-Ҳа ёқмай кетсин! кулди Барчиной, бошқалар жўр бўлишди.
-Қизлар, ҳали Баҳодир чўчоғини кестирсин, бир боплаймиз! деди Севара.
-Нима қиласан? сўрай бошлашди қизлар.
-Ўшанда айтаман, деди Севара.
Икки ҳафта ўтгач, Баҳодирнинг ота-онаси Россиядан келишди. Яна икки ҳафта ўтгач, тўй бўлиб Баҳодирнинг чўчоғи кесилди. Тўйдан 4 кун ўтгач, Севара Гулшанга нима қилиши кераклигини тушунтирди. Гулшан уларнинг ҳовлисига бориб, қайнонасидан Санобарни сўради. У эри билан шаҳарга бир юмушга кетган экан, қайнотасиям қаёққадир кетган экан. Уйда Баҳодир билан онасидан бошқа ҳеч ким йўқ эди. Онаси Холбека опа нон ёпиш учун хамир қориятган экан. Ҳол-аҳвол сўрашишгач, Баҳодирдан хабар олиш учун учун келганлигини билдирди. Огаси бориб кўриши мумкинлигини айтди. Гулшан нариги уйга ўтиб, Баҳодирдан ҳол-аҳвол сўраётиб: қани, бир кўрай-чи, деб чўчоғи устига ёпилган дўппини олиш учун Баҳодирнинг оёғи усига чўнқайиб ўтирди. Гулшаннинг путида турси йўқ эди! Унинг оми Баҳодирга бемалол кўриниб турарди.
-Хўш, ойинг мойлаб туриптими? сўради Гулшан ҳамон чўнқайиб ўтираркан.
-Ҳа, деди Баҳодир, чўчоғи эса ом сабабли секин-секин таранглаша бошлади.Гулшан эса гўё ҳеч нарсани сезмаётгандек, онаси марганцовка билан ювган-ювмаганлигини сўради.Бу орада унинг чўчоғи омнинг таъсирида таранглашиб кетганидан қонаб кетди.
-Ие, қонаяпти-ку! деди Гулшан шундай бўлишини билса-да ва шошиб чиқиб кетди. У Холбека опага воқеани айтиб берди ва медпунктдан Севарани чақиришини айтиб чиқиб кетди. У медпунктга бориб ним бўлганини кула-кула берди ва энди Баҳодирни чўчоғини даволаш кераклигини қўшиб қўйди.
-Айтдим-ку, шундай бўлади, деб, деди Севара ҳам куларкан. Шундан кейин Севара дори-дармонларини олиб Холбека опаникига йўл олди. Борса, Холбека опа нон пишираётган экан.
-Сиз бемалол нонингизни пишираверинг, ўзим дори-дармон қиламан, деди Севара. У Баҳодир ётган уйша кирди ва Баҳодирдан нима бўлганини сўради. Бошида нима бўлганини айтгиси келмади, бироқ Севара сўрайвергач, нима бўлганини айтди.
-Ҳаво иссиқлигидан турсисиз юргандир-да, пути терламаслиги учун, деди Севара кулимсираб ва Баҳодирнинг путини кенг қилиб очиб чўнқайиб ўтираркан. Севаранинг лосинасида каттагина йиртиқ эди, ундан ом жонивор бемалол кўриниб турарди. Баҳодир эса чўчоғининг оғриётганини ҳам унитиб Севаранинг омидан кўз узмасди. Севара ҳамон кулимсираганча ишини бошлади.
Эртаси куни Севара Санобарни кўчада кўриб қолди. У ҳали Санобарга бўлиб ўтган воқеалар ҳақида оғиз очмаган эди. Севара уни медпунктга олиб бориб бориб бўлган воқеаларни ўзидан ҳеч нарса қўшмасдан кула-кула айтиб берди. Шунда Санобар унга Баҳодир унинг омини бир ҳафта мазза қилиб томоша қилганини, уларни бекорга ўша овлоқ ерга чўмилгани юбормаганини, ўша куни кундуз куни сикишмоқчи бўлиб шу режани тузганини айтиб берди.
-Ҳеч қиси йўқ, қайнинг ҳам яхшигина ҳақини олди, деди Севара.
Орадан бир ойча вақт ўтгач, августнинг бошларида Севара Санобарга яна ўша овлоқ жойга бориб яп-яланғоч чўмилгиси келаётганини айтиб қолди. Санобар билан Севара соат ўн иккиларда кўчада учрашишди.
-Ким-ким боради? сўради Севара.
-Баҳодир ҳам боради, жавоб берди Санобар.
-Мен эса қайинсинглим Заринага айтганман, ҳозир келиб қолади, деди Севара.
-Ие,уни нима қиласан, оғзидан гуллаб қўйса-чи! деди Санобар аччиқланиб.
-Йўқ, унинг оғзи маҳкам, мен унга омимни ялашни ўргатганман.
-Балосан, Севара, балосан, деб қўйди Санобар.
Шундай қилиб беш дақиқа ўтиб Санобар, Севара, унинг 13 ёшли қайнсинглиси Зарина, 10 ёшли Баҳодир йўлга тушишди.
Ярим соатча вақт ўтиб улар манзилга етиб келишди. Ҳаммалари қип-яланғоч бўлиб ечинишди.
-И, нега сеникидан жун чиқмаган? деди тўсатдан Баҳодир Заринага. Аёллар хохолаб кулиб юборишди ва ўзларини сойнинг тип-тиниқ сувига отишди.
-У ҳали кичкина, ҳали катта бўлсин, унинг момишидан ҳам жун чиқади, катта бўлсангиз сизнинг чўчоғингизни атрофидан ҳам жун чиқади, деди кулиб келинойиси Санобар. Баҳодир тушундим дегандек бош ирғаб келинойисига сув сепиб юборди.