Mami Durdonamga erki uzukmi degan hayol bilan idishchani ochdim. Afsus bu hayoldan uyalib ketdim, hali taqilmagan judayam chiroyli qimmatbaxo uzuk ekan.
- Rahmat kelinoyi! -dedim...

Taksida orqa o'rindiqda o'tirib, onam yozib bergan pir parcha qog'ozdagi duvoni yodlashga urunar edim. Yodlabham bo'ldim, ammo eni hecham manzilga yetib bora olmas edik. Nazarimda yo'l cho'zilib ketayotganday edi...

Nihoyat yetib bordim, sanatorya xovlisiga kirar ekanman kimdur:
- Pochchaaaa! -dedi. Ovoz tanish bo'lgani uchun atrofga qaradim. Bir qiz kulib man tarafga kelyabdi. Odamham ikki yilda shunday o'zgarib ketadimi o'lay agar tanimabman. Yaqin kelganda tanidim, bo'lajak qayni singlim Shirina ekan.
- Assalom alaykum pochcha tanimadiz-aaa!
- Tanidim, Shirina! -dedim.
- Keldizmi Rossiyadan?
- Him... Opayz qanilar?
- Opam mualaja olayotgan edilar, o'zi bo'lgandurlar yuring ichkariga! -dedida qo'limdagi sumkalarni oldi...

Ichkariga qo'ygan har bir qadanimdan, yuragim hapqirib ketardi. Xonaga kirdim, u o'sha o'sha xokisorgina kiravatda yotardi. Qo'liga osma o'kol ulab qo'yilgan. Mani ko'rdiyu jilmayib boshini ko'tardi. Yonidagi hamshira ayol:
- Qimirlamang asalim igna chiqib ketadi! -dedi so'ng man tarafga qaradi.
- Hozirmas chiqib turing! -dedi. Joyimdan qimirlamadim.
- Shirinxon tugay deganda chaqirib qo'ying ho'pmi asalim! -dedi man bilan xonaga kirgan Shirinaga qarab. Judayam fahim farosatli, shirinso'z hamshira ayol ekan indamay chiqib ketdi.
- Pochcha qarab turing, man choy damlab kelaman! -dedida Shirinaham chiqib ketdi bizni yolgiz qoldirib...

Uzun tunday qora sochlarini yoyilgan. Zulfini yig'b olish uchun chakkasiga nividinka taqib olgan. Shunga qaramay sochi peshonasiga tushub ko'zlarini to'sib qolgan. Orqaga eshik tarafga bir qaradimda, hechkim yo'qligiga amin bo'ldim. Kaftim bilan sochlarini surib peshonasidan o'pdim. So'ng salomiga alik olgach kaftini ushlab, qo'l bo'g'inlarini tasbeh o'rnida sanab onam yozib bergan duvoni ichimda qaytara boshladi. To o'qib bo'lgunimcha ko'zlarimga termulgancha jilmayib yotdi...

Duvoni ohirida olloxdan shifo so'radim va kelinoyim bergan uzukni barmog'iga taqdim.
Uzukka uncha etiborham bermadi:
- Ozib ketibsiz, rangizham oqarib ketibdi! -dedi. Qo'lini ikki kaftim orasiga oldim. Avval yuzimga surdim keyin qo'llaridan o'pdim.
- Hechqisi yo'q endi uyda to'yib ovqatlanib, oftob tig'i ostida ikki kun ishlasam yana avvalgi holatimga qaytaman...

Shu payt xonaga Shirina kirib keldi.
- Tugay deb qolibdi! -dedida hamshirani chiqirmay ignani sug'urib oldi.
- Ko'rdizmi, mani singlim do'ktir bo'ladi! -dedi Durdona Shirinaga bir qarab qo'yib.
- Rostdanmi Shirina? -dedim.
- Albatta pochchajon!
- Shirina katta qiz bo'lib ketibsizmi? -dedim. Manga bir jilmayib qarab oldida:
- Opajon pochcham issiq ovqat olib kelibdilar ichib oling! -dedi.

Durdona o'rnidan turar ekan. Qo'lidagi uzukka uzoq tikildi:
- Rahmat...
- Arzimaydi...
- Mandan xafamisiz? -dedi.
- Ha, juda... Rossiyada shuncha yurdim. Hecham telifon qilmading, uyga qilganimda singlimdan bir nechabor aytqizib yubordim. Na telifoning ishlatdin, na nomeringni aytding. Ha aytganday no'mering nimaga o'chirilgan!
- Do'ktirlar telefon ishlatishimni taqiqlab qo'ydi. Zarar ekan... -dedi. Uni bu gapidan keyin tezda yonimdagi telifonimni o'chirib qo'ydim. Bekorga koyib, battar ahvolini yomonlashtirmay dedimda mavzuni o'zgartirdim.

Biroz uyoq buyoqdan gaplashib o'tirdik.
- Shirinim haligi telifonni olib bering! -dedi.
Shirina sumkasini ochdida Nokia 6300 telifonni olib berdi.
- Bu telifon sizga! -qo'limga berdi.
- Nima qilaman!
- Mani eslab ishlatib yurasiz! -dedi. Gaplari juda g'alati tuyuldi. Atrofimizda aylanib, olib kelgan ovqatimi kosaga suzib dasturxon yozayotgan singlisini harakatlarini kuzatdi.
- Qarang Shirinim juda chiroyli, epchil, aqilli qiz... Siz qarang husnini qarang! -deb singlisini tarifini keltirdi.
- Opasini, singlisida! -dedi.
- Shirinim mandan yaxshi... -dedida bir hursundi.
- Agar o'lib qolsam, Shirinaga uylaning! -dedi...
Shirina ikkimizham qotib qoldi. Tezda o'zimi tutib oldim:
- Hee nafasingni yel osin! -dedim. O'sha kuni bu gapni hazilga olganday jilmayib yana bir nechabor aytdi...
Yuzi kulib gapirsada, lekin ko'zlar aldamaydi.
O'sha kuni Chimyondan kelganimdan keyin, anchagacha bu gapni esimdan chiqara olmadim, juda yuragim ezilib yurdi...

Durdona Chimyondan qaytib kelganidan keyin. Ko'p o'tmay yana kasalxonaga tushdi. Bu safar do'ktrlar qaytarib yubordi. Ammo huddi mo'jiza yuz berganday ancha sog'ayib ketdi...

O'sha kuni 19 sentiyabr Durdona bilan uchrashdik juda mazza qilib, gaplashib o'tirdik. Uyga qaytdim, kechga yaqin eng yaqin o'rtog'im telifon qilib qoldi. Hotini ko'payishgan ekan ekizak Hasan Zuxra farzandli bo'libdi...

Ziyofatga chaqirdi, yo'q deya olmay bordim. Odatda ko'p ichmayman, ammo do'stimni qo'lini qaytargim kelmadi. Hasanboy Zuxraxonni sog'lig'i uchun ichdik. Do'stim hursand edi, hammaga quyib qo'yarga qo'ymay ichirdi...

Do'stimni xafa qilmay deb rosa ichibman kayfim oshib qoldi, nazoratni yo'qotibman. Ichgan odam qo'yga aylanadi degani yolg'on ekan.
Man qo'ydanam battar holatda edim. Qo'yni bo'yniga arqon solib tortsa oyog'ini tirab oladi, manchi mazza-bemaza o'rtog'larim boshlasa ketaveribman. Keyin do'stimdanham juda hafa bo'ldim. Mast bo'lib qolganimi bilsada mashinaga chiqarib yuboribdi...

Uyog'i uzuq yuluq, xotiralar masligimdagi uncha muncha voqealarni eslayman. Qandaydur foxishaxonaga boribmiz.
Hullas bitta jalap suykalandi, yana masligimdan foydalanib cho'ntagimdagi pulimi olibdi. Keyin tepaga qarab yotganimni eslayman. Bittasi asbobimni so'rdi, keyin ustimga chiqvoldi... Uyog'ini eslashni hohlamayman...

Qandaydur tushuntirib bo'lmas, qattiq og'riqdan o'zimga keldim. Butun suyaklarim zirqirab og'rirdi. Kayfim tarqab ketganday o'zimni anglab turardim. O'zim yalang'ochman, qandaydur tasqara qo'ynimda, yotibdi. O'rnimdan turib ketdim, boshqa xonada yana bitta o'rtog'im jalap sikyabdi. Qolgan 3 tasi yo'q bizni qoldirib ketvoribdi...

Yonimda yotgan jalapdan soatni so'radim. 3 bo'layotgani aytdi. Usti boshimni bir ammallab kiyib, tashqariga chiqdim. Orqamdan o'rtog'imham chiqdi. Bizni tashlab ketvorgan o'rtog'larimni ismini aytib so'kinib qayoqqadur telifon qildi...

Uyog'i yana uzuq yuluq, xotiralar. Bir o'zimi anglaganimda mashinada, bir anglaganimda ikkitasi darvozamiz oldiga o'tirgizdida, dadam chiqib qolishini aytib ortiga qaytdi. Bir amallab uyga, xonamga kirdim. Bilmayman qancha yotdim, ko'nglim ayniy boshladi. Qaytqilish uchun xovliga chiqdim, hali tong yorishmagan. Charvog'ni chetida o'tirib ko'nglimni bo'shatdim. Ancha o'zimga kelib qolgan edim. Shu payt darvozadan qora rumol o'ragan kelinoyim kirib keldilar.
- Tinchlikmi?
- Ha... Hamdam amakilarnikida azaaa!-dedi.
Hayolimga kelgan birinchi narsa, Durdonani buvisi olamdan o'tib degan hayol keldi, chunki ancha mazzasi yo'q edi. Kelnoyimdan shuni so'ragan edim, ular tastiqladilar...

Artizonni oldida 1 to'nnali bo'chkada,