Muallifdan: "Nega endi shunday katta saytda katta asar yo'q?" deb o'ylab qoldim. Yaxshi asarlar ko'p, lekinerotik lavhalar juda tez boshlanadi, yoki asar endi yoqa boshlaganda tugab qoladi. Shuning uchun ham katta asar yozishga ahd qildim. Asardagi voqealar juda sekin ketayotgandek tuyilishishi mumkin, lekin qahramonlarni chuqurroq tushunish uchun shu yo'l ma'qul deb o'yladim. Asar voqealari hayotda umuman sodir bo'lmagan (balki boshqalarni hayotida bo'lgandir), birovlardan ko'chirilmagan, voqealarni bari muallifning badiiy to'qima maxsulidir. Marxamat, o'qib zavq oling. I Bob Eshik qo'nqirog'ini chalganimdan hech qancha o'tmay eshik ham ochildi. -Assalomu alaykum, kelinoyi,-dedim. -Va alaykum assalom, keling,Sardorbek, keling, yaxshi yetib keldingizmi? Ichkariga kiring,-dedi kelinoyim, eshikni kengroq ochib. -Rahmat, yaxshi, -dedim, zil-zambildek sumkamni ko'tarib, ichkariga kirarkanman. -Oyijon, dadajonlar yaxshimi? -Ha, yaxshi, yurishibdi, -dedim sumkani kiraverishdan chetga qo'yib. -Mullakam, Sayyora opalar ham yurishibdimi? -Ha, salom aytib yuborishdi. -Salomat bo'lishsin. Oyoq kiyimlaringizni o'sha yerga yechavering. Krossovkalarimni yechib, chetga qo'yib, kelinoyimni ortidan ergashdim. -Uyda hech kim yo'qmi? -so'radim kelinoyimdan. -Amakingiz bolalarni olib parkka ketgandi, halizamon kelib qoladi. -Unda-a, men yuvinib chiqa qolay. Bir necha soatdan beri yo'ldaman, rosa terladim. Hidim kelib yotgandir. -Ha, yo'g'a. Mayli, vannaxona buyerda, -u shunday deb vannaxonaga yo'l ko'rsatdi. Men vannaga kirdimu, hayratdan dong qotdim. Biz uyimizga bunaqa narsalar o'rnatmagandik. Eshikni ichkaridan qulflab, kiyimlarimni yechdim va muzdekkina dushga kirdim. Suvni ochishim bilan, huddi qizib turgan temirga suv sepilgandek his qildim. U yoq-bu yoqlarimni ishqalab, ter qotib kirlangan joylarni ketkazdim. Endi o'zimni tanishtirsam, ismimni eshitdingiz, Sardor. Yoshim 17da. Kollejda birinchi kursni bitirdim. Keyin o'zimiz tarafda o'qigim kelmay qoldi. Amakim, dadamning ukasi poytaxtda yashar, katta odam bo'lmasada, ayrimjoylarda tanishlari bor edi. Amakimning yordami bilan o'qishimni poytaxtga ko'chirdim. Endi ikkinchi kursdan boshlab poytaxtda o'qiyman. O'qish boshlanishiga ham bir haftadan kam vaqt qoldi. Amakim ularni uyida yashashim mumkinligini aytdi. Bundan juda xursand edim, chunki yotoqxonada turishni istamasdim. Poytaxtga o'rganib olish atay sal ertaroq kelgandim. Muzdekkina dushdan yengil bo'lib chiqdim. Kiyinib, mexmonxonaga o'tsam, kelinoyim dasturxon tuzab qo'ygan ekan. -Ovora bo'libsizda, kelinoyi, och emasdim, -dedim. -Ovorasi bor ekanmi, har doim ham kelavermaysizku? -dedi kelinoyim. -Axir endi shuyerda yashaymanku? -Ana, shuning uchun ham choy tayyorlab qo'ydim. Harqalay, hali yangisizku. Shunday gaplardan gaplashib o'tirgandik, qo'ng'iroq jiringladi. -Ana, amakingiz ham keldi shekilli, -dedi kelinoyim, eshik tomonga o'tib. Biroz o'tib amakim, mendan 3-4 yosh kichik qizi Dilnoza va 4 yoshlar atrofidagi Diyorbek kirib kelishdi. -Iyaa, Sardorchik, qalaysan? -dedi amakim, menga qo'l uzatib. -Assalomu alaykum, -dedim, men ham qo'l cho'zib. -Aka-a, -dedi jajji Diyorbek oyoqlarimdan quchoqlab. -Ha, Diyorbek, qalaysan? -dedim, uni qo'lga olib ko'tarib. -Assalomalekim, akajon, -dedi Dilnoza qo'l cho'zib.-Va alaykum, -dedim, bir qo'limda Diyorbekni tutib, ikkinchisini Dilnozaga uzatib, -Ha, Dilnoz, maktabni tugatdingmi? -Yo'q, endi to'qqizinchiga o'tdimku. -Yaxshi borib keldinglarmi? -so'radi kelinoyim, mexmonxonaga kirarkan. -Ha, eson-omon kelib oldikku. Parkni ko'rsang, oda-a-a-m, o'yinlarga tushishga ham ancha navbat kutdik. -Ana, dadanglar qiynalib kelibdi. Bo'ldimi, endi park degan g'alvadan qutuldikmi? -so'radi kelinoyim bolalardan. Men divanda quchog'imda Diyorbekni o'ynatib o'tirardim. Dilnoza esa shundoq yonimda, chap qo'limni qo'ltiqlab, yelkamga suyanib o'tirardi. -Sardor akam keldiku, endi akam olib boraveradi, a? -dedi Dilnoza menga qarab. -Ha, ha, albatta, -dedim, Dilnozaning burnini barmog'im bilan bosib. -Dilnoz, turinglar, kiyiminglarni alishtirib chiqinglar. Ukangni ham uyga kiyadigan kiyimlarini kiydirib qo'y. Turaqol, qizim, akangni oldida bunaqa kalta yubkada o'tirma, uyat bo'ladi. Dilnoza"uff" deb o'rnidan turdi. Shunda uning kalta yubkasi ostidan ko'rinib turgan oyoqlariga ko'z tashlab qo'ydim.Negaligini bilmadimu, yuragim "jiz" etib, ustiga ustak asbobim ham turib ketdi. Amakim, kelinoyimni oldida shimim ko'tarilib turganda bemalol o'tirolmasdim. Oyoqlarimni ishqalab, keyin oyog'imni chalishtiribo'tirib oldim. -Sardorbek ham yo'l yurib charchagandir, a? -dedi kelinoyim. -Unchalikmas, -dedim bo'ynimni uqalab. -Ha, dam olaqol, -dedi amakim qo'shilib. -Endi 3 bo'libdi. -Yuring, xonangizni ko'rsataman, -dedi kelinoyim. Men o'rnimdan turib, kelinoyimni ortidan ergashdim. Vannaxonaning narigi tarafida 3ta xona bor edi. -Bunisi bizni xonamiz, bunisida Dilnoza bilan Diyorbek yotadi. Bu chetdagi xona esa endi sizniki, -dedi kelinoyim. Men eshik oldida qoldirgan yuklarim to'la sumkamni olib, kelinoyimni ortidan menga ajratilgan xonaga kirdim. -Bu xona avval Dilnozaniki edi. Endi ukasi bilan bir xonada turadi. Narsalarini olibchiqib bo'ldiyu, lekin shu kiyimlari turadigan shkaf qoldida. Mayli, keyinroq hammamiz urinib olib chiqarmiz. U xonada krovat borligi uchun bu krovatga tegmadik. Krovatda uxlayverasiz mazza qilib. Kompyuterni olib chiqmoqchi edigu, men unamadim. Dilnoza hozirdan kompyuterga o'rgangan. Endi Diyorbek ham o'rganib qolsa bo'lmaydi. Dilnoza kerak bo'lganda shuyerga kirib ishlataveradi a? -Ha, ha, bemalol, -dedim. -O'zingiz ham kompyuterda ishlashni bilasizmi? -Ha, bilaman. -Ana, o'zingiz ham ishlataverasiz. Mayli endi, yotib dam oling. Kelinoyim chiqib ketgach, sumkamni ochdim. Oyim hamma kiyimlarimni tiqib yuborganmi, sumka to'la kiyim. Ularni joylashtirish ko'nglimga sig'may, krovatga cho'zildim. Shu chog'dayoq ko'zim ilinib, chuqur uyquga ketdim. Uyg'onsam soat yettidan o'tgan ekan. Quyosh bota boshlagan mahal ekan. O'rnimdan turishga holsizlanib, biroz joyimda yotdim. Oradan o'n daqiqacha vaqt o'tgach, o'rnimdan turib, mexmonxonaga chiqdim. Mexmonxonada kelinoyim va bolalar televizor ko'rib o'tirishan ekan. Mexmonxonada devor cheti bo'ylab divan joylashgan bo'lib, ular shu divanda o'tirishardi. -Voy, Sardorbek, turdingizmi? -dedi kelinoyim, chetroqqa surilib. -Ha, qotib uxlabman o'ziyam, -dedim. -Aka, buyerga o'tiring, -dedi Dilnoza, yonidan joy ko'rsatib. Men uni yoniga o'tirdim. Dilnoza qo'ltig'imdan boshini o'tkazib, meni belimdan quchoqlab o'tirardi. Mening o'z singlim yo'qligi uchun qizlar akasiga qanchalik mehribon bo'lishini bilmasdim. Dilnozaning bunday mehribonligini to'g'ri tushunishga urinsam ham, asbobim turib ketdi. Tor jinsi shimda bo'lganim uchun asbobim bilinib turardi. Lekin Dilnoza bunga qaramas, e'tibor ham bermasdi. -Qorningiz ochmi? -so'radi kelinoyim. -Yo'q. Qornim yaxshi, -dedim ularga javoban. Diyorbek ham yonimga kelib, quchog'imga o'tirdi. -Nechiga kirding, Diyorchik? -dedim undan. -To'yda tiydim, -dedi u barmoqlari