- Eee shoyir bormilar! -deb quchoq ochdi Abbos.
- Yaxshimisan do'stim? -Javlan do'stini ko'rganidan xursand quchoqlashib so'rashdi.
- Yo'l bo'lsin do'stim?
- O'zim aylanib!
- Qalay ijod bo'lyabdimi? -deb Abbos so'ramasdan Javlonni qo'lidagi daftarchani oldi.
- Bo'lib turib! -do'stini surbetligidan hafa bo'lmay jilmayib qo'ydi.
- O'o'o'... Do'stim talantinga qoyil! -dedida bir necha jumlani o'qib sheriy misralarga uncha tushina olmagach daftarni qaytib berdi.
- O'zinga yo'l bo'lsin o'rtog', mashinani yangi oldimgmi?
- Qalay toychog' yoqdimi. Dadam sovg'a qildilar!
- Buyursin o'rtog'... -dedi Javlon. Do'stini shoyir tabiyat hulqi, samimiyligidan hursan bo'lgan Abbos, mashinaga ishora qildi.
- Haydab ko'rasanmi shoyir?
- Qo'y... Taklifing uchun raxmat. Bilasanu mashina minishni hushlamayman!
- Do'stim mashinami hechkimga mindirmayman, san yaqin do'stimsan...! -do'stini rulga o'tirgizdida o'zi yon tomonga o'tirdi. Javlon mashina yurgazib 50 metirlar yurgach:
- Qayoqqa boramiz? -dedi Javlon.
- Bo'lajak kelinnikiga!
- Kelin?
- Uylanyabmanu!
- Tabriklayman do'stim, nega man endi bilyabman?
- Aytmoqchi edim, sani tog'ga ketishgan deyishti!
- Tog' havosidan nafas olib ijod qilaman! Yolg'izlikda, tabiyat go'zalligiga qarab ilhomim keladi!
- Faqta tabiyat go'zalligimi? -deb kuldi Abbos. Do'stini shamasini tushunga Javlonham kuldi.
- Hammayam sanday emasda o'rtog'!
- O'rganish kerak shoyir... Ha aytganday bo'lajak qayni singlim ketvorgan tanishtirib qo'yaymi?
- ...! -Javlon yana kuldi.
- Rost sanga yoqadi. Balki boja bo'larmiz!
- ...! -Javlon yana kulib qo'ydi.
- Ha ishonmay tirjayyabsan. Hozir borganda ko'rasan...

Manzilga yetib borganlaridan so'ng Abbos bo'lajak rafiqasiga telifon qilib tashqariga chiqishini so'radi. O'zi esa Javlonni mashinada qoldirib tushib darvoza oldiga bordi. Javlon mashinadan tushmasdan qarab o'tirar edi...

Bir chiroyli qiz chiqdida Abbos bilan so'rashdi va bir nimalarni gaplashishdi. Ikkovlariham Javlon tarafga qarab qo'yishgandan keyin qiz qaytib kirib ketdi. Birozdan keyin yana bir chiroyli qiz bilan qaytib chiqdi. Abbos Javlonga qo'l siltab mashinadan tushishini so'radi. Javlon mashinadan tushub ular tarafga bordi.
- Kel o'rtog'... Tanish bu bo'lajak kelin. Ismi Zarina, a bu singlisi... Mani qayni singlim Zamira! -qizlar Javlonga salom berishdi.
- Do'stim shoyir, ijodkor yigit. Zamira do'stim sizni yoqtirib qolibdi! -dedi. Bu gapni kutmaga Javlon bir qizardiyu Abbosga qarab qo'ydi.
- Rostdan shoyirmisiz? -qiz boshini hiyol yonga egib Javlonni ko'ziga qaradi.
- Ja unchali emas, sal qalam tebratib turaman!
- Do'stim kamtarlik qilyabdi! -dedi Abbos...

Qiz yana Javlonni ko'zlariga qaradi. Javlonham qizni husni malohati ko'rib, do'sti to'g'ri aytganini tushundi. Qalbida sevgi paydo bo'lganini tushundi. Qizdan tortinmay, unga o'zini yaqinday his qildi. Shu topda bu go'zal qiz shaniga she'rlay yozgisi keldi...

Do'stini qalbidan nimalar o'tayotganini sezgan Abbos:
- O'rtog'... Zamira... Sizlar mashinga chiqib olilar! -dedi. Javlon sekin mashina tarafga yurdi. Zamiraham u bilan yura boshlaganda Javlon suyinib ketdi...

Mashinada o'tirib ancha gaplashdilar, Zamira qiziquvchanlik bilan savollar berardi. Javlon Zamirani shaxlo ko'zlariga mahliyo bo'lib javob qaytarar edi. Abbos ketadigan vaqti bo'lganini aytganda biroz achchiqlandi ham...

Javlon o'sha kundan boshlab xalovatini yo'qotdi. Ijodigaham mazmun kirdi, sevgi haqida she'rlar yozardi. Abbosniham holi joniga qo'ymay, qizlarnikiga olib borishini so'rardi. Zamira ham Javlonga yaxshi munosabatta edi. Ko'p uchrashishdi gaplashib yurishdi...

Javlon odatiga ko'ra, ikkta sherigi bilan tog'ga bormoqchi edi. Huddi o'sha kuni Zilola telifon qilib chaqirdi.
- Bugun keling... Faqat o'ziz!
- Hozir tog'ga ketyabman, borolmayman!
- Meniyam olib boring!
- Bir o'zim emasmanda, yonimda sheriglarim bor...
- Men sizga sherig bo'lay?
- Man tog'ga ketyabman! -dedi Javlon.
- Boshqa biror yerga borardik, adirgami?
- Ho'p tayyor bo'lib turing hozir olib ketaman! -dedi...

Zamira uyidagilarga aytmay Javlon bilan ketdi. Ular tog'ga emas adirga ketdilar...

Javlonni qo'lida qalam, tizzasida daftar, bir nuqtaga termulgancha o'tirar edi. Zamira unga ko'z qirini tashlab, labida nim tabassum bilan Javlonni sheriy to'plamini o'qirdi. Ancha vaqtdan keyin Zamira orasi bilan yotdida, boshini Javlonni tizzasiga qo'ydi. Javlon Zamirani bu ishidan tajublanib jilmaydi. Zamira bo'lsa nigohlarini undan uzmagan holda ko'ziga termuldi. Go'yki uni o'tkir nigohi Javlonni qalbini bandi qilmoqchidey. Lekin bu shoyir tabiyat inson, bo'sh kelmasdi. Javlon ham Zamirani uzun kipriklari, tun qorong'usiday tim qora charos ko'zlaridan bir zum bo'lsa nigohini uzmasdi. Go'yo unda o'z aksini ko'rayotganday. Zamira bu nigohlarga dosh bera olmay asta kiprik qoqib gap boshladi.
- Nima uchun shu paytgacha hech nima yozmayabsiz?
- Siz hayolimni chalg'ityabsiz...
- Mani sevasizmi? -dedi Zamira. Hech qanday ikkilanishsiz:
- Ha... -dedi.
- Men ham sizni telbalarcha sevaman, ammo!
- Ammo! -dedi Javlon. Zamira asta boshini ko'tarib.
- Oramizda katta devor bor...
- Dadayzmi?
- Ha dadam... Shuni uchun sizga ishonib o'zimni sizga topshiraman! -dedi Zamaira. Zamiradan bunday taklifni kutmagan Javlon bir zum esankirab qoldi.
- Shunmadim... Siz taklif qilayotgan ish har ikkimizni boshi berk ko'chaga olib kirib qo'ysachi!
- Nega endi, opam o'z baxtini topadi-ku, man baxtsiz bo'lishim kerak?
- Sizni hanuz tushunmayabman?
- Chindanham meni sevsayz, men shu ondan siznikiman. Siz bardam bo'lsayz bo'ldi. Men har qanday malomatga tayyorman! -dedi Javlonga asta yopishdi. Lablar ehtisga to'lib tutashdi. Ko'zlarini chirt yumib olgan Zamira ustida Javlonni og'irligini his qildi. Hammasiga tayyor turgani uchun nima sodir bo'lishini sezardi. Kiyim ustidan bo'lsaham chotlari orasiga tiralib turgan, narsani his qildi. Birdan entikib beyhos hansirab yubordi. Lablaridan Javlonni labi uzuldi va ustuidan turdi. Zamira ko'zlarini ochdida tepasida qarab o'tirgan Javlonga qaradi...
- Tur o'rningdan jonim!
- ..! -hech nima bo'lmadiku deganday yana Javlonga termuldi.
- Biz xato qilyabmiz, bundan boshqa yo'liham bor...
- Qanday?
- Man sanga uylanaman mani oylamda muammo yo'q. Faqat pokiza holatda uylanaman...
- Ahir dadam...
- Man aytaman dadangga, qiziz maniki bo'lgan deb, san qo'rqma! -dedi tomirlarida qahramonlik qonlari jo'shib ketdi.
- Yo'q siz emas o'zim aytaman. O'sha dadami do'stini o'g'liga aytaman. Qolgani o'z o'zidan bo'ladi...
- Qanday!
- U oylasiga aytadi. Dadasi dadamga aytishi tayin. Man hamma narsaga toyyor turaman!

Ular ishni pishitib uyga qaytdilar. Vaziyatdan foydalanib nomusiga tegmagani uchun. Javlonga yanada ihlosi oshdi...

Javlon Zamiradan natijani kutgan edi. Aksincha u beydarak ketganday bo'lib qoldi. Na telifonni ko'taradi,na SMS larga javob qaytaradi. Surishtirsa ''man uni sevmaganman'' deganmish. Ancha kungacha bu gapga ishonmay yurdi. Nihoyat u ham unashtirilgani haqida eshitdi. Opasini