Шоҳонавий эҳтиросни
кутиб Дилшодани
мажбурлагандек ялаб
юлқиётган Бўрибойни орадан
беш дақиқа ўтар ўтмас,
қувуғидан бошланган қаттиқ
оғриқ исканжага ола бошлади.
Ниҳоят у оғриққа дош
беролмай, ётган жойида
типирчилаганича бор овозда
сўкиниб додлай бошлади.
Хонага ҳовлиққанича нариги
хонадаги иккинчи таниши
югуриб кирди. Дилшода
эшикни ичидан қулфлаб
олишни унутганидан
афсусланди. Бу пайт
Дилшодага жуфтакни ростлаб
қолиш учун энг қулай лаҳза
эди. Аммо шундай қилса,
иккинчи ярамас жазосиз
қолишини ўйлаб, воқеа
ривожини кута бошлади.
— Нима бўлди, нима қилди?—
сўрай бошлади иккинчи
гиёҳванд ҳовлиқиб.
— Афтидан ҳафсаласи
келмагани учун баҳона
қиляпти. Ё бирор бемаза нарса
еб ичи оғриб қолган, —
бамайлихотир жавоб берди
Дилшода. — Менинг ҳам
ҳафсалам пир бўлди. Аввалдан
сизни танласам бўларкан. Нима
дедингиз? Юрақолинг нариги
хонага...
У иккинчи тунги қароқчини
қўлидан ушлаб,
мажбурлагандек нариги хонага
етаклай бошлади.
— Аввал Боркага ёрдам
қилайлик, ахир.
— Э, у ўлмайди. Тезроқ юра
қолсангиз-чи.
Улар эшик олдига етишганида
типирчилаб ётган Бўрибой
тилга кириб қолди:
— Саш...ка, уни ушла. Уни
ўл...дир! У мен...га нима...дир
ичир...ди. Вой, ҳо...зир ў...либ
қоламан.
Бу гапни эшитиши биланоқ
Дилшода ўзини бошқа хонага
урди. Томирига қора дори
юборган барзанги ўзини анча
бўшашган сезарди шекилли,
хона ичида Дилшодани
қувлайвериб бутунлай ҳолдан
тойди. Шунда унинг
шерикларини ёрдамга чақириш
ёдига тушиб қолди.
— Болалар, уни ушланглар, у
Боркани ўлдириб қўйди!
Бу гапни эшитган қизлар
чийиллаб юборишди, аммо
ўринларидан туришмай қўлига
пичоқ олиб бегона қизга
хезланаётган Сашкага, унинг
шеригига ваҳима билан
тикилиб қолишди.
Дилшода ҳозир ўлдирилиши
мумкинлигидан дир-дир
титрар, бу барзанги йигитга бас
кела олмаслигини сезиб, унга
қандай чап бериш йўлларини
қидирарди. Бирдан Дилшод
берган мослама аппарат
сумкачасида эканлигини
эслади. Уни олиб сумкачасини
ҳужумга ўтаётган Сашканинг
башарасига ирғитди. Сумкачаси
унинг нақ башарасига бориб
теккан пайт аппарат
тугмачасини босди. Худди
бутун нажот мана шу тугмачада
эканлигини сезгандек, уни
тинимсиз босди. Бу пайт
иккинчи гиёҳванд орқасидан
келиб ерга йиқитди. Бир пасда
унинг оёқ-қўлларини боғлаб
ташлашди.
Сашка дегани унинг бўғзига
пичоғини тираб, сўроқ
бошлаётган пайт эшик ланг
очилиб, қўлида тўппончасини
ўқталиб Дилшод ва икки
милиционер йигит кириб
келишди.
— Ҳеч ким жойидан
қимирламасин! Пичоғингни
ерга ташла, ифлос! —
ҳайқирди у Дилшоданинг
таҳликали ҳолатини кўриб.
Ҳамма жойида қотиб қолди.
Нариги хонадан Бўрибойнинг
қаттиқ инграган товушигина
эшитиларди. Икки милиционер
бир зумда ҳамманинг қўлига
кишан урди. Дилшод ранги-
рўйи оқариб кетган
Дилшоданинг қўл-оёқларидаги
тугунларни ечиб ташлади.
— Тузукмисиз, сизга ҳеч нарса
қилмадими? — сўради у
меҳрибонлик билан Дилшодага
сув қуйиб ичираркан.
— Сиз... сиз
милиционермисиз? — сўради
Дилшода унга ҳайрат билан
тикилиб.
— Бўлмасам-чи? Агар
милиционер бўлмасам, сизни
анаву гиёҳванд билан шу уйга
кириб кетганингизни қаёқдан
кўрардим? Аммо сигнални
вақтида берибсиз-да. Анчадан
бери бу гиёҳвандларни жиноят
устида қўлга тушира олмай
юрардик. Мана, сизнинг
ёрдамингиз билан...
— Ташқарида акам мени
пойлаб турган бўлса керак.
— Уни қаранг-а, биз
безовталаниб, у ёқ-бу ёққа
бориб келаётган йигитни
гиёҳвандларнингқўриқчиси
деб ўйлаб, қўлига кишан уриб
машинага қамаб келибмиз.
Сизни ўлдириб қўйишса,
ташқарида қолган акангиз
нима қила оларди? Нега бунча
калта ўйладингиз? Яхшиям
мосламани берган эканман.
— Мен бунчаликка борар деб
ўйламагандим. Афсус,
қароқчилардан иккинчисини
жазолай олмадим.
— Уни энди қонун жазолайди,
безовта бўлманг. Йигитлар,
хонани тинтиб, ашёвий
далилларни топинглар.
Машинадаги йигитни қўйиб
юбориб, манавиларни
чиқаринглар.
* * *
Гиёҳванд йигитлар ва унинг
шериклари гиёҳвандлик
моддалари билан савдо-сотиқ
қилганликда айбланиб, узоқ
муддатга қамалиб кетишди.
Давоми бор...