Айтмоқчи,
машинанинг рақами 9999
эканлигини кўргандим-ку! Бу
уларни топишни
осонлаштиради. Топиб олсам,
уларни тузоққа тушириш ҳеч
гапмас. Бир ширин жилва
қилсанг, исталган эркак
ортингдан эргашаверади. Ҳали
қараб турларинг, разиллар, бир
кунларингни кўрсатмасам,
Дилшода исмимни бошқа
қўяман!».
— Ҳой, тирикмисиз,
ўликмисиз?
Дилшода бу товушни эшитиб,
чўчиб тушди. Ўгирилиб қараб,
ўзига кулимсираб тикилиб
турган, бошида кенг айвонли
шляпа, қўлида узун чўпли
қармоқ ушлаб турган йигитга
кўзи тушди. У ҳам кўзига
кечаги эркаклар сингари разил,
ифлос, ёмон ниятли одамдек
туюлиб, унга ғазаб билан
тикилди.
— Нима ишингиз бор,
йўлингиздан қолманг!
— Сизни дарёдан оқиб келган
мурда деб ўйлабман. Бундай
десам, бу сув ҳеч кимни оқиза
олмайди. Кейин, ростини
айтсам, сизнинг
чўмилишингизни кўриб, сув
париси деб ўйладим. Наҳотки
бизнинг дарёмизда ҳам сув
париси мавжуд бўлса, дея
ҳайратга тушиб, яқиндан кўриш
учун ёнингизга келдим.
— Йўлингиздан қолманг,
дедим! — Йигит ўзини яланғоч
ҳолда кўрганини билиб у янада
ғазабланиб кетди.
— Вой-бўй, сув париси
бунчалик жаҳлдор бўлишини
биринчи кўришим. Йўқ, сув
пари эмас, шаҳарлик аччиғи тез
париларга ўхшайсиз.
— Э, қанақа одамсиз ўзи! Ҳа,
шаҳарликман, шаҳарнинг энг
ёмон парилариданман. Агар
ёмон ниятда бўлсангиз,
кунингизни кўрсатиб қўяман.
— Ҳар ҳолда саҳар-мардон бу
ерда нима қилиб юрибсиз?
Бирор муаммонгиз бўлса,
айтинг, ёрдам қилишим
мумкин.
Қиз йигитнинг қандай одам
эканлигини билмоқчидек, унга
синчиклаб разм солди. «Ҳар
ҳолда ёмон ниятли одамга
ўхшамайди-ку!» — деган
қарорга келиб, унга жавоб
берди:
— Мени бу ерга дунёдаги энг
ёвуз бўрилар қувлаб келишди,
ўлимимга рози қилишди.
Ўзимни ўлдирмоқчи эдим,
бироқ энди фикримдан
қайтдим. Энди у ифлосларни
топиб, уларни ўлимларига рози
қилмоқчиман.
— Ҳа, бошингизга мушкул
савдо тушганга ўхшайди.Тирик
қолибсизми, мақсадингиз
аниқми, демак шунинг ўзи
катта гап. Қолганини
суриштириб ўтирмай. Менинг
исмим Дилшод, шаҳардаги бир
қурилиш ташкилотида
инженерман. Ҳар якшанба куни
шу ерга келиб, балиқ овлаб,
дам оламан. Мендан бирор
ёрдам керамасми?
Йигитнинг исми ўзиникидек
Дилшод эканлиги, у очиқ
кўнгиллик билан ёрдамини
таклиф қилаётгани қизнинг
кўнглини бироз юмшатди.
Кейин, бу ердан қандай қилиб
шаҳарга етиб олишнинг ҳам
иложини топмай турганди.
— Агар иложи бўлса, мени
шаҳарга, уйимга олиб бориб
қўйсангиз, — деди у йигитга
синчков тикилиб.
— Уни қаранг-а, бугун балиқ
ўрнига шаҳарнинг энг ёмон
парисини овлабман-да! Нимаям
дердик, кетдик, ҳов қирғоқда
турган машина меники.
Дилшод йигитнинг бу беғараз
ҳазилини эшитиб, ғамнок
чеҳрасига бироз табассум
югургандек, кўнгли
ёришгандек бўлди. Ўзи ҳам
унга шундай ҳазил қилгиси
келиб:
— Дилшод ака, менинг исмим
Дилшода, сиз одамгарчилиги
бор йигитга ўхшайсиз, —
деди.
— Билсангиз, ҳамма
Дилшодлар, жумладан мен
ҳам, яхши одамлармиз..
Улардан ҳеч қачон ёмонлик
кутманг. Исмингиз Дилшода
экан, демак сиз ҳам ёмон
парилардан эмассиз. Қани
кетдик. Агар рухсат берсангиз,
бугун тонгда қармоғимга зўр
сув париси илинганлигини
ҳаммага мақтаниб юраман.
— Агар шундай қилсангиз, сиз
ёмон Дилшодга айланасиз ва
мени бошқа ҳеч қачон
кўрмайсиз.
— Биласиз-ку, балиқчилар
бироз мақтанишни яхши
кўришади. Аммо, сизни бошқа
кўрмайдиган бўлсам, ҳеч кимга
мақтанмай қўяқолай.
Йўл-йўлакай адаш балиқчининг
самимий ҳазиллари қизнинг
нотинч қалбига бироз таскин
бергандай бўлди. Қиз бу
йигитга бемалол ишониш
мумкинлигини ҳис қилиб, ўз
режасини амалга оширишда
ундан кўмак сўрашга қарор
қилди.
— Дилшод ака, милицияда
танишингиз борми?
— Шаҳар ДАНининг бошлиғи
ўринбосари синфдош ўртоғим
бўлади. Бирор ёрдам керакми?
— Айни муддао-ку! — қувониб
кетди Дилшода. — Ўртоғингиз
орқали 9999 рақамли оқ
рангли «Лачетти»нинг эгаси
кимлигини, қаерда
яшашлигини аниқлаб бера
оласизми?
— Бу жудаям осон. Ўртоғим
илтимосимни рад қилмаса
керак. Лекин, бу сизга нима
керак?
— Бу анаву бўриларнинг
машинаси. Мен уларни
топишим ва боплаб жазолашим
керак.
— Бу қиз бошингизга оғирлик
қилмасмикан? Агар лозим
топсангиз, дардингизни менга
айтинг, кўмаклашай.
Прокуратурада ҳам танишларим
бор.
— Бу ёғини ўзимга қўяверинг.
Агар ёрдамингиз керак бўлса,
айтарман.
Улар телефон рақамларини
алмашишиб, Дилшоданинг уйи
олдида хайрлашишди. Дилшода
уйлари дарвозасига етиб,
беихтиёр Дилшоднинг
узоқлашиб кетаётган
«Жигули»си ортидан бир зум
тикилиб қолди. «Дунёда яхши
одамлар ҳам кўпга ўхшайди»
ўйлади у. Бошига тушган
савдолар ҳақида на ота-
онасига, на акаларига лом-мим
демасликка, бир тун йўқолиб
қолганлиги учун бирор баҳона
рўкач қилишликни кўнглига
тугиб, ичкарига кирди. У ҳали
уйида ўзини қандай
машмашалар кутаётганини
билмасди...

Давоми бор...