oyim ona tili va adabiyot o'qtuvchisi degandi. Shuni uchun gaplari teran momilasi samimiy. Avval o'zimi tanitdim va naridagi qo'shnisini jiyan (surishtirishi oson bo'lsin deb). Oylada yagona o'g'l onam opa, singlimi boquvchisi, kechagina ishga joylashgani aytdim. Gapni ohirida Nargiza bilan bir-birimizni yoqtirishimizni aytdim. Gaplarimni jim eshitdida bir hursindi:
- Bilmadim o'g'lim, lekin biz qizimi zo'rladik. Dadasiham mehham ihtiyorni o'ziga bergandik shu qarorga keldi. Manga qolsa shoshmagani yaxshi edi, eni o'zi istab turgandan keyin...
- Ohirgi paytda uchrashmaganimiz uchun arazlab yurgandi, shunga achchiq qilgandur... (nojo'yaga gaprib qo'yganimi sezdim) kechirasiz! - dedim.
- Mayli o'g'lim dadasi kelsinchi? -dedi. Bu ayolni samiymiyligi ko'zlaridan ayon edi. Ko'nglim hotirjam uyga qaytdim. Ishim o'shxasa ertaga qolmay oyimi uylariga jo'natib boshini bog'layman...
Kechga yaqin qo'ng'roq bo'ldi, qarasam Nargiz.
- Ha, jonim qalaysan? -man undan biror xush xabar kutgan edim.
- Nega unday qildiz, bilib qo'ying man sizga teymayman Nodir aka!
- Shunmadim, oyin bilan gaplashdim-ku?
- Man o'z yo'limi talladim!
- O'sha kalni mandan ustun qo'ydingmi?
- Ha! -dedi.
- Nega? -dedim ovozimi bir parda ko'tarib.
- To'g'risini aytaman, u boy, mashina, uyi bor... Sizdacha?
- Sevgim!
- ..! -(KULDI) huddi telbadan xoxolab kuldi.
- Shunaqamai Nargiz... - manam ustidan kulgandan unga qo'shib xoxoladi, o'zimi majburlab. Agar bizni suxbatimizni birov eshitsa ikkoviham jinni ekan deb o'ylardi.
- Nodir aka manam sizni sevar edim...
- Nega endi ''edim'' endi sevmaysanmi?
- Siz hudbinsiz, doyim opam, singlim, onam deysiz...
- Manam seni ulardan kam ko'rmayman!
- Eyyy... ENDI KECH... Mani uniting man o'z baxtimni topdim sizham baxtli bo'ling!
- Nargiz... Nargiz...! -u telifoni ochirdi. Batamom o'chirib tashladi. Yuragim muzlaganday bir og'riq turdiyu, yana o'tib ketti. Kechasi bilan to'lg'onib chiqdi. Dam alam qilsa, dam ishongim kelmasdi. Ochiqchasiga boylikka uchayotganini aytib ketdi. Bir necha kun shu suxbatni tasirida yurdim. Yaxshiyam aqil bor yurakni hissiyotlarini ushlab turishga qodir. ''Nargizdan boshqa qiz yo'qmi?'' bor ''Qanday yaxshi qizlab bor harkimning baxti o'zi bilan'' o'zimni shunga ishontirdim. Mana oylar otib ishlarim yurib ketti. Qiynalganlarimni rohatini ko'ra boshladim. Tagimda inomarka bo'lmasaham o'zimizni Dons (kriditga olgan bo'lsamham, to'lash muammo emas). Oyligim zo'r, boshliqni ishonchiga sazovor bo'lganman. Eng muhimi endi o'z vaxtida uhlab o'z vaxtida turaman. Opami kam kurssiz uzatdim. Endi, oyim mani uylash payiga tushgan edilar. Ammo uylanishga shoshilmasdim. Oyim har gal shundan gap boshlasalar.
- Avval singlimi chiqaraylik keyin man! -derdim. Shu yo'l bilan oyimi yengardi. Ana mana deguncha ikki yilham o'tib ketibdi. Tenqurlarim ham ohirlab qolganisayin oyim yana boshlar edilar...
Nargizni hayoti o'xshamadi. Bir yildan ziyot yashadi, so'ng ajrashib ketdi. Ahir xayot o'yinchoq emas, pul bo'lgani bilan odam bahtli bo'lib qolmaydi. Endi manga Nargizni qizig'i yo'q edi. Ammo Navro'z bayrami edi. Bog'da Nargizni uchratib qoldi. Salom berib yonimga kelmaganda, o'zimi ko'rmaganga olib o'tib ketardim. Yonimga kelib salom berdi. Alik olib qo'l berib so'rashdim. Biroz bog'da aylanib gaplashdik. No'mirimni so'rab oldi. So'ng yarim tunda qo'ng'roq qildi, uncha xoxishim bo'lmasada gaplashib yurdim. Avvaliga har ikki, uchu keyinchali har kuni qo'ng'iroq qiladigan bo'ldi...
Ishxonada edim, boshliqni kotibasi honamga kirdi.
- Nodirjon!
- Labbay Jamila opa! -u hardoyim jiddiy qiyofada bo'lardi, a bu safar boshqacha kulib turardi. Bundan ajablandim.
- Tinchlikmi Jamila opa?
- Bir chiroyli qiz sizni so'rab kelibdi?
- Mayli kelsin chiroyli bo'lsa! -dedim hazilga olib. Buni qarangki saldan keyin Nargiza kirib keldi. Rosti ko'zim quvnab ketti haliham juda go'zal. Salomlashdik.
- Honangiz shumi?
- Ha!
- Juda shinam ekan!
- Ha! O'zi nega kelding?
- Bugun tug'ulgan kunim borasiz-aa?
- Adashmasam Kuzda tug'ilganding shekili?
- Ha kuzda yodizda ekan, shunchaki ziyofat borasiz-aaa?
- Boraolmasam kerak, ishim ko'p...
- Agar bormasez o'zimi osaman rosti!
- Ho'p boraman, qaysi kafega boramiz!
- Mani kvartiramga! -dedi. Bir suxbatimizda aytgan edi. Ajrashganda yashab turgan kvartirasini olgan ekan. Doyimiy yashamasaham ko'pincha o'sha kvartirada qolishini aytgan edi.
- Kelishdik, san ketaver man ishimni bitirib boraman! - u ketdi. U ketgandan keyin Jamila opani "u qiz bo'lajak kelinmi" degan savoliga. Gap ko'paymasin deb ''Ha'' deb qo'yaqoldim. O'zi kechga yaqib borib tezda qaytaman degan niyatta edim. Ammo Nargiza qayta-qayta telifon qilaverib bezor qilib yubordi. Nihoyat bordim, man o'ylaganday emas kichik dasturxon tuzalgan. Ikki soatga yaqin gaplashib o'tirdik. U manga suykala boshladi. Niyati ayniyotgani ko'nglim sezdi. O'zdaham istak bor edi. Ammo aqlimga ishonim ketishimni aytdim.
- Hozir jonim! -dedida narigi honaga kirib, birozdan so'ng qip yalng'och qaytib chiqdi. Og'zim ochilib qoldi. Endi aqlni chetga surib issiyotga erk berdim. O'ng besh daqiqali visol lazzati. Ish bilan bo'lib, bunaqani ishlar qilmaganman. Nargizni bag'rida qanday lazzat olganimni tariflashga til ojiz. Mana xayotning asil lazzati qayerda ekan. Shu kundan boshlab, haftada ikki bor uchrashib yurdik. Buni mazzasiga o'rganib qoldim. Ammo o'zim emas, taklifni Nargiz berardi. Oxirgi paytlarda ''qachon manga uylanas'' degan savolni tez tez aytib turardi. Bunaqa savollariga indamay qo'yaqolar edim. Endi, Nargiz qarzini qaytarayotganday atrfimda parvona edi. Bir necha marta jerkib berdimham indamadi. Ilgarilari sal qattiq gapirsam arazlab olardi. Dunyoni ishlari qiziqda, o'sha chiroy, o'sha qomat. Ammo mag'rurlik, kibir va yana qizli yo'q edi Nargizda. Deyarli uch to'rt oy kayfni qilib yurdim...
- Nodir bir qizni ko'rdim uylanasanmi o'g'lim? -dedilar oyim.
- Ha! Oyijon agar sizga yoqqan bo'lsa albatta!..
U qiz bilan ikki bor uchrashdim. Nargizday chiroy, ochiqlik, gapga chechanlik yo'q. Lekin oddiygina, farishtali qiz ekan. Birinchi uchrashuvda uncha yoqmagan edi. Ikki uchrashuvda bu qizni qalbiham pok ekanligini sezdi. Eni man unga loyiq emasman, lekin shu qizga uylanaman deb qaror qildim. Uchunchi uchrashuvga chiqdik. Uzoqdan u qizni uchrashuv joyida turganini ko'rdim. Hayajonim kuchli chami 150, 130 mertlar qolgan edi. Yo'l chetida manga kelayotganimi ko'rib kulib turgan Nargizaga ko'zim tushdi. Sirazi mashinani chetga oldim. Chinorlar panasiga salqinroq yerga to'xtadim. Nargiza kelib oldi o'rindig'a o'tirdi.
- Salom! -dedi.
- Nima qilib yuribsan bu yerlarda? -dedim.
- Aaa... O'zizchi? -dedi. Har doyimgiday savolga javob bermaganidan, bu safar achchiqlandim va to'g'risini aytdim.
- Uchrashuvga ketyabman!
- Kim bilan! -dedi kulib, gapimijiddiy qabul qilmadi.
- Bir oddiy qiz bilan, manam bir kun uylanishim kerakku! -dedim. U yana ishonqiramay bir jilmaydi. So'ng qovog'ini solib tumtayib oldi.
- O'ldiraman Nodir aka!
- Manimi? -dedi. U xato gapirgani qiyofamdan