Durdona oq donada o`ynagan ekan. Buni qarangki taqdirmi, yo tasaduf huddi poklikni anglatuvchi oq rang qoraga mot bo`lgan. Oq ko`ngilli Durdona, hayotning anchchiq qora qismatiga mot bo`lganday!

- Opajonim! -piqirlab yig`lab yubordi Shirina. Qarasam Sh.FOTO papkasida opasini suratlariga qarab turibdi. Telifon ekranini nuri yuziga tushib turardi. Ko`zlarida ikki shashqator ko`z yosh oqmoqda. Lablari pirpiragan, asta manga qaradi.
- Opajonimning telifoni, asrab yuribsizmi?
- Ha! -dedim.
- Yechib yuboring! -orqasini ogirdi. To`g`risi nimani nazarda tutgani tushunmay.
- Nimani? -dedim.
- Sipochkamni, ilgagidan bo`shating! -dedi piqirlagan ovozda, orqaga turmaklab olgan sochini yonga qayirib. Tilla zanjirini ilgaginidan bo`shatdim. Shirina yana joyiga o`tirib, sivitirini oldini sal ochdida, avaylab tilla zanjirni ko`kraklari orasidan chiqardi. Zanjirga uzuk ilingan edi, bu o`sha, qachondur kelinoyim bergan, Chimyon sanatoryasida Durdonani qo`liga taqib qo`yganim o`sha uzug!
- Bu o`sha uzu! -deb ko`zyoshlarimi artar ekan zanjir bilan uzukni kaftimga qo`ydi. Uzukni qo`limga olib telifon yorug`ida asta ko`rdim o`sha uzuk. Asta hotiralar yana tiklandi.
- Shu uzukni to`yimizda, taqib qo`yasizmi? -dirdirgan ovozda gapirdi.
-...! -nima deyishimni bilay uzukki termulgancha bosh chayqadim. Birdan yuzini yuzimga bosib quchoqlab oldi. Durdonadan kelib turadigan ajoyib ifor. Shirinadanham kelar ekan. Faqat Durdonadan farqli, Shirina hissiyoti va kechimmalarini yashirmaydi. Shirinani yaxshi ko`raman, faqat judayam Durdonaga oxshab ketgani uchun. Ammo Durdonani sevganchalik seva olmasam kerak...

Uzoq gaplashib o`tirdik, uzuk va zanjirni Durdonami o`zi bergan ekan. Zanjiram, bir yili 8 mart bayramiga, onam, kelnoyim, singlim shu jumladan Durdonaga sovg`a olgani borgan edim. Tilla zanjirga pulim yetmay, sotuvchiga rosa yalingan edim. Yaramas sotuvchi, dadam sovg`a qilgan soatni olgach zanjirni bergandi. Shularniham bir hotirlab gaprib berdim...

Nihoyat soat 22:40 larda to`y tugab, mahallamiz oqsoqoli fotiha qilayotganda o`rnimizdan turdik. Shirinani ortiqcha gapso`zlar bo`lmasligi uchun, o`zlarini orqa eshigidan uylariga kirgazib yubordim. O`zim hassamga tayangacha, oqsoqlanib uyga kirdim...

Kiyovko`rdi o`tdi. Endigana gipisni qiyib olib tashlagan edim. Ammo oyog`im og`riyotgani uchun hali hassami tashlaganim yo`q edi. Katta xonada oylaviy o`tirgan edik. Man telvizirni oldidagi kursida o`tirgan edim. Qolganlar, dasturxon atrofida edi. Yangi kelinchak yani ukami rafiqasi choy quyib hammaga berayotgan edi. Ohirida eri, yani ukamga uzatdi.
- Avval akamga ber! -dedi. Birinchi tasurot aldamchi bo`ladi, yoki kelinchak yoshlik qildimi. Labini chimirgani ko`rib qoldim. Boshqalar ko`rdimi, yo`qmi. Manga hizmat qilganida oringanini sezdim. Olib kelib bergan bir piyola choyini olar ekanman:
- Oyi! -dedim.
- Ha o`g`lim!
- Bir necha yil avval, Durdona Chimyon sanatoryasida edi. O`shanda Durdona o`lib qolsam singlimga uylaning degandi! -dedim. Hamma mani og`zimga termulib turardi, onamning yuzida quvonchni ko`rdim.
- Nima qilay o`g`lim?
- Shirinani oldiga kiring, sovchilikka. Oylasidagi hamma biladi!
- Ho`p o`g`lim!
- Faqat to`y deb shoshiltirmang, avval Shirina institutga kirsin, mani bo`lajak xotinim farosatli aqilli bo`lishini istayman! -dedim. Ohirgi gapimi bir parda ko`tarib, yangi kelinchakka qarab qo`ydim. Nimani nazarda tutganimi shundi shekili qizarib-bo`zarib ketdi...

Bu hikoyalar mani o`tmish, xotiralarim...

Hikoyalarimda man Durdona deb ataydigan rahmatli sevgilim. Orzu qilardi, mani ikkita bolam bo`ladi, bir o`g`il, bir qiz. O`g`limizga Sardor, qizimizga Durdona deb ism qo`yamiz derdi. Shuni uchun hikoyalarimda, anig`rog`i mani o`tmish hotiralarimni yozayotgan voqealarimda. O`z ismimni Sardor, man sevgan qizni ismini Durdona deb atayman. Man hikoyamda Durdona deb aytayotgan sevganimni, singlisi Shirina. Uni ismi boshqa lekin sevganim, hamisha singlisini erkalab Shirinim deb atardi, shuni uchun u qizni ismimi Shirina deb atamoqdaman...

(TAMOM)

Muallif: -MAJNUN-