nafas ola boshladi.
Zuhraning entikib nafas olishlari Shoxruxni yana xirsini junbushga keltira boshladi. Uning yoqimli va mayin xansirashlari yigitni to'lqinlantirib yuborardi. Yelkasi uzra yoyilgan, bir tutam sochi esa yuziga yopishib qolgan qizning butun badani olov misol yonardi. Qizning sochlaridan taralayotgan xushbo'y ifor Shoxruxni harakatga tushurdi. U qizning lablariga labini bosdi, uning lablaridan qattiq so'ra boshladi, qo'llari bn esa qizning tarang ko'kraklarini ezardi. U qizning lablaridan shu qadar mehr va ehtiros bn o'pardiki qiz ham chidab turolmasdan unga javob qaytara boshlagandi. Ikki lab bir-biriga yopishib bir butunga aylanganday bo'ldi go'yo. Qo'llar esa doimgiday harakatda, u qizning ko'kraklarini mehr bn ezib Zuhraga rohat bag'ishlay boshladi. Shoxrux qizning bo'yinlaridan o'pa boshladi, u Zuhrani quloqlariga ajib so'zlarni aytib bo'yinlariga tilini tekkizib qizni qitiqlab ham qo'yardi. Yana janga shaylangan asbob taranglashdi va o'z manzili tomon oshiqdi. Bu safar og'riq ham bo'lmadi u qizning a'zosiga sekinlik bn tiqdi va harakatni ohistalik bn bajara boshladi. Hech shoshilmasdan kirgazib chiqaza boshladi. Qo'llari bn esa qizning ko'kraklari-yu sochlarini erkalab silardi.
Zuhraga ham endi bu holat o'zgacha shavq bag'ishlay boshladi, u ham bunday xolatga ko'nika bordi, endi u "sekinroq" deb shovqinlanmas aksincha xolatga mos tarzda belini yuqoriga va pastga harakatlantirardi. Ko'zlarini yumib olib qo'llarini yigitni belidan o'tkazib olgancha o'ziga mahkamroq bosishga harakat qilardi. Bu xolat 10 daqiqacha davom etdi, ikkovlon ham manzilga yetishdi, ikkalasi ham xolsiz yosh bolalardek bir-birini quchoqlagancha qaynoq va mehrli bo'salar hadya etishmoqda...
Vaqt ham allamahal bo'lib qolgandi, restoran 24 soat hizmatda, maxsus xonaga esa ruhsatsiz hech kim kirishi mumkin emas, ularga hech kim halaqit bermasdi. Bir-birini visoliga qoniqqan yoshlar birin-ketin o'rinlaridan turishdi. Kiyinib tashqariga qarab yo'l oldi. Kechasi bn tegirmon toshi yurgazgan kimsalardek behol va madorsiz qadamlar bn tashqariga chiqdi. Zuhra taksi chaqirdi...
Bunday axvolida mashinaga o'tirishni istamagan Shoxrux yordamchisini chaqirib uyiga yetib oldi. Aslida rulga o'zi o'tirishi ham mumkin edi biroq mashinaga nahs-palakati urib avariya bo'lishdan qo'rqdi. Ertasi kuni soat chamasi 11:30 larda telefon qo'ng'irog'idan uyg'onib ketgan Shoxrux erinibgina bir ko'zini ochishga zo'rg'a madori yetdi. Raqamga qaramasdan ham "qizilladi" bir ozdan so'ng yana telefon bo'ldi, bu safar ham javob bermadi, Shoxrux qizillayverdi, qo'ng'iroq bo'laverdi. Oxir oqibat javob berishga majbur bo'ldi, ko'zlarini ham ochmasdan juda yoqimsiz ohangda:
-aloo
-alo, Assalomalekum, bezovta qimadimi deya qo'ng'iroqdek jarangli va yoqimli ovozi bn Durdona gapirardi.
-voalekum assalom, qanaqa qizsan-a? Ha qizil bosdim uxlab yotgandir deb o'ylamadingmi? Qayta-qayta tel qilaverasanmi?
-ajab bo'pti, soatga qaren yarim kun bo'ldi, haliyam nahs bosib yotibsizmi? Yoki kechagi ziyofatda-a? Konyakni Cola, Aroqni Nestle suvi deb adashtirib ichaveribsizmi? Bosh qale bosh? "golova bolit?"
-da tochna bolit, ayniqsa san telefon qilganingdan beri boshimga og'riq kirdi, eee manga qara o'zi nimaga sanga "achcho't" berishim kere? Nima boshlig'immisan? Aslida san... San... E bor ishingni qil...
-nima, man... Man... Manga nima qipti? Man o'z ish joyimdaman siz-chi? Nega ishga haligacha chiqmadiz?
-to'g'risi hamma joyib og'riqdan yorilib ketay deyapti, shunga chiqolmasam kerak bugun. - dedi Shoxrux ovozi titrab.
-juda ham yomon og'riyaptimi? -dedi Durdona mehribonlik bn, endi uning ovozida jarangdorlik emas achinish ohangi bor edi.
-ha judayam yomon og'riyapti, og'riqdan yig'lab yuboray deyapman.
-ajab bo'pti, xo'p bo'pti, battar bo'ling, ana endi kamroq ichadigan bo'las, eee o'sha ichkilikni chiqargan odamni...
Man sizga etganman-a? Agar yana bir marta ichsangiz ortiq meni qoramni ham ko'rmaysiz deganman-a? Siz nima qildiz? Mayli siz vadezda turmasez mana man turaman. Arizamni yozib stoliz ustiga qo'yib qo'ydim. Bo'pti xayr, ortiq menga qo'ng'iroq qilmang. Telefoningizni ham stolizi ustiga qo'yib qo'yaman... Tut-tut-tut.
Shoxrux tanasida ilon o'rmalagan odamdek sapchib ketdi. Ko'z oldiga yarq etib Durdonani qiyofasi keldi. Bir-biriga payvasta qoshlar, gilos tishlagandek qip-qizil lablar. Nahot, endi uni boshqa ko'rmasa? Hayoliga kelgan bunday yoqimsiz o'ydan o'zi cho'chib ketdi-yu, shosha-pisha o'rnidan turdi. Yuz qo'lini yuvgancha choy ham ichmasdan tashqariga otildi. Aksiga olib kecha o'z mashinasida kelmagan, shoshganicha taksi ushlab ishxona tomonga yugurdi. Ichkariga yugurib kirar ekan, xodimlarni chaqiriq-lariyu, salomlariga e'tibor ham bermasdi. Xonasiga otilib kirdi, stol ustida oq qog'oz, uning ustida esa o'zi sovg'a qilgan telefon turardi. Ichi zil ketdi, yuragi urishdan to'xtagandek bo'ldi, oyoqlaridan mador qolmasdan, gandiraklaganicha devorga suyanib qoldi. Ko'z oldi bir zumga qorong'ulashdiyu boshidagi og'riq yana xuruj qila boshladi.
Quloqlari eshitishdan to'xtab qolgandek bo'ldi, jondan aziz ko'radigan insoni uni tashlab ketsaya. Aslida hammasiga o'zi aybdor. Ichmasligi kerak edi, shunda ham Durdona tashlab ketmasdi, ham bir ayolni eriga xiyonat qilishiga yo'l qo'ymagan bo'lardi. Nima qilarini bilmay qolgan Shoxrux tashqariga chiqdi, mashinasiga o'tirdi-da Durdonani uyi tomon shoshildi. Pastqam ko'chalardan yurib borarkan Shoxruxni xayoli faqat Durdonada edi. Uni qanday qilib ortga qaytarish mumkin? Undan qanday qilib kechirim so'rash mumkin? Nima deb boradi? U kechiradimi? Javobsiz savollar Shoxruxni miyasida tinmasdan aylanardi. Nihoyat u kutilgan manzilga yetib keldi, biroq nima deb chaqirishni bilmasdi. Xayriyatki yigitning baxtiga qizning ota-onasi uyda yo'q bo'lmasa Shoxruxni oldiga solib quvib qolarmidi? Nima qilishni bilmasdan ichkariga bir so'z demasdan kirib boraverdi, kengina xovli, nisbatan pastroq xonalar, xovli kotta bo'lishiga qaramasdan xamma yoq top-toza, xovli etagida turli-xil mevali daraxtlar...
Durdona deb chaqirdi Shoxrux titroq ohangda, hech kim javob bermagach bir-necha bor chaqirishga majbur bo'ldi. Nihoyat xovli etagidan o'sha qo'ng'iroqdek jarangli ovoz eshitildi.
-xoov, kim u?
Shoxrux nima deyishni bilmay qoldi, nima deydi, menman deydimi? Qaysi yuz bn?
-kim u? Kelavering
birin ketin qadamlar bn ovoz kelgan tarafga qarab yo'l oldi.
Ovoz Molxona tarafdan kelgan edi. Durdona oddiy oila qizi bo'lgani un otasi ro'zg'orni u bu kam-ko'stiga yarab qolar, yoki qizimizni mebeliga xarna yordam degan maqsadda bir-nechta sigir va buqalar boqardi...
Albatta boy xonadondan chiqqan yigit un bu xol erish tuyulardi. Molxonani xidiga uncha-muncha odam chiday olmadi, endi umrida bunday xolatga tushmagan yigitning xolini tasavvur qilib ko'ring...
Shoxrux ichkariga kirdi, kirdi-yu ko'ngli ag'darilib tushayozdi, bu xolatni payqagan qiz qoshlarini chimirib, kesatiq ohangda gap boshladi.
-iya, Assalomalekum, o'xxo', kimsan Shoxrux Mirzayevichni o'zlari,