paydo bo'ldi. Mening quchog'imga otildi. Uni quchdim. Keyin bir qarasam quchog'imda ilon yotardi. Qo'rqib ketdim. Yugurib qocha boshladim. Lekin hech uzoqlashmadim. Birdan ilon simga aylandi. Uni ushlashka qo'llar oshiqardi. Men xohlamasdim. Ammo... Simni ushladim. Tok urdi. Qo'yib yubordim. Bu ishni yana 2 marotaba takrorladim. Endi hamma joy qorong'ulashdi. Hech vaqo ko'rinmasdi. Faqat eshitilardi. Kimdir yig'lardi. Kim ekan. Ovozidan taniy boshladim. Ahir bu onam-ku. Xo'ng xo'ng yig'lardi. Kimdir onamga gapirardi.
-O'g'lingiz hozir hamma narsani eshitadi. Lekin hech qanday reaksiya ko'rsatolmaydi.
-Bu qanchaa davom etadi?
-Bir narsa deyolmayman balki ...
Qolgan gaplarini eshitolmadim. Ovoz xuddi uzoqdan kelayotkandek edi. Saldan so'ng barchasi o'z holiga qaydi. Men yana eshitardim. Kimdir qo'limni ushladi. Nahot bu Dildora bo'lsa. Uni kechirsammikan? Yo'q, u meni sevmaydi. U menga xiyonat ...
Xayollarimni mayin ovoz to'zg'itib yubordi.
-Kamron. Turing endi. Nega buncha onangizni qiynadingiz? Axir uni sizdan boshqa kimi bor? Ayting? Ko'zingizni oching. Rostini aytsam, men sizni kollejdan buyon sevardim. Rashk qilardim, qizg'onardim. Sizsiz men yasholmayman. Iltimos, irodali bo'ling. Hayotga qayting. Siz buni uddalaysiz.
Boshida bu qizni bevafo Dildora deb o'ylgandim. Lekin bu Nargiza edi. Meni eshitishimdan xabari yo'q barcha narsani aytib yubordi. Negadir qo'l xo'l bo'lardi. Nargizani ishi bo'lsa kerak. Tepamda xiqqillab turipti. Bunga g'ashim kelardi. Lekin xech qanday qashilik ko'rsatolmasdim.
Nargiza meni sevarmidi? Buni xech sezdirmagan. Yoki Dildoraning noz-u karashmalari oldida, men buni payqamaganmikanman? Men qayerdagi bevafoga ko'ngil beribman, asl baxtim yonimda ekanku!
Bilmadim, bu suhbatlarni qancha kun eshitdim. Bir kuni tunda ko'zimni ochdim. Yonimda Nargiza o'tirib uxlayapti. Boshi mening boshim yonida. Endi navbat qo'lga edi. Barmoqlarimni asta qimirlatdim. Birozdan keyin qo'limni ko'tarib, Nargizaning boshidan siladim. U uyg'ondi, tezda menga qaradi. Qaradiyu, xursandligidan qichqirib yubordi. Meni unga birinchi savolim shu bo'ldi:
-Onam qanilar!
Buni eshitib yanada suyindi. Ko'zida yosh to'lib javob berdi:
-Narigi palatada.
Bu gapdan qo'rqib ketdim.
-Tinchlikmi? Nima qildi ulaqga?
-Hech nima. Shunchaki bizni xonada choy damlagani sharoit yo'qda.
Bu gapdan biroz taskin topdim. Yana xazilkashligim tutdi.
-Xo, men bu yog'da kasalmanu, sizlar choyxo'rlik bilan bandsizlar.
Meni o'z xolimga qaytkanimdan juda quvonardi.
-Ha endi ayollar ham chanqaydida.
-Yaxshiku, choyni avvallari kichiklar damlardi. Nima men xushsizligimda zamon o'zgardimi?
-Yo'g'e. Shunchaki, endi onangizni navbati edi.
-Iye sizlar navbat ham qilvoldilami. Ertagela turmush qursangiz qaynangizni cho'ri qilib qo'yasiz shekilli.
Nargiza biroz qizardi.
-Yo'g'e, qaynona ham ona. Uni ham xurmat qilish kerak.
Endi gapirishka og'iz juftlagandim, onam kirib keldilar. Eshikni yoparkanlar eshik ortiga bir narsalar deb gapirdi va uni yopdi. Men onam kirganida ko'zimni yumib olgandim. Nargizani bundan xabarsiz edi. Onam Nargizaga gap qotdi:
-Qo'shni palatadagilar juda yaxshi odamlar ekan. Tanishib ...
Nargiza xayajonlanib yangilikni onamga to'lqinlanib gapirdi. Men ham xuddi bir ishni do'ndirgan odamdek ko'zimni ochdim. Onam buni ko'rib Nargizadan 100 karra ortiq suyundi. Ro'sa yuz ko'zimdan o'pib erkaladi. Onam bag'rida o'zimni tinch, xotirjam xis qilardim. Keyin Nargiza doktorlarni chaqirgan chiqib ketdi. Shunda onam menga:
-Shu Nargiza ham bor bo'lsin. Seni oldingdan bir qadam ham siljimadi. Umridan baraka topsin.
-Ona, menga nima bo'ldi o'zi.
-Bolam, ko'cha bolalarida, yashshamagurlar. Seni tuproq bilan bir qilib ketishipti, yer yutkurlar.
-Onajon, qarg'amang. Meni kim olib keldi.
-Nargizada!
-Qanday topibdi?
-Telefonini qidiruvidan dedimiye. Xullas shunaqa?
-O'zimni sodda va xokisor onam. Doim yonimda bo'ling, ilohim.
-Aytkaning, kelsin. Seniyam boshing toshdan bo'lsin, bolam.
Shu payt doktor, uning ortidan Nargiz kirib keldi.
-Ho'sh, bares. Qale ahvollar?
-Assalomu alaykum, ahvolim yaxshi.
Bu gapimdan keyin doktor ko'zimni ko'rdi, pulsni o'lchadi.
-Hammasi yaxshi. Endi o'zingizni ehtiyot qiling.
Eshik tarafga qaradiyu, ortga o'girilib onamga yuzlandi.
-Opajon, bir ikkita rasmiyatchilik ishlari bor. Shukarga qo'l qo'yib yuborasiz-a?
Onam hozir dedi, yuzimga yuzini bosib, peshonamdan o'pib, doktor ortidan tashqariga yuzlandi. Xonada yana ikkimiz qoldik.
-Xo'sh, urushqoq. Kim sizni bu axvolga soldi.
-Ha, o'shanda sal ko'proq ichuvdim. Mana natijasi - dedim boshimni ko'rsatib.
Nargizni qoshi chimirildi.
-Aldameng, sizni kimdir rosa urgan. Yana birorta qizga gap otkandursizda-a?
Bu gapidan o'zimni jahlim chiqqanday ko'rsatdim.
-Hada, meni bunda boshqa ishim yo'qda?
Uni yuzida kulgu paydo bo'ldi.
-Ho'sh bu yerda qanchadan beri yotibman?
-1 oydan beri. Faqat yotmadiz, uxladiz.
-1 oy? Nimalar deyapsan? Axir imtixonlar bor edi. Endi meni xaydashadi.
Uni yolg'on gapirayotkanini sezsamda, atay o'zimni ishongadek tutardim.
-Ajab bo'ptida! Endi yanagi yil boshidan topshiraverasiz! Men bitirganimda siz hali ham o'qiyotkan bo'lasiz.
-Men o'laman desam, sen kulaman deysana.
U endi gapirmoqchi edi. Xonaga onam kirib qoldilar. Yaxshi bo'ldi. Agar kirmaganida oramizda daxanaki jang bo'lishi aniq edi.
-O'g'lim, yana 2 kundan keyin senga javob berisharkan.
-2 kun. Ko'pku.
-1 hafta yotding. Yana 2 kun chidaysan.
Onamning mehrli va anchagina qattiq gapidan keyin indamadim. Nargizga qaradim. U ortiga qarab nuqul kulardi. Nega kulayapti? Meni aldaganigami yoki yana 2 kun yotishimgami? Bilolmadim.
-Oyoqqa turib olay, ko'rasan.
-Avval turib oling, keyin gaplashamiz, Kamro.
Shunday chaqirishini eshitdimu, kulgim qistadi. Qancha kulmayman deb tirishsam ham bo'lmadi. Ikkimiz ham kulib yubordik.
Oradan bir oy o'tdi. Hammasi joyiga tusha boshladi. Lekin, Dildorni o'ylasam ko'nglim allanechuk bo'lib ketardi. Endi men Nargiza bilan yanada yaqinroq edim. Har kuni birga edik. Ammo uni shunchaki yoqtirardim. Buni o'zi ham bilardi. Ba'zan "Mening sevgim ikkimizga ham yetadi" deb aytadi.
2 yildan so'ng men institutni tugatdim. Yo'q, biz tugatdik. Yaxshi ish topdim.
Hozir uyga qaytarkanman, yo'l-yo'lakay ayolimga qo'ng'iroq qildim.
-Alo, onasi. Qalesilar.
-Assalomu alaykum. Biz yaxshimiz. Dadasi kelyapsizmi.
-Ha, qaytayapman. Bolalar va oyim tayyorlanip turishsin. Bugun aylangani chiqamiz.
-Menchi?
-Senga nima bor. Og'iroyoq bo'lib, nim qilasan ko'chada?
-Kamron aka, xo'p deng. Oxirgi marta.
-Bo'pti. Hammelar tayyorlanila! Hozir boraman.
Go'shakni qo'yarkanman, hayolan Nargizani kulishini o'ylayman. Men ham kulaman.
Inson har doim o'zi sevganga mexribon, o'zini sevganga esa bee'tibor bo'larkan. Siz ham o'ylab ko'ring. Sizni sevganga e'tiborsiz bo'lmang. Keyin afsuslanasiz. Unda kech bo'ladi. Men ham avval shunday edim. Ammo hayot meni ko'zimni erta ochdi. Onam, ayolim, bolalarim. Bular mening Mehribonlarim.