, bazan sezmay qolaman. Lekin hafa bo`lmayman, shu narsalarni qaytarish boxanasida, uchrashishimizga sabab topiladi...

* * * * *

Deyarli 6 oydan oshgandi, kuz oyi yomg`irli kun. Hiyobonda sayr qildik, so`ng kinoteatirga tushdik. Chiqsak ancha kech bo`lib qolibdi. Taksida uyga qaytdik. Avval uni uyi oldiga tushurdik.
Taksis 50 dan oshgan kishi edi. Oy-Sanam mashinadan tushdi, hamyonini oldi.
- Amaki bu kishini, elitib qo`yarsiz! Mana qaytimi kerakmas! -dedi meyoridan oshiroq pul berib. Shoshgancha cho`ntagimni ushladim. Pulimni yana olib qo`yibdi, bekor qilding degan manoda bosh chayqadim. Labini cho`chchaytirib bo`sa shamolini yo`lladida, ko`zini qisib qo`ydi.
O`ylaganim bo`ldi.
- Eh yoshlar-yoshlar! -dedi taksis estihzo bilan kularkan, past ovozda. - Zamon teskari bo`lib ketyabdi. Yigitlarda or qomadi! -dedi o`zicha g`udurlab.
Taksichi amakini bu kinoyali gaplari men tomonga yo`naltirilgan edi. Bu gaplardan keyin, yer yorilmadi, yerga kirib ketmadim. Oy-Sanamni bu safargi hazili juda ham oshib ketgandi.
``Ha, makkoraaa senimi!`` dedim o`zimga o`zim, ko`nglimga bir yaxshi va yomon niyatni tugub...

* * * * *

Kechki vaqt, hiyobonda aylanib yurgandik. Uyga qaytish vaqti ham yaqinlashib qolgandi. Bugungi kun uchun boshqacha, rejalarim bor. Shunga uyga qaytishga shoshmasdim. Uni esa og`zi tinmay, qiziq voqealar haqida gapirardi. Nihoyat e`tiborimni o`zga yoqa qaratib, chalg`itishni boshladi. Atrofimda u yoqqa-bu yoqqa o`taverib, chap tomonimga o`tib oldi. Sezdimki, soatni mo`ljallagan. Ammo soatimni uyga tashlab kelgandim.
Atayin hazon barglarini ezg`ilab o`ynoqi qadam tashlab sekin yurardim. Beyparvo, bo`lib cho`ntagimga tushishiga imkon yaratardim.

``Ko`pida tuzuq, birginasida baxt...`` deb o`zimcha sirimni ochib, hirgoya qilib qo`yaman. U esa bu qisqa qo`shig`im ma`nosiga e`tibor bermaydi.

- Anovi sevishganlarni qarang! -dedi biroz naridagi skamekada bir-birini pinjiga kirguday bo`lib o`tirgan yigit qiz tomonga imlab.
Endigina ular tomonga o`grilgan edim!
- Ayyy! -dedi va qon oqa boshlagan barmog`ini ko`targancha, ``Voy-voylab!`` qoldi.
- Ajab bo`lsin cho`ntakka tushganni holi shu, -dedim astagina ehtiyotkorlik bilan cho`ntaklarimdagi lezvalarni olib tashlarkanman!

- G`irt to`nkasiz... Jinni, ahmoq... -dedi achchiqlanib, yig`laguday bo`lib haqoratlay boshladi.
Qondan qo`rqadi shekili rangi oqarib ketdi.

- Sen o`g`risan!.. -dedimda, tezda barmog`idagi qonni to`xtatish uchun og`zimga soldim.
- Qon ho`r... - ko`zlari qisilib, lablarida titraq turdi, - Nima uchun? Ahir hamma narsayzi qaytib beraman-u! -dedi burnini tortib qo`yarkan.

Og`zimdagi qonni tuflab, ko`ziga tik qaradim.
- Qalbimchi! Uni ham qaytib berasanmi?

Jahildan tutashgan qoshlari yoyildi. Birdan nafos olishi ham sezitlmay, jim bo`lib qoldi. Kutilmaganda bo`lgan dil izhoridan, olam bir onga skunatga cho`mdi. Yer o`z o`qida aylanmay turib qolgandek edi. Oy-Sanamning qalbidan chiqayotgan, har sasni eshita olishga qodirday edim. Yuragi dupurida, uning ``SIZNI SEVAMAN`` deya aytayotgan dil izhori eshitayotgandek bo`ldim.
- Menga yoqasan Mohira!
Jonsiz, ammo yurakdan aytgan izhorim, uni ikki yuzini qizartirdi. Negadur qarashlari ham o`zgardi, ko`zlarini olib qochdi.

Rumolchamni olib, qo`pol qilib barmog`iga o`rab qo`ydim.
Biz hiyobon yo`lkasida turib qoldik. Bot-bot ko`z qirini tashlab qo`yardi...

- Achishyabdi! -dedi.

Buning davosi meni ichki cho`ntagimda edi. Barmoqlaridan asta tutib, uzukni taqib qo`yishga shaylandim. Asta ichki cho`ntagimga qo`l soldim. ``Lanati!`` uzuk yo`q. Ammo shu cho`ntagimga solganim aniq!
Oy-Sanam, jilmaygancha boshqa kaftini yoydi.

- Odamni jinni qilib qo`yasan! -dedimda uning kaftidagi, uzukni olib barmog`iga soldim. - Huddi sen uchun yasalgandek!

Ayni damda biz o`zga olamga tushib qolgan edik. Huddi, hissiyotlar chashmasidan, chanqog`ini qondirayotgan, oshiqlarday. Bu totli lahzalardan, uning bilan bir havodan nafas olishdan, uning hayodan qizargan yanoqlariga, hissiyotlarini jilovlashga urunayotgan ko`zlariga qarab, huzur qilardim. Bu qisqagina, lahzalarni uning, ``Voy!`` degan ovozi buzib yubordi. Beyhos uning jarohatlangan barmog`ini ushlab olibman.

- Qanday uddalaysan-a? Huddi sehirgarga o`xshaysan!
- Qo`l epchilligi, eng muhim! -dedi.
- Shunaqa qilaversang bir kuni epchil, qo`llingga kishan solishmasa bo`lgani edi!
- Voy unday sovuq niyat qimang. Bu hazil tariqasida qilaman, faqat eng yaqinlarim, tushunadigan sanoqli kishilarimga!
- Ular orasida men birinchi bo`lsam kerak-a?

So`zlarimni tastiqlab ma`noli qarab qo`ydi.
- Mayli, menga har qancha qilsang ham hafa bo`lmayman. Ammo birovdan o`ch olish uchun bu ishni qilmagin! -dedim Zarifani qalbaki zanjiri, hamyoni va sharif rumolini yodiga solib.
- Ho`p!
- Ha aytgancha, hamyonimni o`g`irlashni bas qilgin. O`tgan kungiidek, ish boshqa takrorlanmasin, g`urur bilan o`ynashma ho`p? -dedim, o`tgan kungi ishidan achchiqlanganimni namoyish qilib.
- Kechring!
- Kechirdim, - yelkasiga ohista qo`l tashlab, yo`limizda davom etdik, - Faqat bir shart bilan.
- Qanaqa shart!
- Uzukni ichki cho`ntagimdan olishni qanday uddaling? Uzuk borligini qattan bilding?
- Bu sir... -yarador barmog`ini ko`rsatdi. - Bu ishiz uchun siz bilan gaplashayotganimga rahmat deng? Haliyam achishyabdi! -dedi, qovog`larini uyib.
- Qo`yaver, hammasi yaxshilikka. To`ydan oldin bir qon chiqarvordikda!
- Heee... Kim etdi, meni sizga tega deb? -dedi yolg`ondan noz qilib.
- Qozonga yaqin yursang qorasi yuqadi. Bilib qo`y qizaloq menam salkam qaroqchiman. Men seni u-bu narsangni o`g`irlab o`tirmayman. O`zingni o`g`irlab ketaman!
- Qo`lizdan kelarmikin? -deb kuldi.
- Sovchilarimni qaytarib ko`r biasan.
Gaplarimni hazilga oldi, yoki bu mavzuda gapirishga uyalib gapni boshqa yoqqa burdi. Qo`lidagi uzukni ko`rsatdi.
- Qanday udalaganimga qiziqmayabsizmi?
- Qiziqqanimdan ichim yonyabdi!.
- Sizni ko`rishim hamoni kuzataman. Bugun asli sizdan avval kelgandim. Huv naridan turib sizni kuzatib turgandim. Aytingchi necha, marta uzugni qo`lizga olib ko`rdiz?
- Tuppa tuzuk shipiyonsan!...
- Siz bo`lsayz!...
- Ha, men o`shaman... -u ham meni qapqon qo`yishda ayblamoqchi edi, gapini cho`rt bo`ldim. - Ho`sh shipiyonkam qanday udadalaganingni ayt?
- Har galgidek bu safar ham qiyin bo`lmadi.