Diyora har doim faqat haqiqatni sözlovchi közgu röparasidan yiroqlashib, xonani tark etdi. Zalga kirib Tvni yoqdi. Hayoli bilan allaqaysi tomonlarga sayr qilayotganda, telefon qöng'irog'i chöchitib yubordi. Göshakni kötardi.
-Allo!
-Allo, Diyora?
-Hoov Murod aka, tinchlikmi?
-Ha tinchlik, tushlikga bir palov qilasanmi deyatuvdim jonim?
-Uyingizga bormaysizmi?
-Kechqurun borarman.
-Aha, hop böladi. Palovni dodaxöjasidan dimlab qöyaman azizim!
-Yahshi, unda soat peshingi birlarga boraman.
-Kutaman!
Göshakni qöydiyu, oshxonaga kirdi. Böyniga fartukni ildida, ishga kirishdi. U oshxonaning u yeridan, bu yeriga yelib, taom tayyorlashga kirishib ketdi. Yoshligidan bu kasbni sevgani uchun, Diyora har taom tayyorlaganda kayfiyati kötarilar edi. Hozir ham dardini ancha unutgandi. Palovni dimlab qöydi, lekin köngli tölmadi shekilli, yana qandaydir kuydi-pishdilarni boshladi. Ozginagina qilib, biladigan shirin pishiriqlari biridan tayyorladi. Dasturxon tuzib, hamma narsani taxt qildi. Yana bir tekshirib chiqdi va hammasi joyidaligiga ishonch hosil qildi. Xonasiga kirib öziga oro bera boshladi. Har xil kosmetik böyoqlar va narsalar bilan boyitilgan bu qög'irchoq, eshik qöng'irog'i chalinishi bilanoq örnidan turdi. Jingalak sochlarini sakratib eshik tomon shoshildi. Eshikni ochiboq, hushtorining böyniga osildi. Murod eshikni yopib, qölidagi guldastani Diyoraga tutqazdi. Lablar tutashdi. Otashin bösadan söng Murod, dasturxon atrofidan joy egalladi. Diyora issiqqina choydan söng, palov bilan töldirilgan laganni olib keldi.
-No hidini qara!
-Öziz aytganingizdak!
-Barakalla! Hursand qilding!
Ular hazil-huzullar bilan tushlikni qilishdi. Shirinliklardan mamnun bölgan Murod, tushlikni tugatish uchun duo öqidi.
-Endi meni galim jonim.
-Tushunmadim.
-Xursand qilish meni galim, kel yonimga!
Murodning gapidan quvonchini berkitolmay qolgan Diyora, özini uning bag'riga urdi. Qaynoq taftdan bahra olib, yotoqxonaga yöl olishdi. Yöl-yölakay Murod galstugidan, Diyora esa fartugidan halos böldi. Tashna lablar bir-biriga tutashib, organizmidagi bor kaloriyani sug'urib olgudek öpar edi. Lablar orasiga tiqilayotgan tillar ham, bir-biridan shira izlardi. Murodning dimog'iga hushböy ifor urilib, sarmast holatga keltirardi. Ikki tana chirmoviqday holatga kelgandi. Ehtirosning toza havosidan nafas olish uchun, bu juftlikka kiyimlari halaqit berardi. Shoshqaloqlik bilan liboslar ham yechila boshladi. Va nihoyat ikki tana qip-yalang'och tusga kirib, qonga tölgan közlar oldida beqiyos jilovlanardi. Oq badandan qamashgan közlar egasi Murod, uni krovat ustiga dast kötarib yotqizdi. Erkalash, siypalashlarni kanda qilib, jinsiy a'zolarni bir-biriga öpishtirdi. Bir onlik qaynoq lablar tutashuvidan söng, asbob lazzat makoniga sirg'aliiib kira boshladi. Bor hajmi bilan asbobini qin ichiga tiqqan Murod, tebranma harakatini boshlab yubordi. Tabiiyki bu holatdan söng, sukunatni buzish odatiy hol.
-Aaaaahhh, mmm.
-Uhhh -deb qöydi Murod ham, harakat orasida.
Tebranma ehtirosli harakat bilan birgalikda chiqayotgan, ehtiros ovozlari, ikkoviga ham kuch bag'ishlardi. Shu kuch orqali jundor erkakning, ya'ni Murodning harakatlari tezlashib borardi. Diyora ancha-muncha malakaga ega bölgani sabab, krovat ustida ham örinli harakatlar qilar, juftining tanasini uzun barmoqlari bilan silardi. Uzun oyoqlari bilan uni belidan tortib, battar özi uchun og'riqli qilardi. Ehtiros tuyg'usi oldida zerikish paydo böldiyu, ular joy almashishdi. Endi Diyora Murodning ustida sakrar, Murod esa uning kökraklarini tinmay ezg'ilardi. Diyora asbob ustida aylanma harakatlar qilib, tagidagi erkakni mazasini qochirardi. Erkak ham ichidagi tölib ketgan ehtiros vulqonini, shiddat bilan tashqariga chiqardi. Yorug' kunga intilgan suyuqlik, olat ichidan qin ichiga bevosita ötib ketdi. Murod ehtirosning eng oxirgi marrasini his qilgan bölsada, Diyora harakatini töhtatmasdi. U asbobni "hunuk" holatga kelgunicha ustida sakradi...

Biroz uyqudan söng köz ochgan juftlik, bir-birini quchog'ida suhbat qurib yotishar edi.
-Diyora.
-Labbe!
-Menga ötmishing haqida gapirib ber!
-Shu shartmiii Murod aka? -dedi u chözib.
-Qiziqyapmanda ahir.
-Meni zörlashgan. Shuning uchun shu yölga kirib qolganman.
-Batafsilroq qilib sözlab ber!
-Ufff. Yahshi. Faqat hech narsa söramaysiz! Men gapirib beraman.
-Hop, jim eshitaman.
Diyora Murodning quchog'idan chiqib, u tarafga ögirilib oldi.
-Men ziyolilar oilasida katta bölganman. Bundan faxrlanardim. 6qshga kelganda jonimni berardim. Hayotimdan mamnun edim. Ösha kun keldiyu, hammasi butkul özgardi. 10-sentyabr kuni edi. Öshanda 16 yoshda edim. Bir maraz kursdoshimning gapiga ishonib, darslar tugaganidan söng, beshinchi qavatga chiqdim. 5-19 xonasiga. Aynan ösha yerda meni nomusimni ikki nomard bulg'adi. Biri qorovul, biri Nosir edi. Qarshiliklaru, yalinib yolvorishlarimga umuman e'tibor bermagan bu ablahlar, meni ösha kuni bor-budimdan mahrum qilishdi. Azob-uqubatlarlar girdobida olti soat qolib ketgandim. Qölimga va oyog'imga siqib bog'langan arqon izlari azob bergandi.