Ertasiga yakshanba edi. Ertalab tursam Shoxrux yo'q. Onamdan so'raganimda, boshqa tumanga 2-3 kunga ish bilan ketganini aytdilar. Uning yuzini ko'rmaslikdan xursand bo'ldim biroz.
Yakshanba ham o'tdi, lekin men ham og'riqlar, ham depressiyaning hisobiga kollejga bora olmasdim. Sardor akam ham xavotir olib, telefon qilardilar, men hammasi joyidagiligi ishontirgancha ular bilan uzoq suhbatlashishga xohishim ham, holim ham yo'q edi. Malika ham darsdan chiqib, xabar olgani kelibdi. U bilan ham biroz suhbatlashib, ko'nglim yorishgandek bo'ldi, ammo foydasi yo'q, dardimni unga ham aytolmasdim. Bunday paytda faqat Jamshid bilan gaplashsam hammasi joyiga tushishiga ishonardim. Vanihoyat kechga borib, Jamshid telefon qildi. 2 kundan beri hech narsa meni xursand qila olmayotgandi edi bunchalik.
- Allo
- Allo, Madina, yaxshimisan, nimaga darsga kelmading, sog'lig'ing yaxshimi? - xavotirlab so'rardi u.
- Hm, yaxshi, biroz boshim og'riganligi uchun bora olmadim - degancha yig'lab yuborishimga oz qoldi.
- Yig'layapsanmi? Nima bo'ldi?
- Hech nima, 2 kundan beri umuman telefon qilmading, do'stligimiz hurmati shu ekanligini his qilib ko'zimga yosh keldi, - boshqa bahona topa olmasdim. U esa nimadir bo'lganini his qildi:
- Yakshanba kuni umuman vaqtim bo'lmasligini bilasan-ku, Madin, hurmat bo'lmaganda xavotir olib telefon qilarmidim. Boshqa nimadir bo'lgan, sezyapman, to'g'risini ayt. Sardor bilan muammolaringmi?
- Yo'q, unaqamas.
- Uyingdagilar xafa qilishdimi?
- Hmm... - nima deyishni bilmasdim.
- Hammani oilasida kichik tortishuvlar bo'ladi, Madi. Siqilma, hammasi yaxshi bo'lib ketadi. Men seni birov xafa qildimikan, deb o'ylabman, - dedi menga qo'lidan kelgancha yordam berolishini bildirgancha.
- Qo'rqma, kim ham xafa qila olardi meni? Sardor akam borku, undan tashqari senga ham aytaman birov xafa qilsa.
- Birinchi menga aytasan - dedi jahli chiqqandek gapirsa-da mehrni yashirolmadi.
- Xo'p. Shu zayl biroz suhbatlashdik, ancha ko'nglim yorishgandek bo'ldi.
- O'zinga kelgach, kollejga chiq, seni sog'indik.
- Xo'p.
Xayrlasharkanmiz, shunday do'stim borligiga xursand bo'lardim. Ertaga kollej bormasam bo'lmaydi degancha uyquga ketdim.
Lekin ertasiga ham ahvolim uncha yaxshilanmagani sababli darsga chiqolmadim. Dadamni ishga kuzatdim etalabdan. Tushga yaqin onam ham mehmonga ketdilar. Sardor akam bilan ham, orada Jamshid bilan ham smslashib, uy ishlarini qilarkanman. Ancha o'zimga kelib qolgandim. Kollejga borsam bo'larkan, kayfiyatim ko'tarilmidi degan hayollar bilan musiqa tinglarkanman. Darvoza taqillab qoldi.
- Keling, Shoxrux aka, - yana qaytdiku bu maraz degancha ichim zil ketdi.
- Ovqat qilganmisan, qornim ochib ketdi - dedi salom-alik ham qilmasdan.
Oshxonada ovqat qilarkanman, u telefonimni titkilardi.
- Sardor deganingni otasi nima ish qiladi?
- Tadbirkor, ulgurji savdo-sotiq qiladi, 3-4 ta "tochka"lari bor.
- Hmm... zo'rini ilintiribsan-da, - nimanidir tushungandek iljayardi o'zicha. - O'g'liga mashina olib bergandir, Lacettimi, Jentrami, shunga o'xshash zo'ridan.
- Ha, Lacettisi bor. Qayerdan bildingiz? - hayron bo'ldim.
- Boy deding-ku, shunaqa tahmin kelib qoldi.
Egilib, ovqatni yoniga qo'yayotgan vaqtimda, ko'kragimdan ushlab qo'ydi, jahl bilan qo'lini siltab tashlarkanman, kuch bilan meni yoniga o'tqizib, ko'kragimdan siqib oldi.
- Shoxrux, kerakmas, iltimos, qo'yib yuboring.
- Shunaqa tursang, ishtaham ochilib ketyapti - degancha ovqatlanarkan, bir qo'lini belimdan o'tkazgancha, ko'kragimni ushlab o'tirardi.
Ovqatlanib bo'lgach, yana yotoqqa torta boshladi. Men esa yig'lab yolvorardim. Baribir foydasi yo'qligini tushunib, bu azoblar tezroq tugashiga umid qilib, uning aytganlari zo'rg'a barajarardim.
U bir marta og'zimga, bir marta orqamga bo'shandi.
Yana 2 kun oldingi hayollar bilan yuvinarkanman, darsga bormaganim uchun o'zimni qarg'ardim. Uyda bo'lmaganimda shunday bo'lmasdi deb yig'lardim.
Ertasiga nima bo'lsa ham darsga borishga qaror qildim.
Seshanba. Bizning Shanba kungi navbatchilik guruhimiz Seshanbaliklarning iltimosi bilan bir martaga o'rin almashishgan ekan bir kun oldin. Sardor akaga bu haqida aytganimda, jahl chiqib turganligidanmi, "Sen mendan so'roqsiz xohlagan narsangni o'zgartirib yuboraveradigan bo'lib qolding o'zi" degancha urushib berdi.
Har qancha tushuntirishga harakat qilmay foydasi bo'lmadi. Arazlashib qoldik.
Xonaga qaytib kirganimda Malika mendagi o'zgarishlar sezib, kayfiyatim yo'qligi sababli hech narsa deya olmay yonimda o'tirardi. Rustam ikkalasining har doimgi niyatini aytish unga bu safar juda qiyin tuyulyotgandi. Jim turgan bo'lsa-da uning yuz ifodasidan sezib:
- He, bugun ham aylanib kelmoqchimisizlar?- derdim qovog'imdagi qorning yog'ishi to'xtamasdi shu kunlardagi voqealardan.
- Yo'g'-e, shunchaki, sen... - degancha kalovlanardi rad javobi olishdan qo'rqib.
- Mayli, men qarshi emasman. - kutilmaganda.
- Lekin senga bu yoqmayapti, shekilli, xursand emassan.

- Sardor aka bilan tortishib qoldik. Xavotir olma. - unga baribir dardimni to'liq aytolmasligimni bilib ortiqcha gapirib o'tirmadim. Meni hozir faqat Jamshid tushunardi, u bilan yolg'iz qolishni istardim xolos. Nihoyat darslar ham tugadi.
Xonani tozalab turardim.
- Suv olib keldim.
- Rahmat, shu yerda tursin.
Changlarni tozalab turarkanman, Jamshid kelib orqamdan quchoqlab oldi. 3-4 soniya shunday turgach:
- Kerakmas, Jamshid, qo'yib yuboraqol, iltimos - dedim quchog'idan chiqishga urinib.
- Nimaga? Seni zo'rlayotganim yo'qku - dedi hazillashib.
Shu gapidan oyoq-qo'llarim muzlab qolib, quchog'idan otilib chiqib ketdim.
- Kerakmas, iltimos, unday qilma - deb yubordim shokdan.
- Tinchlikmi, hech narsa qilganim yo'q-ku, har doimgidek quchoqlamoqchi bo'ldim, xolos - u kutilmagan harakatlarimdan hayron bo'ldi.
Biroz o'zimga kelgach:
- Hozir emas, Jamshid.
- Mayli, o'zing bilasan.
U stulga o'tirib, telefon titkilardi. Orada meni gapga solishga harakat qilarkan, umuman kayfiyatim yo'qligini sezib turardi.
- Ishlarim tugadi
- Bugun ancha tez tugatding.
- Ha, biroz shoshayotgandim.
- Kuyov bola kutib qoldimi?
- Yo'g'-e, u kelolmas ekan. Ketdik.
- Ketdik?
- Ha, ketaylik, uyga borishim kerak, qorong'u tushyapti.
- Qayerga shoshilamiz, o'zim kuzatib qo'yaman.
- Shart emas, ovora bo'lib yurasanmi, o'zim ketaveraman.
U mendagi o'zgarishlarni sezib, yonimga yaqinlashdi.
- Tinchlikmi, Madin?
- Tinchlik.
- Hech narsa esingdan chiqmadimi? - u o'tgan galgi voqealar haqida gap ochmoqchi edi.
- Yo'q, - deya yuzidan shoshilinch o'pib qo'ydim.
- Shu xolosmi?
- Ha, shu.
U qo'llarimdan ushlab oldi. Uning qo'llari shu darajada mehrli edi, har narsani eritib yubora olardi. Unga qo'pollik qilganimdan afsuslanib, yerga qaragancha, "Uning aybi yo'q-ku, u bilan bunday ohangda gaplashishim to'g'ri emas, menga yordam bermoqchi, xolos".
Miyamda har xil hayollar aylanarkan, birlashib turgan ikki juft qo'llarimizga tikilib turardim.
U ikki yuzimdan ushlagancha, meni o'zi qaratdi.
- Nima bo'ldi, Madin?
- ...
- Muammolaring bo'lsa, aytaver, qo'limdan