tortardi, qizning yuz ko'zlaridan o'pib uning ko'kraklarini ohista lekin yoqimli masaj qila boshladi. Charos ham bu xolatdan rohatlanib yoqimli ingrardi, u qizni butun badanini tishlab chiqdi, qizning ko'kraklari uchini ayabgina tishlab torta boshladi, bunga javoban qiz "jinni, yosh bolasiz-a?" deb kulib ham qo'ydi. Qizdan taralayotgan yoqimli atir hidi, uning sochlaridan taralayotgan iforga Shokir butunlay mast bo'lib qolgandi, shu damda undan baxtliroq inson yo'q edi dunyoda. U shunday qiz bn butun umr birga bo'lishini o'ylasa yuragi sevinchdan yorilib ketay der edi, bunday xayollarga berilgani sari qizni qattiqroq o'par, butun badanini g'ijimlab unga o'zgacha rohat berardi.
Keyin u xuddi qiz boladan selka olayotgandek harakatni boshladi, dastlab Charosning oyoqlarini ikki tomonga kengroq qilib ochdi, so'ng asbobini birinchi uch qismini tiqib sug'urib oldi, keyin yarmigacha kirgazib tepaga pastga qilib xarakatlantirdi bu xolatga ham ko'nikilgandan keyin kuchli zarba bn zakarini hammasini tiqib yubordi, garchanda Charos qiz bola bo'lmasaham unga bu ish shu qadar og'riq va azob berdiki, dodlab ustidan Shokirni tushirib yuborganini ham bilmay qoldi, ko'z oldi biroz qorang'ilashdi-da, yana o'ziga kela boshladi, qilgan ishidan qattiq afsuslanib uzr so'ray boshladi:
-kechirasiz, men bexosdan... og'riqqa chiday olmadim... Qanchalar axmoqman-a? Dediyu oxumisol ko'zlariga yosh oldi.
-hijolat bo'lmang, o'zim ham to'g'ri ish qilmadim, sekin sekin harakat qilishim kerak edi! Dedi-yu qizni bag'riga oldi, sekin yana lablaridan o'pib ko'kraklarini ezib yana qizning hisiyotini uyg'otishga urindi, keyin yana qizning oyoqlarini keng ochib sekin asta kirgazib chiqaza boshladi, u harakatini borgan sari tezlata boshladi, 5 daqiqaga qolmasdan "oxx" dediyu bo'shashib butun gavdasini qizning ustiga tashladi, u yana biroz qizning ko'kraklarini emib sochlarini siladi, yigitning charchaganini sezib qiz o'zi harakat qilish kerakligini tushundi va Shokirning ustiga chiqib boshini orqaga egib turli hil, "imm, axxx" degan ovozlar chiqarib sakray boshladi, o'z navbatida Shokir ham goh qo'llari bn qizning oppoq ko'kraklarini g'ijimlar, uning sochlaridan tortar, bazan qizning ikka dumbasidan maxkam changallab tortib qizga biroz yordamlashardi, o'n daqiqacha vaqt o'tgandan keyin Charos ham charchadi shekili u ham yigitning ustiga yotib olib unda bo'salar ola boshladi, endi Shokir ham qizni dast ko'tarib tagiga bosib oldi va qizning lablaridan tishlab torta boshladi, ham asbobini kerakli nuqtaga o'rnatib qattiq-qattiq kirgaza boshladi, qizning oyoqlarini belidan chambarak qilib o'tkazib olib qo'llari bn uning badanlarini ezar, ham bo'yinlaridan tishlab tortib qizni xisiyotlarini yanayam junbushga keltirishga harakat qilardi, bir oz vaqtdan keyin Shokirning bu urinishlari bekor ketmadi, qizning oyoq qo'llari qaltiray boshladi, chambarak qilib o'rab olgan oyoqlari bn shu qadar qattiq siqdiki yigitning beli sinay dedi... Ertalab Shokirni yana o'sha mayin ovoz uyg'otdi, endi bu safar turing uyingizga boring deb emas, "turing dadasi choyingizni ichib oling" deb erkalatib uyg'otardi, Ayni shu damda Shokirdan baxtli odam yo'q edi. Sevganiga erishdi, to'g'ri bu oson bo'lmadi lekin baribir erishdiku, gap so'zlarga e'tibor qilmadi...
Shoxruxning ketganiga ham yaqin bir oy bo'ldi lekin shu vaqt ichida undan na xat keldi na qo'ng'iroq. Durdona unga telefon qilganda dastlabki kunlarda javob bermadi, bazan salom alikdan so'ng vaqtni baxona qilib o'chirib qo'yadigan bo'ldi, o'n besh kundan beri esa telefoni butunlay o'chirilgan. To'g'rirog'i telefon raram o'zgartirilgan... Bu orada Shoxrux va Shaxlo juda yaqin bo'lib ketishdi bir kun bir birini ko'rmasa eng qadrdon narsasini yo'qotib qo'ygan kimsadek ikovlarini ham chehrasi ochilmas edi. Nihoyat bir kuni Shoxrux aniq qarorga keldi, tamom Shaxlo ideal, mening orzuyimdagi qiz, Durdona esa yoshlikdagi xavas ekan ahir aytishadiku "havas boshqa, hayot boshqa" deb, lekin Durdonaga nima deyman? Ahir qornida mening zurriyodimni ko'tarib yuribdi-ku! Xo'sh nima qilibdi ayb o'zida ham bor edi, o'zi hisiyotga berilib ketdi, yulqinib qochib ketganda men uni majburlarmidim? Yo'q albatta, demak eng kota xato unda ekanda! U shunday bemani narsalarni o'ylab qizga SMS yozishga qaror qildi, Sms ham qabrtoshiga yozilganday sovuq va qisqa edi.
Azizam Durdona bilaman meni kutyapsan, o'z hisiyotlarimizga erk berib yuborganimiz oqibatida bugun mana shunday holatga kelib qoldik, lekin mening ota-onam seni kelin qilishga butunlay qarshi, shu masala ustidan janjal ko'tarilgan edi adamni yuraklari yomon bo'lib kasalxonaga tushib qoldi. Afsus, taqdir yo'llarimiz ayro ekan, birga bo'lish nasib qilmadi, qorningdagi farzandimiz o'zinga xavola xoxlasang dunyoga keltir xoxlamasang yo'q. O'zing aqilli qizsan o'zingni ham meni ham sharmanda qilmaysan degan umidda Armon bo'lib qolgan sevgiling Shoxrux...
Durdona bu Smsni o'qib hech narsaga tushunmadi, raqam egasiga qo'ng'roq qildi dastlab ko'tarmadi keyin tinmasdan qizil bosib qo'yaverdi. U Smsni qayta-qayta o'qib chiqaverdi, lekin nimagadir Smsdagi so'zlar o'zgarmasdan har doim bir xil bo'lib turaverdi. Ko'z oldi qorong'ulasha boshladi, butun dunyo tordek tuyilib bu dunyoda yashagisi kelmay qoldi, ko'z oldini tuman qoplab oldi, boshi aylangandek bo'ldi-yu...
Durdona ko'zini ochganda uning tepasida onasi yig'lagan ko'yi tinmasdan suv separdi. Unga hech kimning gapirgan gapi qulog'iga kirmas, odamlarning gaplari unga qovoqarining g'o'ng'illashiga o'xshab yoqimsiz tuyulardi. Negadir borgan sari ko'ziga bu dunyo yomon ko'rina boshladi, o'zidan o'zi nafratlanib qilgan ishlarini o'ylab iztirobga tusha boshladi.
O'ziga o'zi savol berib bo'lib o'tgan ishlarda faqat o'zini ayblardi, "kim degan odam bo'ldim?" "Ota onamni yuziga oyoq qo'ydim" mahalladan kelayotgan sovchilarning esa keti uzilmasdi, kiyovlar ham chakki emas molboqaridan tortib Toshkentning manaman degan Inst yoki Universitetlarini tugatgan yigitlar ham Durdonaning ishqigda yonardilar. Kelayotgan sovchilarga esa faqat rad javobi berilardi, qizdan yoqtirganing bormi deb so'rashsa yig'lab yuborardi shuning un ham qizning ota-onasi uni ko'pam siquvga olishmadi... Doston ham Durdodani hajrida yonayotgan ko'p sonli oshiqlardan biri edi, u qizni maktab davrdan beri chin dildan sevadi, sevgi izhorini ham tinmasdan bildirib keladi lekin nachora! Har doim rad javobini olib ko'nikib ham qolgan, lekin umidini so'ndirmasdi, o'zi ham judaham xunuk bola emas yigiting bormi? Desalar ha bor mana! Deb ko'rsatadigan xushbichim bir chapani yigit, uning niyati jiddiyligidan kunora Durdonalarnikiga sovchi yuborib charchamasdi, otasi koota fermer, topish tutishi ham juda ham yaxshi, oilasi qishloqning eng yetakchi obro'li xonadonlaridan bittasi, yakkayu yagona o'g'il, mahallaning hoxlagan qiziga sovchilikka yuborsa rozi bo'ladi, biroq Durdona emas, u boshqacha, u o'zgacha, u betakror, lekin shunday ajoyib qizning qadriga Shoxrux yetmadi, uning nomusini yer bilan bitta qilib tashlab ketdi. Durdona ham bu